De wereldsprintkampioene had op de WK Allround de titel willen pakken, maar moest in Ireen Wüst haar meerdere erkennen. Ze pakte er wel het zilver. Een week voor de WK Afstanden was het resultaat op de Essent ISU World Cup Finale in Heerenveen ook wat mager.
Het was een slechte generale repetitie en dat had het zelfvertrouwen van Nesbitt geen goed gedaan. “Ik was niet echt zeker van mijn zaak. Pas afgelopen week ging het trainen weer lekker, maar gek genoeg liep de 1500 meter van gisteren niet goed.” Ze begreep het niet. Het verschil tussen het gevoel in de training en op de 1500 van vrijdag lagen te ver uit elkaar.
De nacht van vrijdag op zaterdag had ze piekerend wakker gelegen. “Het was echt frustrerend. Ik heb voor de 1000 veel met mijn coaches gepraat. Ze zeiden dat ik me moest focussen op mijn eigen race en me niet te veel zorgen maken.”
Zaterdag kwam dan toch het goede gevoel terug in de wedstrijd. “Ik had een goede tegenstander aan Heather Richardson. Zonder haar had ik nooit zo’n snelle tijd gereden.” Nesbitt kon zich optrekken aan de Amerikaanse, maar hoefde niet echt in de achtervolging.
Dat Ireen Wüst de te kloppen vrouw was, wist de Canadese maar al te goed. “Ik was wel bang voor Wüst. Nou ja, niet echt bang, maar ik wist dat ze goed reed.”
Ondanks het feit dat ze een paar van haar doelen niet haalde beleeft Nesbitt haar beste seizoen ooit. “Ik ben bijna exact waar ik wil zijn. Niet precies, maar dat vind ik ook niet erg. Dan is er tenminste nog ruimte om te verbeteren.”