Het is topdrukte op het boerenerf van de familie Breeuwsma in Aldeboarn. Met het warme zomerweer is het tijd voor de grasoogst. Mooi werk vindt Breeuwsma. In deze periode van het jaar voelt hij zich net een schaatser die ongeduldig wacht totdat het natuurijs sterk genoeg is. Hij moet en zál helpen. "Als ze aan het oogsten zijn, dan ben ik niet meer te houden. Dat is soms wel eens irritant. Dan is het beter als ik op trainingskamp ben, dan zie ik het gewoon niet."
Voor de Spelen zette Breeuwsma de afgelopen vier jaar alles aan de kant. Ook samenwonen met vriendin en ploeggenote Rianne de Vries. Breeuwsma wilde rust om zich heen, geen veranderingen. Nu het grote doel in Sotsji is geweest, is er meer ruimte in het privéleven van de 26-jarige shorttracker.
Meteen na de Spelen zocht het Friese stel vlakbij de ouderlijke woning van de familie Breeuwsma een eigen stek. Midden in het dorp Akkrum namen ze half april hun intrek in het voorhuis van een – hoe kan het ook anders – voormalige boerderij. Het uitzicht doet een beetje aan thuis denken, al staan er nu huizen aan de andere kant van de weide die aan hun tuin grenst.
Toch blijft de boerderij trekken. "Als er even niets te doen is, ben ik eigenlijk altijd hier", vertelt Breeuwsma, die dagelijks even komt buurten in Aldeboarn op nog geen vijf minuten rijden. Hier leeft hij zich uit in de werkplaats, sleutelt aan melkmachines en tractoren. Zijn vader en broer maken gretig gebruik van de handigheid van Daan.
"Ik woon nu wat verder weg. Soms is dat vervelend, maar het is ook wel eens ideaal", zegt Breeuwsma met een glimlach. "Dan kan hij zich afzonderen", lacht zijn vader. "Er is hier altijd wel iets wat gemaakt moet worden. We hebben een eigen werkplaats en kunnen heel wat herstellen, maar soms ontbreekt het wat aan tijd."
Deze zomer is anders. Zo na het olympisch seizoen is een mooi moment om ook even met andere dingen bezig te zijn. Met liefde rijdt hij de nieuwe demo-tractor van Fendt ('echt een prachtig ding, dat wilde ik niet missen') over de gedroogde grashopen. "Dit is de tijd waarin het verdiend moet worden", vertelt hij, terwijl hij het verse gras op de kuilhoop rijdt aan het einde van het erf. "De kunst is om zoveel mogelijk kwalitatief goed gras van het land te halen. De koeien moet wel te vreten hebben en van eigen land, dat is het goedkoopste."
Zijn zinnen verzetten, Breeuwsma geniet ervan. "De druk ligt er nu natuurlijk niet op. We zijn wel lekker aan het trainen en het niveau gaat weer omhoog. Vanmorgen heb ik nog op het ijs gestaan, nu zit ik op de trekker", vertelt hij. "Normaal zou ik vanmiddag met de jongens gaan fietsen, maar nu stel ik het uit en ga ik vanavond alleen."
Ook als hij in het buitenland is volgt hij de agrarische sector met interesse. "Die fietstocht van Frankrijk naar Nederland was geweldig. Overal in het land zag ik grote hakselaars (machine om gras en andere gewassen fijn te hakken, red.) en combines (machine die wordt gebruikt voor o.a. de graanoogst, red.) en allemaal mooie geluiden. Ja, ik vind dat mooi. Dat zie ik dan", kijkt Breeuwsma terug.
"Freek (ploeggenoot Van der Wart, red.) bijvoorbeeld, die ziet en hoort dat niet eens. Hij heeft die interesse niet. Dan denk ik: hoe is het mogelijk dat ze dat nou niet zien? Daar verbaas ik me dan over. Maar als we door de stad fietsen langs de terrasjes enzo, is iedereen in één keer wakker."
Van de wereldtitel op de relay heeft Breeuwsma genoten. Zeker na het debacle op de Spelen, waar de mannenploeg ongelukkig – de starter verzuimde de race te herstarten – naast de medailles greep. "Je werkt naar dat ene doel en dat verprutsen we als team. Als je het dan zo weet om te zetten, dat vind ik eigenlijk het mooiste. Die motivatie was het moeilijkste, we waren er zó klaar mee."
Na de gouden race waren er veel complimenten. "Het ging niet zo hard, maar het was echt shorttrack. Tot aan de streep was het spektakel en je hoorde overal dat het de mooiste finale was in jaren. Als je die dan wint, dat is gaaf."
Het was een groot contrast met de finale die het hoogtepunt had moeten worden. "De Russen hebben gewonnen in eigen land. Dat is het mooiste wat er is. De relayfinale is één van de spektakelstukken van de Spelen, maar de glans was er af na die val (drie teams waren meteen uitgeschakeld voor het goud, red.). Voor de promotie van de sport was het echt dramatisch", kijkt Breeuwsma terug
Tussen de schaatsseizoenen een lange trip naar het buitenland maken? Je doet er Breeuwsma geen plezier mee. Hier, tussen de Friese graslanden, is hij in zijn element. "Toen Rianne nog niet in de ploeg zat, was dat wel eens lastig. Zij was altijd thuis en ik was al vaak weg. Nu zit ze zelf in het team en begrijpt ze wel wat ik bedoel. Ik heb er gewoon niet zoveel mee. Als ik vrij ben, vind ik het fijn om thuis te zijn", vertelt Breeuwsma, terwijl hij aan de keukentafel achter een dampende kop koffie zit. "Vinden wij ook fijn", haakt zijn moeder in.