Natuurlijk waren de opmerkingen na afloop snel gemaakt. Want menigeen dacht te zien hoe Bob de Vries ingehouden naar de streep reed in het spoor van zijn jongere broer. ,,De broederdienst is toch afgeschaft?’’, werd er gesteld. Maar Bart de Vries veegde die suggestie meteen van tafel.
,,Van een broederdienst was hier absoluut geen sprake. We hebben er met zijn tweeën om gevochten, en ik was blijkbaar de sterkste vandaag. Aan cadeautjes doen we onderling in ieder geval niet. Sterker, de laten geen kans onbenut om elkaar te verslaan. Alleen doet die kans zich voor mij niet zo vaak voor.’’
Bart de Vries had wel een idee waar zijn broer het had laten liggen. Want Bob de Vries wilde winnen zoals hij dat in het verleden al zo vaak heeft gedaan: gewoon hard rijden zonder echt te sprinten en dan rechtstreeks naar de streep koersen. ,,Want echt sprinten’’, zei hij al vaker, ,,dat kan ik niet. Wel héél hard rijden.’’ Ook nu, maar de wind was een factor waar hij buiten rekende, vermoedt zijn broer. ,,Bob reed op kop en ik zat eigenlijk vrij comfortabel in zijn slipstream. Toen ik achter zijn rug wegkwam, ging ik er meteen langs.’’
De broedermoord was de zinderende apotheose van een onvervalst avondje marathonschaatsen. Inclusief alles wat daarbij hoort: veel publiek, spektakel op het ijs en mooie ontknopingen. Bij het uitkomen van de laatste bocht stond het publiek in De Meent zelfs weer ouderwets op de banken.
Met recht, want de pakweg vijftienhonderd toeschouwers hadden een wedstrijd gezien om van te smullen. Veel kopgroepjes, een hoog tempo, dramatiek en uiteindelijk vier mannen die erin slaagden een ronde voorsprong te nemen. Daarbij natuurlijk de broers Bob en Bart de Vries, maar ook de natuurijsspecialisten Martijn van Es en Jens Zwitser. Halverwege de wedstrijd waren zij succesvol, waarbij Bob de Vries assistentie kreeg van zijn BAM-collega Jorrit Bergsma.
De alleskunner van BAM was ook de grote favoriet in de finale, maar vergiste zich uiteindelijk in de kwaliteiten van zijn broer, die met een brede grijns op zijn gezicht de balans van het seizoen tot nu toe opmaakte. ,,Overwinningen op Flevonice en hier in Alkmaar, het witte pak van het jongerenklassement, en het leiderspak in de Super Prestige. Geloof me, mijn seizoen kan al niet meer stuk.’’
Nog twee wedstrijden op Flevonice, dan mogen de krachtpatsers van het peloton zich met elkaar meten op buitenlands natuurijs. Bart de Vries mag daar inmiddels ook toe worden gerekend na zijn indrukwekkende optredens op de ijsbaan in de Flevopolder. ,,Ik kijk er in ieder geval naar uit, al heb ik geen idee wat ik daar precies kan doen. Maar dat ik me op dit moment heel goed voel mag duidelijk zijn.’’
