Beginnen met winnen, hoe vet is dat? Ruurd Dijkstra, bijna dertig, glundert van geluk. Hangend over de boarding van de piste van de ijs- en inlineskateclub Purmerend, neemt hij de complimenten in ontvangst, maar wijst ook onmiddellijk naar de vier ploegmaten van A6.nl die wat verderop napraten over de succesvolle opening van het Nederlandse baanseizoen. “Ik had hen wel natuurlijk. Dat maakt het een stuk eenvoudiger. Al mag je niet vergeten dat de wedstrijd anders verloopt, wanneer teams als Jumbo-Visma, Reggeborgh en een tegenstander als Luc ter Haar erbij zijn. Dan moet je met een echt wedstrijdplan voor de dag komen…”
In de rug gedekt door Marthijn Mulder, Peter Michael, Christian Haasjes en Marc Middelkoop heeft Dijkstra tijdens de puntenkoers rondenlang voldoende punten kunnen verzamelen om buiten bereik te komen van de concurrentie. ”Dat geeft een lekker gevoel hoor, als je bijna tien jaar lang voor jezelf hebt gereden. Dat was mijn eigen keuze, maar op een gegeven moment verdween de lol. Je eigen weg kiezen is leuk, tegelijk moeilijker en zodra je merkt dat er meer nodig is om een stap omhoog te zetten, kan het ook anders uitpakken.”
Dat is hem duidelijk geworden na het zwaar tegenvallende resultaten op de WK in Colombia, afgelopen najaar. “Toen brak ik mentaal een beetje. Ik reed in een grotere ploeg op het ijs dan ik gewend was, maar beleefde er geen plezier aan. De motivatie om te trainen raakte ik kwijt. Toen we naar het natuurijs in Luleå gingen, zei ik af. Ik voelde me niet fit genoeg. In plaats daarvan heb ik drie weken gewerkt, zonder te trainen. Of nou ja, een beetje. In mijn beleving was dat nooit genoeg om degelijk voorbereid te beginnen aan het skeeleren. Pas vorige week in Lagos (Por) keerde de lol weer terug. Ik heb er lekker kunnen trainen en een mooie wedstrijd gereden die me bovendien een vijfde plaats opleverde in een sterk internationaal veld. Die ervaringen hebben me gemotiveerd een doorstart te maken.”
Met ploegmakkers om zich heen voelt Dijkstra zich de koning te rijk. “Op een EK rijd je ook met teamgenoten, maar dat voelde elk jaar weer nieuw. Nu kom ik erachter wat ik al die jaren heb gemist. Een wedstrijdbespreking bijvoorbeeld, dat is mooi om te doen. Wat verder fijn is: heb je een mindere dag in de race, dan kun je eens wat meer doen voor een ander. Marc en Marthijn zijn nog voor in de twintig, door hen te helpen kun je net zo goed een leuke wedstrijd hebben. Dat is toegevoegde waarde, vind ik.”
Dijkstra heeft deze zaterdag allesbehalve een slechte dag. Al vroeg in de puntenkoers met afvalling ontsnapt hij met Ivo de la Porte (die in de finale als laatste rijder van de groep sneuvelt) en bouwt hij een riant puntentotaal op. Zo zegeviert hij onbedreigd. Marc Middelkoop en Rick Schipper (eerder op de dag de beste op de 1000 meter) vergezellen de Fries op het podium. “Dat ik vandaag de winst pak, betekent niet dat ik de aangewezen kopman was”, licht hij toe. “Als er iemand anders van ons zou zijn weggesprongen, had hij zijn kans kunnen grijpen. We maken in deze wedstrijden geen speciale afspraken. Op de NK’s wordt het anders, daar moet je strategischer opereren, hier heb je geen plan A of B nodig, maar rijden we lekker vrij. Mochten we zo deze hele competitie zo sterk blijken, dan zullen we ons team vast opsplitsen en het tegen elkaar opnemen, om het wat leuker te maken.”