Balen en stralen op eerste dag WK Shorttrack

Verbijsterend, dat was de actie waarmee de Fries zijn duizend meter ‘om zeep hielp’, zoals hij het naderhand zelf omschreef. Itzhak de Laat wist, met nog een ronde te schaatsen op zijn beste afstand dit seizoen, dat een plek in de WK-kwartfinales zo goed als binnen was. Hij lag derde, de rit verliep snel genoeg om in die positie qua tijd probleemloos de sprong over de denkbeeldige sloot naar de eindfase van dit onderdeel te maken. Want zes van de zeven rijders in hun heat zouden doorgaan. En toch zocht hij de gevarenzone op. In de ‘dekking’ van de voor hem rijdende Fransman Quintin Fercoq had hij enkele keren een gaatje ontdekt. Bij het ingaan van de voorlaatste bocht waagde De Laat zijn kans. Maar waarom?

Hij raakte Fercoq tijdens de manoeuvre, samen schoven ze een tel later de kussens in. Weg kwartfinales, dat besefte hij onmiddellijk, daarvoor hoefde De Laat het oordeel van de scheidsrechter niet af te wachten. “Het was een impuls. Een heel stomme, onnodige impuls. Meestal rijd ik heel berekenend, en plotseling zocht ik het in deze actie, zonder erover na te denken. Als je dit probeert in de finale zou dat een goede beslissing zijn geweest, omdat het dan om de medailles zou gaan. Grrr”, gromde hij, om er een lange, diepe zucht op te laten volgen, wat klonk als een soort stoom afblazen.

“Het mag ook nooit een keer goed gaan. Wat baal ik hiervan en wat een k#@gevoel houd ik eraan over. Ik had anders op dit WK nog een paar mooie duizends kunnen schaatsen, en nu is het meteen over.” Hij besloot de tirade aan eigen adres gelukkig met een optimistische noot. “Morgen sta ik er weer hoor.” Dan maar zien hoe ver hij zaterdag kan geraken op de strijd om mondiaal goud op de 500 meter en de driedubbele afstand (1500 meter) die zondag wordt verreden. Ook Sjinkie Knegt zal van de partij zijn: hij plaatste zich moeiteloos voor de twee langste afstanden.

Over de duizend meter gesproken, maar dan in het vrouwenveld: of ze nou Xandra Velzeboer heette (dominant), Rianne de Vries (dapper) of Yara van Kerkhof (heldhaftig), alle drie schaatsen ze zich naar de kwartfinales, wat een uitstekend resultaat mocht worden genoemd. Van Kerkhof bijvoorbeeld wist een etmaal eerder niet beter dan dat ze pas zaterdag op het appel werd verwacht voor de aflossingsraces. Het meest besproken coronageval-op-de-valreep van dit WK, dat van Suzanne Schulting, leidde echter tot een wijziging van de plannen. De Zoetermeerse moest als vervangster direct aan de bak, en dat ervoer ze als ‘flink schakelen’.

“Weer schakelen, ja, want de afgelopen periode was al best moeilijk. Een week na de Winterspelen kreeg ik corona waar ik behoorlijk ziek van werd. Drie dagen lag ik in bed met flinke koorts, aansluitend kon ik een week erna nog niets doen en pas na veertien dagen mocht ik weer heel rustig trainen”, vertelde ze. “Voor mij kwam het uitstel van deze wereldkampioenschappen wel goed uit, want wanneer we op de oorspronkelijke datum zouden hebben moeten rijden, zou ik niet hebben geweten wat ik had kunnen presteren.”

Met haar tweede plaats in de heat, achter de onnavolgbare Koreaanse Minjeong Choi, bewees Van Kerkhof dat de benen in orde zijn en de naweeën van het vervelende virus meevallen. Het werd een zwaarbevochten klassering waarbij ze hemel en aarde moest bewegen om de aandringende rivales uit Frankrijk (Gwendoline Daudet) en de VS (Eunice Lee) achter zich te houden. “Heel pittig was dat. Maar ik ben blij dat het me lukte op deze afstand, wetend dat de 500 meter me eigenlijk beter ligt.”

Benieuwd naar wat het weekend van de finales zal brengen, verheugen Van Kerhof en de resterende meiden zich vooral op de relay. Het gemis van Schulting, onbetwist de motor van de ploeg, zal merkbaar zijn. “Daarom wordt het een enorme uitdaging om onze wereldtitel te verdedigen. Met Suus erbij zouden we topfavoriet zijn voor het goud. Ik denk echter dat we nog altijd de titel kunnen grijpen. We gaan ons uiterste best doen.”

Kijk voor de uitslagen hier