Niet alleen de winst op zich van de 21-jarige Madrileen was een mijlpaal, de manier waarop toonde evenzeer karakter. Hij viel bij de eerste sprong van zijn vrije kür, die een viervoudige toeloop had moeten zijn. Fernandez liet zich niet van de wijs brengen, en voerde alsnog twee viervoudige sprongen in zijn kür perfect uit. Wat een move heeft hij gemaakt door 1.5 jaar geleden naar de Canadese succescoach Brian Orser te vertrekken en het grootste deel van het jaar in Toronto te trainen. Ook voor de choreografie werden toppers als Jeffrey Buttle en David Wilson aangetrokken.
Het succes van Fernandez diende zich vorig jaar al aan. Vorig jaar was ik er live bij toen hij nog het onderspit dolf bij dezelfde Grand Prix tegen Patrick Chan, hoewel hij ook toen aan de leiding ging na de korte kür. Hij haalde wel de Grand Prix finale en werd derde, een al even opzienbarend resultaat. Met de winst in de editie 2012 van Skate Canada toont Fernandez aan dat hij momenteel iedereen kan verslaan en dus als een van de topfavorieten geldt voor de Olympische titelstrijd in Sotsji.
De laatste jaren heb ik met meerdere mensen van de Spaanse bond gepraat over het succes van Spanje in het kunstrijden. Tot enkele jaren geleden stelden ze eigenlijk net zo weinig in de sport voor als wij nu. Maria-Teresa Samaranch, voorzitter van de bond, vertelde me anderhalf jaar geleden dat het 'dream team' dat nu de successen behaalt, tien jaar geleden gescout en ontwikkeld werd, en dat het, als Fernandez ooit stopt, moeilijk zal worden.
Maar dat is niet helemaal waar. In de slipstream zijn zich namelijk meer rijders aan het ontwikkelen, zowel bij de Senioren (Javier Raya, Sonja Lafuente), als bij de Junioren (Victor Bustamante, Marta Garcia). Feitelijk is Fernandez de enige die in het buitenland traint, alle andere Spaanse kunstrijders worden in eigen land ontwikkeld.
Dichter bij huis kennen we natuurlijk Kevin van der Perren die net gestopt is, maar schaatsend België jarenlang aan de buis gekluisterd hield? Bij onze zuiderburen is ook Jorik Hendrickx bezig aan een opmars, net als Ruben Blommaert bij het paarrijden, die evenwel Duitsland heeft gekozen als domicilie en het land waarvoor hij internationaal start.
Dus, als Spanje het kan… En België? Waarom zou Nederland in de toekomst dan geen kunstrijtopper kunnen leveren? Inmiddels is het Implementatieplan Ontwikkeling Kunstrijden goedgekeurd, en dit gaan we de komende 10 jaar (of meer) hanteren. Ik hoop dat we met ons allen de schouders er onder zetten en er een andere cultuur zal ontstaan waar hard werken en presteren normaal wordt en klagen over externe factoren tot de verleden tijd gaat behoren.
Jeroen Prins is discipline-manager kunstrijden bij de KNSB en televisiecommentator bij Eurosport.