De A-junioren bewezen op de punten/afvalkoers, waar Chris Huizinga het goud pakte, al dat ze een geweldig team zijn, maar deden dat een aantal dagen later nog eens dunnetjes over op de puntenkoers. “Ik zou rustig aan doen en met een ronde of tien te gaan wegrijden”, legt Hoolwerf uit. “De rest zou dan inmiddels kapot moeten zijn van al het sprinten en dan kon ik wegblijven.”
Het wedstrijdplan wordt de avond vooraf met Frank Fiers en de rijders besproken, maar ook tijdens de wedstrijd wordt er nog goed naar de bondscoach geluisterd. “Bij een aanval van de Fransen wilde ik al weggaan, maar Frank zei; nog niet. Rustig, rustig! Toen ze terugkwamen ben ik gegaan en viel er een gat. De jongens stoorden een beetje op kop bij de Fransen en ik bleef weg."
De communicatie tussen de rijders met hun coach en onderling is volgens de man uit Eemdijk sowieso een van de belangrijkste zaken tijdens de koers. "Als je een verkeerde actie doet kan het je de kop kosten. In de wedstrijd praten wij ook met elkaar. Ik vraag bijvoorbeeld: Hoe fris zit je nog? Kun je het wel, kun je het niet?”
Chris Huizinga finishte achter Hoolwerf op plaats vijf, maar vierde het feestje alsof hij het goud zelf had binnengehaald. “We winnen echt als team”, vertelt Hoolwerf. “We rijden allemaal voor elkaar en gunnen het elkaar. Zo’n prestatie lever je echt als team. Als je het alleen moet doen red je het sowieso niet, want het Europese veld is zo sterk.”
Het vieren van de gouden plak moet Hoolwerf nog even uitstellen, want zaterdag staat voor hem de marathon op het programma en ook daar hoopt hij voor de medailles te rijden. “We hebben een heel sterk team op de marathon en zullen met zijn allen voor goud gaan. Wie er dan wint maakt eigenlijk niet uit.”