Op zaterdag reed Van Riessen de vijftiende tijd op de 500 meter. Daarmee vergooide ze eigenlijk meteen al haar kansen op een goed eindresultaat. “De eerste afstand was al niet goed en toen werd ik op de 1000 meter ook nog gediskwalificeerd”, vertelde ze. “Het was een lastig dagje. Het was niet gemakkelijk om het te verwerken.”
Het was een hard gelag voor de rijdster van Team LottoNL-Jumbo. Op zondag kwam ze wel weer aan de start voor de 500 meter, ook al was alles al verloren. “Dat was moeilijk”, gaf ze toe. “Maar het is schaatsen en ik geef niet op.”
Veel hoop op verbetering had ze niet. “Ik kan vaak de knop wel omzetten als het niet zo goed gegaan is, maar zaterdag was het zó slecht, ik was zó ver verwijderd van waar ik moet zijn dat ik er niet veel verwachtte.”
Ze klokte 38,98. Dat leverde haar een gedeelde veertiende plaats op. “Het was weer geen goede rit. Het liep gewoon niet dit weekend”, was haar conclusie.
Topsportwetten
Het zijn de harde topsportwetten: je verliest vaker dan je wint. “Je hebt tien teleurstellingen en één goede race, maar die geeft je wel weer het gevoel dat je het kan.”
Dat ene topmoment tegenover de vele teleurstellingen ervoer Van Riessen dit seizoen bij het KPN NK Sprint in Groningen. “Ik heb toen het goede gevoel gevoeld. En dat wilde ik vasthouden, hoe ongrijpbaar dat ook is”, zei ze.
Dat lukte niet. Tot aan de World Cup in Heerenveen voelde Van Riessen zich prima, maar bij de wereldbekerwedstrijden in Thialf ging het al minder goed. In Astana zette ze naar eigen zeggen nog een stap achteruit.
Het constante laveren tussen teleurstellingen en spaarzame successen is een wezenlijk onderdeel van haar bestaan. “Die acceptatie is moeilijk, maar zo is topsport. En als topsporter blijf je kansen zien. Als dat niet meer zo is, kan je net zo goed stoppen en zo ver ben ik nog lang niet”, legde ze uit.
De prestaties van Brittany Bowe en Heather Richardson motiveren Van Riessen in dat opzicht. De beide Amerikaanse rijdsters faalden in het olympisch seizoen, zo mogelijk de grootste teleurstelling denkbaar voor een schaatser, maar leggen dit jaar de andere sprintsters hun wil op.
Het is uiteindelijk tranen wegslikken, vloeken en weer doorgaan. “Dat is de essentie van topsport”, benadrukte ze. “Je baalt een of twee dagen heel erg en dan ga je alweer kijken hoe je verder moet. Ik zal er altijd voor blijven vechten. Al doe ik er vier jaar over.”
