De 22-jarige Greig besloot vier jaar geleden om langebaanschaatser te worden. Hij komt, net als veel anderen, oorspronkelijk uit het inline-skaten. Hij was op wieltjes een groot talent, maar had een olympische droom en omdat het inlinen geen onderdeel op de Spelen is, maakte hij de overstap naar het ijs. "Het was van begin af aan mijn doel om bij de top te horen in het langebaanschaatsen."

Greig verkaste naar Nederland en kwam daar onder de hoede van Desly Hill, de Australische bondscoach van het Nederlandse inlineteam. Hill: "Ik trainde zelf als inline-skater samen met rijders als Derek Parra en Jennifer Rodriguez en ik had zelf dolgraag ook de overstap naar het langebaanschaatsen gemaakt zoals zij, maar daar was toen geen geld voor."

En dus hoefde Hill niet te twijfelen of ze Greig zou ondersteunen, ook al staat er nauwelijks een financiële vergoeding tegenover.

De jonge rijder kreeg in Nederland via Hill de kans om het vak van langebaanrijder te leren. In de zomer haakte hij aan bij de nationale inline-skateselectie van de KNSB en in de winter vond hij onderdak bij langebaanploegen. Vorig jaar sloot hij aan bij Team Liga en deze winter ontfermde Gerard van Velde vanuit beslist.nl zich over Greig.

"Ik train nu al drie jaar met Michel Mulder", vertelt Greig en tijdens die trainingen raakten de twee bevriend. En de Australiër ontpopte zich als een uitstekende materiaalman. "Als ik mijn schaatsen echt perfect wil hebben, dan breng ik ze naar Daniel", gaf wereldkampioen Michel Mulder tijdens het WK toe.

Greig: "Ja, ik ben altijd geïnteresseerd geweest in materiaal. Ik studeer ook werktuigbouwkunde en ik help Michel al een lange tijd met zijn ijzers. Ik heb het geleerd van Alexis Contin, maar vooral ook van Beorn Nijenhuis."

In de trainingen werd al snel duidelijk dat Greig talent had, maar in de wedstrijden kwam het er nooit echt uit. Zeker aan het begin van een seizoen rijdt hij steevast matig. "Ik heb altijd moeite om van het inlinen de stap naar het ijs te zetten. En elk jaar zeggen anderen dan: 'Hij is niet goed dit jaar'. Maar ik denk wel dat het inline-skaten belangrijk is om te blijven doen."

Dit jaar was de seizoensstart nog slechter dan normaal. Greig kampt met een chronische knieblessure en werd daar deze zomer aan geopereerd, maar het effect was in eerste instantie negatief. De pijn werd erger en het zat zijn voorbereiding op de olympische winter in de weg.. "Ik heb al mijn fitnesstrainingen in het zwembad moeten doen", vertelt Greig. "Ik kon niet fietsen, niet inlinen, alleen zwemmen."

Het schaatsseizoen ging de kleine Australiër in met zware pijnstillers. Pas bij de laatste Essent ISU World Cup in Berlijn stond hij zonder verdoving op het ijs. De pijn voelt hij echter altijd nog.

Ondanks de blessure was hij ambitieus. "Ik wilde dit seizoen absoluut top vijf rijden bij een internationale wedstrijd." Dat hem dat lukte bij een wedstrijd over vier onderdelen, het WK, verraste hem. "Dit is vrij aardig", zegt hij lachend. "Ik had dit niet verwacht."

Zijn zelfverzekerde en goede presteren op het WK is een teken dat hij een persoonlijke doorbraak beleeft, denkt hij. "In de laatste twee World Cups zag ik daar al kleine stukjes van, maar dit is echt een doorbraak."

Ook Hill geeft toe dat haar pupil een grote stap heeft gezet. "Ik werd bijna gek toen hij derde werd. Ik zeg al jaren dat hij het in zich heeft, maar laatst besefte ik dat het toch echt tijd werd dat hij het in een wedstrijd zou laten zien."

Greig is overigens niet de eerste Australiër die zijn geluk beproeft op de langebaan. Colin Coates ging hem voor. Hij kwam tot een zesde plek op de Spelen van 1976 en heeft met zes olympische deelnames een record in het langebaanschaatsen voor heren. Hij volgt Greig op de voet. "Ik kreeg meteen een sms’je van hem."

Of zijn prestatie in Nagano ook de Australische media haalt, weet Greig nog niet. "Misschien zorgt dit voor publiciteit."

Met meer publiciteit zou Greig ook zijn financiële positie kunnen verbeteren, want die is niet geweldig. Vanuit het Australische olympisch comité krijgt hij een bijdrage, maar dat is maar net genoeg. "Ik kan er van sporten en studeren, maar meer niet. Ik heb geen geld voor iets extra's, ik koop bijna nooit kleren", zegt hij en wijst naar zijn broek. "Ik heb deze broek van Anice Das geleend omdat ik geen schone over had."

Ondanks dat is Greig niet bitter. "Ik zou het niet anders willen", zegt hij. Want ook al heeft hij weinig geld, hij heeft wel de mogelijkheid om met de beste trainers en schaatsers te werken.

Of hij zijn doorbraak in Nagano over drie weken kan doorzetten op de Spelen, weet Greig niet.

"Op het WK waren een aantal specialisten niet aanwezig. Maar Keiichiro Nagashima was er wel en die schaar ik toch wel bij die specialisten op de 500 meter", stelt Greig, die op beide 500 meters de Japanner te snel af was. "Top vijf is misschien mogelijk. Op de 500 meter heb ik de grootste kans."

Mocht hem dat lukken, dan schrijft Greig voor de tweede maal Australische sportgeschiedenis.