Bart Veldkamp: van olympisch ijs naar arctische en digitale autonomie

Wie Bart Veldkamp (58) de laatste jaren volgt, ziet geen man die het rustiger aan doet na zijn schaatscarrière. Integendeel: zijn leven beweegt zich tegenwoordig tussen twee uitersten. Aan de ene kant werkt hij diep in de digitale wereld aan een vernieuwende trainingsapp. Aan de andere kant begeleidt hij winterexpedities hoog boven de poolcirkel, in de wildernis rond Alta in Noorwegen. Twee werelden die ogenschijnlijk mijlenver van elkaar liggen, maar bij hem moeiteloos samenkomen.

Het begint bij iets dat tegenwoordig bijna iedereen raakt: data. Bart trainde jarenlang op gevoel, maar ook met de meetlust van een topsporter. Toch had hij moeite met bestaande apps. Niet door hun functies, “die zijn prachtig”, maar door wat erachter zit. “Alles wordt gemolken,” vertelt hij. “Je slaapdata, hartslag… je bént het product.”

Daarom bedacht hij zijn eigen platform: MiValta (een speelse mix van 'my volt' en 'mi volta'). Een trainingsapp met het beste van Strava, Garmin en Polar, maar met één revolutionair uitgangspunt: alle data blijft volledig eigendom van de gebruiker. Geen verkoop, geen verdienmodel dat draait op datamining.

Het idee groeide uit tot een start-up met sterke partners: twee bedrijven bouwen het ontwerp en de front-end, terwijl Veldkamp zelf de basis van het A.I.-model heeft ontwikkeld. Met de afdeling Health Sciences & Innovation van de Universiteit van Rotterdam wordt de werkzaamheid en schaalbaarheid getest. “Als alles goed gaat, hebben we in het eerste kwartaal van 2026 een prototype”, legt de voormalig schaatskampioen uit. “Dan testen we met honderd à tweehonderd mensen. Pas daarna stappen we naar investeerders. Eerst moet het écht goed zijn.” Het is ondernemerschap pur sang: tijd en geld investeren, en geloven in een visie die nog niet bestaat. “Ik moet voelen dat iets naar me toe komt. Loondienst werkt niet voor mij.”

En dan is er het andere leven: de poolwinter. Via zijn Noorse vriendin kwam Veldkamp jaren geleden in Alta terecht. Het landschap, de stilte en het licht lieten hem nooit meer los. Het werd de basis voor Arcticnomads, de winterexpedities die hij zelf begeleidt.

Het concept is intens maar simpel: meerdaagse tochten door puur Arctisch landschap, met tenten of authentieke fjellstuer. Deelnemers trekken sleetjes met proviand en materiaal, navigeren door stille sneeuwvlaktes, smelten sneeuw voor drinkwater en bewegen op het ritme van de natuur. “Je hoeft geen survivor te zijn”, benadrukt hij. “Alles is aan te passen aan elk niveau. Maar je moet wél de natuur respecteren.”

Temperaturen variëren van plus vijf tot min dertig. Het weer bepaalt alles, en precies daarom investeerde Veldkamp veel tijd in het leren van het gebied: navigatie, materiaal, veiligheid, lokale condities. Inmiddels kent hij de omgeving als zijn eigen broekzak.

Een typische expeditiedag klinkt bijna meditatief. Opstaan. Sneeuw smelten. Tent afbreken. Wandelen in een strak ritme: één uur lopen, tien minuten pauze. De natuur dicteert de dag. ’s Avonds opnieuw sneeuw smelten en simpel eten bereiden: gevriesdroogde maaltijden, soms aangevuld met zelfgekookt rendiervlees. “En dan ga je om acht uur slapen”, lacht hij. “Uitgeput, maar volledig tevreden.”

Waarom doen mensen dit? Omdat het hen iets teruggeeft wat ze kwijt waren: eenvoud, aandacht, aanwezigheid. “Reizigers zeggen vaak: ik leef volledig in het nu. Alles vraagt aandacht: je jas, je handschoenen, de tent, het vuur. Je vergeet de buitenwereld.” Sommigen komen al vijf jaar op een rij, zoals voormalig schaatscollega Ben van der Burg. Lachend: “Het is mooi om te zien dat Ben dan elke dag uitkijkt naar een bakje warm water. Dat soort dingen worden weer bijzonder.”

Veldkamps liefde voor winter is oud. Als kind stond hij al op ski’s en waren strenge winters normaal. Maar dat hij ooit expedities zou begeleiden? “Nee, dat had ik nooit gedacht. Het kwam op mijn pad.” Zijn leven lijkt daarmee een spiegel van zijn schaatscarrière: gedreven, ritmisch, gericht op het maximale uit jezelf halen en openstaan voor nieuwe impulsen. Die houding gebruikt hij nog steeds; niet op het ijs, maar in zijn werk. Of dat nu MiValta is of een groep Nederlanders die voor het eerst de stilte van de poolnacht ervaart.

Aanvankelijk dacht de Europees kampioen allround van 1990 dat zijn schaatsvaardigheden vooral technisch waren: dieper zitten, zijwaarts afzetten, coaching. Maar gaandeweg zag hij dat het om meer gaat: focus, confrontatie met jezelf, discipline, ritme, timing en doorzetten in wisselende omstandigheden. “Uiteindelijk is het precies hetzelfde. Bij sport draait het om het maximale uit jezelf halen en dat komt hier in alles terug.” Zijn expeditiegasten pikken dat ongemerkt op. Zijn ondernemerspartners waarschijnlijk ook. Het is zijn natuurlijke stijl: coachend zonder het woord te gebruiken.

Toen Veldkamp op zijn 38e stopte met schaatsen, was hij klaar met de sport. Geen drang om terug te keren. Geen heimwee naar de startlijn. Alleen de fysieke vorm; dat frisse, fitte gevoel, mist hij soms. Maar prestatiedruk? “Absoluut niet.” Wat hij wél meeneemt uit de sport, is het voordeel van deuren die makkelijker opengaan. “Mensen luisteren. Ik had veel van dit kunnen doen zonder topsportachtergrond, maar het was minder makkelijk geweest.”

Zijn leven bestaat nu uit twee schijnbare tegenpolen: software en sneeuwstormen, A.I. en ijsvlakten. Maar in de kern draait het bij beide om autonomie, bewustzijn en de kracht van eenvoud. MiValta geeft gebruikers autonomie over hun data. Arcticnomads geeft mensen autonomie over hun aandacht. In beide gevallen vervult de olympisch kampioen van ‘92 dezelfde rol: begeleider, bouwer, gids; altijd in beweging, letterlijk of figuurlijk.


Lees hier deel 1: Diane Valkenburg: van topschaatser tot trainer en inspanningsfysioloog
Lees hier deel 2: Van schaatsen naar yogamat: hoe Yvonne Nauta rust vond in Yin yoga
Lees hier deel 3: Van ijsbaan naar tv: mediapersoonlijkheid Rob Hadders
Lees hier deel 4: Van ijs en asfalt naar de lucht: helikopterpiloot Elma de Vries
Lees hier deel 5: Daan Olivier: van schaatser naar wielrenner en politicus
Lees hier deel 6: Annita van Doorn: van shorttrack naar fysiotherapie
Lees hier deel 7: Alex Velzeboer wisselt Thialf af met de hel van Soedan