De Nederlandse dames waren als topfavorieten naar de Winterspelen in Grenoble vertrokken, nadat de vrouwen van trainer Piet Zwanenburg aan de vooravond van het olympisch evenement een clean sweep hadden gehaald op het WK Allround in Helsinki: 1. Stien Kaiser, 2. Ans Schut en 3. Carry Geijssen. Liefst elf van de vijftien te verdienen medailles op dat WK waren voor de rijdsters van Oranje. "Dit maken we nooit meer mee! Dit is uniek!", mompelde coach Zwanenburg profetische woorden op de kille, sfeerloze ijsbaan in Finland, toen hij met betraande ogen naar het erepodium keek.
In Grenoble liep het allemaal niet zoals gehoopt was. Terwijl Ellie van den Brom grote tranen huilde, Stien Kaiser op de tribune haar falen probeerde te verklaren en een volledig echec van de Nederlandse damesschaatsploeg dreigde, werd Carry Geijssen als laatste Nederlandse op die afstand naar de start geroepen voor haar olympische 1000 meter. Ljudmila Titova, al winnares op de 500 meter, had de snelste tijd staan en leek ook op deze afstand op goud af te stevenen. Geijssen: "Voor de start dacht ik: 'Als niemand van ons het kan, zal ik eens wat laten zien. Dan zal ik het karwei maar opknappen'. Ik wilde vechten tot ik er bij neerviel. Ik wist dat mijn vorm er was. Maar ik weet dat ik ontzettend heb moeten knokken en dat ik twee maal bijna viel."
Eenmaal over de finish greep de blonde Amsterdamse verrukt naar het hoofd, toen zij haar tijd op het scorebord zag. Met 1.32,6 was ze drietiende van een seconde sneller dan Titova. Alle Nederlanders slaakten een zucht van verlichting. Uit een dreigende onweerswolk was uiteindelijk gouden regen gedaald.
"Er zijn een paar dingen van die dag die ik mijn leven niet zal vergeten”, zei Geijssen later. "Allereerst die spontane zoenen van prinses Beatrix. Uit puur enthousiasme stormde ze naar me toe. Verder zal ik nooit het moment vergeten waarop ik op het erepodium stond. Als ik mijn ogen dicht doe, hoor ik weer het Wilhelmus, zie ik het rood-wit-blauw weer langzaam omhoog gaan. Al word ik honderd, ik zal dat nooit vergeten."
Een dag na het gouden succes van Geijssen pakte Schut het tweede Nederlandse goud bij de dames door de drie kilometer te winnen. Kees Verkerk voegde daar op de 1500 meter heren een derde Nederlandse gouden medaille aan toe.
De olympische gouden plak was het absolute hoogtepunt in de carrière van Geijssen. Na 1968 zou de Amsterdamse nog slechts eenmaal meedoen aan een WK allround (1969).
Meer lezen over de Olympische Spelen? Klik hier!