Dat komt omdat Bakker ook een fanatieke wielrenner is. Voor een B-rijder is hij met zijn 28 jaar immers ook niet de jongste. Bij het John Deere Cycling Team uit Groningen fietste hij vorig jaar flink wat mooie klasseringen bij elkaar, waaronder ook overwinningen in de hoog aangeschreven rondes van Usquert en Winsum.
Aanstaande zaterdag begint het wielerseizoen voor Bakker met de eerste editie van de Elfstedenrace, een wedstrijd die Bakker als schaatser en als wielrenner bovenmatig zou moeten interesseren. Speciaal voor die wedstrijd reist hij dan ook terug naar Nederland. De wedstrijd van dinsdag op het natuurijs in Zweden is dus de laatste schaatskoers van Bakker. Ook na zijn goede uitslag op het ONK twijfelde hij niet.
"Nee, ik denk ook niet dat het nog een keer zo goed zal gaan", stelt Bakker daags na zijn bronzen tocht op het Open NK. "Ik wist wel dat ik goed in orde was en van eerdere ervaringen op de Weissensee dat ik op natuurijs goed uit de voeten kan, maar dat het zo zou uitpakken had ik ook niet verwacht." Met zijn koershardheid op de fiets heeft hij een goede basis gelegd voor zijn winterseizoen, denkt hij. "Ik denk dat je steeds meer ziet dat het ook op een andere manier kan. Schaatsspecifieke punten worden iets minder belangrijk zodra je op natuurijs komt."
Met die basis als wielrenner reisde Bakker, de oudere broer van Bianca, na twee trainingskampen in de Spaanse zon met vertrouwen af naar Zweden. Dat vertrouwen betaalde zich uit met een bronzen plak. "De eerste twee rondes zat ik een beetje van achter, maar vanaf toen zat ik goed in de wedstrijd en wist ik de voorste groep goed te volgen", blikt hij terug. "Op vijf rondjes van het einde sprong ik achter Evert Hoolwerf en Jordy Harink aan. We wisten het goed draaiende te houden en dat werd een grote voorsprong en een mooie finale."