Die uitkomst zorgde voor veel vrolijkheid bij de mannen van Van Werven, waar ploegleider Roy Boeve onder zijn zonnebril glunderend de felicitaties in ontvangst nam. Dat was misschien ook wel een beetje opluchting. Want de flink versterkte formatie van Van Werven is dit seizoen de torenhoge favoriet in de marathons en dan is het lekker die rol al meteen in de eerste de beste wedstrijd waar te maken.
"Dit is echt super", jubelde Ariëns daarom. "Onze eerste wedstrijd met deze ploeg en dan meteen zo uitpakken. Beter kan het gewoon niet. Het voelt ook allemaal zo goed. We passen uitstekend bij elkaar. Ik ben echt heel blij met deze overstap."
Smit was ook al een blij man. "We hebben twee keer met elkaar getraind en dan worden we hier nu al één, twee en drie. Geweldig. Dat zat ook echt in mijn hoofd toen ik zag dat Crispijn en Gary samen weg waren. Die derde plaats moest ook voor ons zijn. Rob Hadders deed echt fantastisch werk in de laatste ronden en gelukkig kon ik het in de pelotonsprint afmaken."
Maar het meest interessante gevecht vond voorin plaats. In de zware koers vielen de zwakste broeders van de bijna vijftig rijders aan de achterkant weg. De sterksten gingen er echter aan de voorkant vandoor: Ariëns en Hekman. Dat strookte ook met de tactiek die vooraf was uitgedacht, vertelde Ariëns. "We wilden het peloton zo lang mogelijk bij elkaar houden en dan maar zien wat er mogelijk was. Maar dat ik uiteindelijk samen met Gary zou wegrijden, dat hadden we zelf ook niet verwacht."
De regerend wereldkampioen op de marathon genoot daar wel van. "Het is zo lang geleden dat ik samen met Gary heb gekoerst. Was nog bij Adformatie, ik denk een jaar of vijf, zes geleden. Gary won toen zo'n beetje alles. Maar daarna zijn we uit elkaar geraakt. En dan nu weer samen en meteen met z'n tweetjes strijden om de winst. Dat vond ik echt geweldig."
Er werd uiteindelijk door de twee teamgenoten ook echt gestreden. Dat was, vertelde Ariëns, ook de afspraak. "Eerst proberen samen weg te blijven uit het peloton. Toen dat eenmaal gelukt was, hebben we afgesproken dat het vanaf de bel gewoon koers was. Ieder voor zich. Zo hebben we het gedaan ook."
In die zinderende finale was het Hekman die het voortouw nam. De krachtpatser uit Hardenberg vond de tweestrijd al net zo mooi als Ariëns, maar voelde wel dat hij de iets mindere was. "Crispijn staat al iets langer op skates, reed ook vorige week in Frankrijk. Dat gaf hem wat voordeel. Hij reed ook makkelijker. Maar dat was wel de reden om het op het lange stuk naar de laatste bocht toe te proberen. Tweede zou ik sowieso worden, dan kun je beter voor wat actie zorgen."
Ariëns moest vol gaan om te kunnen aanpikken bij Hekman. Want de twee kanonnen speerden op topsnelheid naar de streep. "Ik heb alles gegeven", erkende Ariëns. "En in die laatste bocht liep ik ook nog een beetje te stuntelen, maar op het stuk naar de finish kwam ik toch wel weer naast Gary. Met een spagaat kon ik hem verslaan, maar ik heb er echt voor moeten werken."
De tegenwoordig in Wolvega wonende Brabander koerste in Emmeloord in een prachtig regenboogpak. "Geweldig hè", stelde Ariëns glunderend vast. "Hebben ze echt fantastisch gemaakt en gelukkig kwam het nog net op tijd. Vandaag kreeg ik het binnen, ik heb het voor de start zo uit de verpakking aangetrokken." Met een knipoog: "Dan is het toch mooi als je als wereldkampioen meteen die eerste wedstrijd wint. Die wereldtiitel brengt wel wat druk met zich mee. Adel verplicht. Is niet erg, maar zo'n zege is dan meteen wel heel lekker."