Befaamde klimverhalen uit Viehhofen

Joost Smit, voormalig shorttracker en eigenaar van Sportchalet Viehhofen, verruilde in 2018 met zijn vrouw Maaike van der Valk Nederland voor een leven in de Oostenrijkse bergen. “We wilden een echt sportchalet maken,” vertelt Joost. “Zowel in de winter als zomer trekken we actieve gasten aan. En dat vinden we heerlijk, want je deelt dezelfde belevingswereld.” ’s Zomers organiseren Joost en Maaike e-bike tours, wandel- en trailrunreizen, en begeleide mountainbike-tochten. Buiten het vakantieseizoen organiseren ze meerdaagse sportreizen. “Dan zijn we met mensen op pad. Drie, vier, soms vijf dagen.”

Tijdens het eerste trainingskamp met de shorttrackers ontstond het idee voor een tijdrit. “Jeroen (Otter, red.) wilde iets competitiefs,” vertelt Joost. “Toen zei ik: prima, dan regelen we dat.” Wat begon met een stopwatch op de klim naar een restaurantje bovenaan de berg, is uitgegroeid tot een strak georganiseerde tijdrit, inclusief officiële tijdwaarneming en een ranglijst die sindsdien zorgvuldig wordt bijgehouden.

Op die lijst prijken inmiddels tientallen namen: shorttrackers, marathonschaatsers én fanatieke recreanten. “Er is zeker competitie,” lacht Joost. “Vooral de vrouwen kijken of ze sneller zijn dan Suzanne Schulting.” Het zijn vaak de marathonschaatsers die de snelste tijden rijden. “Shorttrackers zijn explosief en gespierd, maar bergop fietsen is een ander spel. Marathonschaatsers maken vele uren; ze knallen 130 kilometer achter elkaar zonder met hun ogen te knipperen.”

De snelste tijd staat op 14 minuten en 7 seconden, gereden door Wabe de Rooij in 2021. Joost zelf reed de klim in net onder de 20 minuten. “En Maaike zit daar vlakbij, maar zegt nu al: ‘Ik moet hem opnieuw doen, want ik fiets nu veel meer.’” Iedereen mag meedoen. De start en finish zijn exact gemarkeerd en via Strava is het segment openbaar. “Als iemand individueel wil rijden, leggen we uit hoe het werkt. Na afloop kijken we samen naar de Strava-tijd en voegen die toe aan de ranking.” Zo kunnen ook recreanten zich in het illustere rijtje fietsen. “Soms vragen mensen of we ook een lijst voor ‘gewone mensen’ kunnen maken. Maar ja, iedereen op die lijst is uiteindelijk gewoon mens.”

Er geldt een belangrijke regel: tijden tellen alleen als ze individueel gereden zijn en met staande start. “Het team van Bart Hoolwerf, toen nog rijdend voor AB Vakwerk, reed kop-over-kop. Ze waren razendsnel, maar ik zei: dat telt niet. Net als bij een schaatswedstrijd moet je volgens de regels starten. Ze staan dus niet in de ranking.”

Wat de klim bijzonder maakt? “Hij ligt letterlijk in onze achtertuin,” vertelt Joost. “Honderdvijftig meter van ons huis begint-ie. Je fietst zo omhoog richting de Alm ‘Hecherhutte’. Het is onze huisberg geworden. En boven staat koffie klaar.” Maar onderschat het niet. De laatste vijfhonderd meter zijn venijnig. “Iedereen komt kapot boven; tot overgeven toe. Als ik dan ‘goed gedaan’ roep, vinden ze me niet aardig. Pas na een paar minuten zijn ze weer aanspreekbaar.”

Naast de tijdrit helpt Joost teams bij het uitstippelen van routes, het vinden van krachttrainingslocaties en het plannen van rustige ritten over vlakke, verkeersarme wegen. Zelfs het weer houdt hij nauwlettend in de gaten. “De Grossglockner Hochalpenstraße ligt hier vlakbij en gaat naar 2500 meter. Als het dan slecht weer is, wil je daar echt niet zijn.”

De regio is door de grove asfaltwegen niet erg geschikt voor skeeleren, maar de omgeving biedt genoeg mogelijkheden voor andere sporten. "Soms combineren teams een kamp in Viehhofen met een dag op het ijs in Inzell, een uur rijden hier vandaan. Of er blijft een coach slapen, zoals Gerard Kemkers recent deed. TalentNED sliep elders in het dorp. Als Kemkers dat eerder had geweten, had z’n team hier wellicht ook overnacht.”

Waar er serieus getraind wordt is er ook ruimte voor ontspanning en teambuilding. “Het shorttrackteam is bijvoorbeeld gaan raften,” vertelt Joost. “Jeroen wilde écht wild water. Eind mei, begin juni is dan perfect vanwege het smeltwater.” In de zomer wordt er ook regelmatig gebarbecued bij de Hecherhütte. “Dat proberen we altijd in te plannen met de teams. Het is vlakbij, dus ideaal.”

Naast het nationale shorttrackteam en het voormalige AB Vakwerk-marathonteam, hebben ook Fortune Coffee, marathonteam Groenehartsport, het vrouwenmarathonteam Mastermind en het eigen sponsorteam Sportchalet Viehhofen trainingskampen bij Joost en Maaike belegd. “We proberen alles zo praktisch en betaalbaar mogelijk aan te bieden.” In overleg regelen ze ook maaltijden bij omliggende hotels. Vanuit zijn eigen achtergrond als schaatser vindt Joost het leuk om de verschillen tussen teams te zien. “AB Vakwerk had destijds een heel theoretische benadering met korte, intensieve blokken. Andere teams maken juist veel uren. En tegenwoordig wordt er vooral op wattage gefietst, terwijl wij vroeger op hartslag trainden. Het is leuk om die methodes naast elkaar te zien.”

Waar Joost het meest trots op is? “Op ons gezin. We zijn zeven jaar geleden het avontuur aangegaan, zijn door corona gekomen en verzinnen telkens nieuwe dingen. We zitten hier nog steeds en maken er iets van.” In rustige periodes zijn het vaak juist de sporters die voor levendigheid zorgen in het dorp. “Dan horen we de buren zeggen: ‘Hé, zijn er alweer gasten bij Joost en Maaike?’” Wat begon als een droom, is uitgegroeid tot een begrip onder sportteams.

Lees hier deel 1: Befaamde beklimmingen van Team Albert Heijn Zaanlander

Lees hier deel 3: Team FrySk heeft geen Alpen nodig voor befaamde klimverhalen