Bart de Vries, met zijn 22 jaar de jongste broer van Elma en Bob, kon zijn geluk niet op. Met een oerkreet vierde hij zijn zege, om even later in de armen te vallen van zijn al even gelukkige ploegleider Bram Sikma. Eindelijk was de ban gebroken, verzuchtte de rijder uit Haule. En daar had hij lang op moeten wachten. "Ik was al zo vaak zo dicht bij een overwinning, heb al meerdere keren op het podium gestaan. Maar die eerste plaats, dat kwam er maar niet van. Nu wel, en daar ben ik zo blij mee."
De Vries had bovendien vaak pech, met twee onwillige schouders. Om de haverklap vloog zijn arm uit de kom, en het gebeurde meer dan eens dat hij die dan zelf weer op zijn plek duwde. Dat euvel wordt na het seizoen definitief verholpen. "De operatie staat al gepland", vertelde De Vries.
Prima seizoen
Bij de hernieuwde kennismaking van het peloton met de ijsbaan van Flevonice kwam zijn overwinning ook niet helemaal uit de lucht vallen. Bart de Vries was al bezig aan een prima seizoen, met het witte pak voor de beste jonge rijder als tastbaar bewijs daarvan. Maar in Biddinghuizen toonde hij weer aan steeds beter te worden, en dat was de kenners niet ontgaan.
"Die Bart de Vries moeten ze niet laten rijden, want dan zien ze hem nooit weer’’, liet Peter de Vries zich twee ronden voor het einde ontvallen. De ploegleider van AMI Kappers had het goed gezien, en zijn eigen Christijn Groeneveld werd daarvan mede het slachtoffer.
Want juist Groeneveld leek de gedoodverfde winnaar toen de wedstrijd uitdraaide op een sprint voor een kopgroep van zes man, met verder ook Busser, Lars Hoogenboom, Ralf Zwitser en Arjen Becker. Dat was het slot van een race die 75 kilometer lang vol leven zat.
Tweede helft
Vanaf het begin probeerden er groepjes weg te rijden, met aanvankelijk de heel actieve Jan Maarten Heideman als inspirator. Maar pas in de tweede helft van de wedstrijd was er succes. Een groep van zeven reed weg bij het peloton, met mannen als Ralf Zwitser, Kurt Wubben, Willem Hut, Groeneveld, Jochem Uithoven en Peter van de Pol. Zij kregen naderhand gezelschap van vijf medevluchters en zo ontstond een kopgroep van twaalf man.
Daaruit sprong in de voorlaatste ronde Bart de Vries weg, terwijl hij eerder al indrukwekkend de achtervolging op de zeven vluchters had ingezet. Haast in zijn eentje reed hij dat gat dicht. "Dat gaf wel aan hoe sterk ik me voelde", vertelde hij naderhand. "Maar daarna heb ik toch maar alsof die inspanning me veel had gekost. Ik heb ook een beetje gepokerd met de jongens die niet wilden rijden, en gelukkig heeft dat goed uitgepakt."
Terwijl de duisternis als een deken over Flevonice rolde, greep Bart de Vries in de sprint zijn kans. "Niet iedereen rekent op me in zo’n geval, maar ik kan heus nog wel een beetje sprinten. En het is mooi dat ik dan kan afrekenen met een snelle jongen als Christijn Groeneveld. Maar echt, ik was zó sterk vandaag. Ik had het gevoel dat het niet fout kòn gaan."
De Vries is door zijn overwinning ook meteen de eerste leider in de KPN Super Prestige en verstevigde hij zij leidende positie in de strijd om het witte pak. Karlo Timmerman bleef koploper in het klassement.
