Aan het begin van 2014 voelde Contin zich telkens vermoeid en lusteloos. Hij kon de trainingen die zijn coach Jillert Anema hem voorschotelde niet goed verteren en zijn vorm holde achteruit. Een paar weken voor de Spelen werd de oorzaak gevonden: de Ziekte van Graves, een schildklieraandoening.
Contin ging wel naar Sotsji, maar liet daar de individuele afstanden aan zich voorbijgaan. Hij kwam alleen in actie op de ploegenachtervolging. “De weg naar de Spelen was een groot avontuur voor het Franse schaatsen. We hadden er heel hard voor gevochten om daar te staan. Ik deed mee omdat het belangrijk was voor mijn ploeggenoten.”
Van de acht deelnemende landen werd Frankrijk kansloos achtste, maar de eer was gered. “Ik deed het uit liefde voor de sport, maar het was ongelooflijk moeilijk”, erkent hij. “Ik had alle recht om Sotsji te verlaten, maar ik bleef en daar ben ik nog steeds heel trots op.”
Zwaar
Om ziek rond te lopen op het toernooi waar hij jaren naartoe had geleefd was zwaar voor Contin. Gelukkig stonden zijn ploeggenoten uit de voormalige BAM-formatie hem bij en vond hij afleiding in hun succes. “Het was zo zwaar. Er waren momenten dat ik daar helemaal niet meer wilde zijn, maar ik was blij dat Jorrit Bergsma, Bob de Jong en Carien Kleibeuker er zo goed reden. En Jillert was er steeds voor me.”
Na de Spelen gingen de ploegen in Nederland op de schop. Contin, die lid was van Anema’s BAM-ploeg werd zonder voorbehoud door de Nederlandse coach meegenomen naar de nieuwe Clafis-formatie. “Jillert zei meteen dat ik me geen zorgen hoefde te maken. Hij gelooft in mij en het is heel speciaal om dat te merken.”
Met de zekerheid dat hij in goede gezondheid bij Anema’s keurkorps mocht terugkeren ging Contin de zomer in. Hij had inmiddels medicijnen om de ziekte te bestrijden. “Er gingen wel een paar maanden overheen voordat ik me weer goed voelde”, geeft hij toe. “En het zijn nu ook alleen nog maar de symptomen die weg zijn. De ziekte zit er nog. Er gaat nog wel een jaar overheen voordat dat weg is, maar het is nu wel onder controle.”
Inline-skaten
Langzaam pakte Contin het inline-skaten, de sport waar hij mee opgroeide, weer op. Niet te serieus, gewoon wat wedstrijdjes en trainingen en maar zien hoe het gaat, vertelt hij. “Gedurende de zomer ging het steeds beter.”
Bij het EK inline in Geisingen laat hij zien alweer behoorlijk de oude ijzervreter van weleer te zijn. Hij won twee Europese titels, de afval- en de puntenkoers op de piste.
In november, op de WK in Argentinië, maakt hij zijn wederopstanding compleet met een wereldtitel op de 1000 meter op de piste en op de puntenkoers op de weg. Daarnaast wint hij met zijn landgenoten Ewen Fernandez en Nicolas Pelloquin ook goud op de aflossing op de piste.
“Dat was heel bijzonder”, blikt hij terug. “Als je me in Sotsji had verteld dat ik een half jaar later drie keer goud op de WK inline zou winnen dan had ik je voor gek verklaard.”
Levensles
In Berlijn keerde Contin terug op het ijs. Dat is nog even wennen omdat hij in de zomer vooral met inline-skaten bezig was geweest. “Ik heb nog wat tijd nodig, maar dat moet wel lukken, want ik hoef pas in februari bij de WK Afstanden goed te zijn.”
Dan, precies een jaar nadat hij als een dood vogeltje in de Adler Arena rondreed, wil hij weer meedoen om de prijzen. Maar zelfs als dat niet lukt, maakt Contin zich nog niet al te druk. “Ik heb dit jaar een belangrijke levensles geleerd: je moet je tijd nemen en geduld hebben.”
En geduld heeft hij. “In 2018 wil ik mijn schaatsverhaal afmaken”, lacht hij en voegt er meteen aan toe: “Maar voor nu ben ik blij en gelukkig met mijn carrière.”
Lees alles over de ISU World Cup in Heerenveen op onze speciale pagina
