Al een tijdje regeert BAM het peloton met ijzeren vuist, daaraan is iedereen inmiddels wel een beetje gewend. Maar nooit eerder was de overheersing door de ploeg van coach Jillert Anema zo sterk als nu. Twee weken terug in Noordlaren bejubelde Anema het eerste volledig BAM podium op de marathon ooit. Amper veertien dagen later was het meteen al voor de derde keer raak.
Dat leidt inmiddels tot wat scheve gezichten in het peloton, waar langzamerhand wat gemor begint te klinken. BAM zou te sterk zijn, te goede rijders hebben en over een te groot budget beschikken, waardoor de spanning in de competitie ver te zoeken is. Maar klagers hebben in dit geval geen recht van spreken. BAM heeft zijn zaakjes gewoon prima voor elkaar, de schaatsers trainen dagelijks knetterhard om nog beter te worden en de successen die de ploeg behaald op de langebaan stralen juist positief af op het hele peloton. BAM heeft de standaard gezet, en het is aan de anderen te streven naar datzelfde hoge niveau, in plaats van roepen om een nivellering naar beneden.
Ook de wedstrijd op het fraaie rondje in Goingarijp was weer een uitzonderlijk vertoon van macht door de BAM-rijders. Centraal in dit geval stond Bob de Vries, de man die vrijdag op het Veluwemeer het podium miste. De Vries reed vijf ronden voor het einde weg uit de groep. In de resterende omlopen ging hij zelfs nog eens een keer onder uit, maar het peloton zag hem pas achter de finish terug. Daar zag de boer uit Haule, die Rob Hadders in Skarsterlan afloste als winnaar, dat zijn ploeggenoten Ingmar Berga en Arjan Stroetinga het podium opnieuw groenoranje kleurden.
Het staaltje van De Vries was des te indrukwekkender gezien de omstandigheden op het Friese ijs. Zo’n beetje bij de start van de mannenwedstrijd begon het in Goingarijp te sneeuwen en dat heeft het peloton geweten. Flinke sneeuwval en harde wind maakten de race tot een werkelijke hel van het noorden. "Het was onvoorstelbaar", verzuchtte Rob Hadders. "Tegen de wind in stonden we echt bijna stil. Niet te doen. We hebben voor mijn gevoel het record gebroken van de langzaamste honderd kilometerwedstrijd ooit."
Hadders, vorig jaar nog winnaar in Goingarijp, speelde nu geen rol van betekenis. "We zijn geknipt en geschoren door de mannen van BAM. Alle respect voor wat ze ook nu weer hebben laten zien. Alleen Gary Hekman kon voor mijn gevoel nog een tijd tegen ze opboksen. Hij was een van de sterkste mannen vandaag, net als vorig jaar. Maar ook toen won hij niet en dit keer blies hij zichzelf op. Bob de Vries was gewoon de allersterkste."