Vanuit het vertrek ging Kamminga mee in het gevecht om het goud, gesteund door haar ploeggenoten Kelly Schouten en Sharon Hendriks, die beide goed werk verrichtten. Pas in de laatste acht ronden moest Kamminga capituleren en zag ze Tas met één punt verschil nog net voorbij komen.

“Je weet dat Lollobrigida een hele wedstrijd voor punten kan sprinten. Dus als ik wat wil, moet ik vanaf het begin mee in de strijd”, verklaarde Kamminga haar tactiek. “Maar later in de wedstrijd bleek ze wel een maatje te groot.” Kamminga moet op deze afstand meestal haar meerdere erkennen in de Italiaanse, die ook meervoudig wereldkampioen is op dit zwaarste onderdeel. 

“Kijk, ik had afwachtend kunnen rijden en op het einde genoeg punten kunnen sprokkelen voor een podiumplaats, maar nu heb ik er voor gestreden. En dat geeft vertrouwen en daarom mogen we hier blij mee zijn.”

Kamminga kende een moeilijke start van het seizoen en verloor ook verschillende nationale titels. Heeft ze getwijfeld aan haar niveau? “In het begin wel. Daarna groeide het vertrouwen wel, omdat het steeds beter ging, maar vlak voor het toernooi denk je toch: waar sta ik? Uiteindelijk is deze wedstrijd goed voor mijn vertrouwen. Zeker ook nu ik gezien heb hoe Kelly (Schouten) en Sharon (Hendriks) heel goed zagen hoe ze me konden helpen.”

De Belgische Sandrine Tas vormt wel een nieuw gevaar in haar eeuwige jacht op Lollobrigida. Ze komt over van de junioren, maar is op vrijwel iedere afstand een gevaarlijke concurrent. “Maar dat maakt het mooi. Als Lollobrigida maar één concurrent heeft, krijg je zo’n tweestrijd en is het voor haar eigenlijk alleen maar makkelijk. Nu wordt ze van meerdere kanten aangevallen. Ik denk dat het nu gaat gebeuren dat ze verslagen gaat worden.”

De Friezin sloot haar eerste wedstrijd dus met brons af. Er volgen er nog negen. Want: “Ik rijd alles. Omdat ik dat leuk vind.”

Jan Blokhuijsen is zijn EK begonnen met een vijfde plek. Bart Swings ging solide naar de zege, in een race waarin hij vooral door de Italiaan Fabio Francolini op de huid gezeten werd. Die viel echter twee ronden voor het einde en kwam niet in de uitslag. 

De Fransman Alexis Contin werd tweede, de Zwitser Livio Wenger derde. “Ik verloor één sprint van Wenger”, baalde Blokhuijsen een beetje van zichzelf. “Dat was net de sprint die me brons op had kunnen leveren. Als ik hier een goede rit had gereden, had brons erin gezeten. Maar ik ben op waarde geklopt.”

Jan van Loon eindige ook nog in de top tien, en werkte hard voor kopman Blokhuijsen. De race werd verder kleur gegeven door de Fransen, die met Ewen Fernandez en Contin wel tekort kwamen.

Dat Blokhuijsen ook iets te kort kwam, vond hij zelf niet verbazingwekkend. “Ik moet van ver komen. Mijn skeelerniveau is ver weggezakt. Dan is het pittig om op dit niveau mee te doen. Er staan iets van vijf wereldkampioenen aan de start. Dus op naar volgend jaar. Of eigenlijk, op naar het wegparcours. Als dat parcours misschien nog wat aangepast, waar ze het over hebben, dan zou ik daar ook nog wel eens goede kansen kunnen hebben.”

Blokhuijsen is gretig en ambitieus. “Ik ben hier al tien dagen, train de hele voorbereiding al volop op skeelers. Ik heb me hier serieus op voorbereid. Dus nee, tevreden ben ik niet. Maar ik ben wel blij met de prikkel die ik hier krijg. Er zijn weinig trainingen waarin je zo diep kan gaan. Ik doe ritme op, krijg scherpte. En ik heb er plezier in.”

En, grapt hij, met een knipoog naar een tien kilometer die hij niet finishte op het ijs: “Ik heb hem uitgereden.”

Bij de junioren A greep Chris Huizinga net naast het podium, hij werd vierde achter de ongenaakbare Fransman Timothy Loubineaud, die de wedstrijd net als vorig jaar van start tot finish beheerste. Bij de dames junioren A reed Berber Vonk een aanvallende race en eindigde ze als vijfde. Elena Rigas (Denemarken) won.