Zijn ploeggenoten tekenden meteen voor een kwinkslag. "Zeg nog even dat Bob zelfvertrouwen heeft", grapten ze, refererend naar de woensdag in Leeuwarden. Maar het was ook meteen een geintje met respect. Want Bob de Vries is momenteel ongenaakbaar. Niemand pakt zomaar in zijn eentje een ronde voorsprong, en dat weten zijn collega’s maar al te goed.
De Fries deed dat wel, al kreeg hij daarbij de hulp van Jorrit Bergsma. De olympisch kampioen was na zijn fantastische rit tegen Sven Kramer op de vijf kilometer tijdens de World Cup spoorslags naar Den Haag gekomen. Niet voor niets dus, al viel Bergsma zelf uit met materiaalpech. ’’Ik was echt blij met zijn hulp’’, stelde Bob de Vries. ’’Die had ik echt even nodig.’’
De Bob de Vries die zaterdag over het ijs van De Uithof kachelde, deed sterk denken aan de Bob de Vries van een paar jaar geleden. Aan de man die de zeges aaneen reeg, die verbeten duels uitvocht met de Fransman Cédric Michaud, en de man die cup na cup pakte en daarmee ooit het beennummer één verdiende. De Vries lachte bescheiden bij die constatering. ’’Het gaat momenteel gewoon weer erg lekker’’, gaf hij toe. ’’Ook in technisch opzicht, en dat is wel eens anders geweest.’’
Een echte verklaring heeft hij niet. ’’Die vorm komt gewoon en ik hoop dat zo lang mogelijk vast te houden. Het is mooi dat ik het nu kan laten zien, maar dat wil ik straks ook in een NK kunnen doen. Dat is ook een podium waarop je je beste races wilt rijden.’’
Ook na een paar rondjes in Den Haag wist de rijder van A-ware/Fonterra alweer genoeg. ’’De omstandigheden waren zwaar, dat had ik wel door. Maar bij mezelf ging het allemaal weer zó makkelijk. Ik zocht ook echt al snel naar een moment om weg te kunnen rijden, maar dat duurde nog even. Uiteindelijk lukte dat wel en kon ik ook meteen een ronde pakken.’’
Eenmaal terug in het peloton was de strategie voor De Vries duidelijk. ‘’Er mocht niemand meer wegrijden.’’ Er gold echter één uitzondering. ’’Als ik zelf mee was natuurlijk.’’ En precies dat gebeurde. Acht mannen lapten het peloton, en De Vries was zelf één van hen. Verder daarbij: Fabio Francolini, Marcel van Ham, Niels Mesu, Simon Schouten, Jouke Hoogeveen en Thom van Beek. Frank Vreugdenhil werd met behulp van zijn ploeggenoten ‘nabezorgd’.
In de finale mocht zij strijden om plaats twee. Die ging naar Simon Schouten, net voor Thom van Beek, waarmee in Den Haag hetzelfde drietal op het podium stond als in Leeuwarden, zij het in een iets andere volgorde. Maar de winnaar was dezelfde: Bob de Vries, die genoot van zijn laatste rondjes. ’’Mooi om voor zoveel publiek nog even die rondjes kunnen rijden. Het is me ook eens overkomen in Breda, maar het blijft geweldig.’’