Met haar veertien jaar behoort Angel Delevaque tot de meest veelbelovende kunstschaatstalenten van Nederland. Al bijna elf jaar staat ze op het ijs en haar naam duikt steeds vaker op in de schaatswereld. Een portret van een jonge atlete die haar droom achternagaat – met volle inzet van zowel haarzelf als haar ouders.
Angel kwam als peuter voor het eerst in aanraking met het ijs op een koude dag, toen haar ouders haar meenamen naar een bevroren sloot in de buurt. De winter daarop meldden ze haar aan voor een korte introductiecursus bij de kunstrijvereniging in Dordrecht – oorspronkelijk bedoeld om haar simpelweg te leren schaatsen, vooruit en achteruit. “Na twee lessen zeiden de trainers al: ‘We hopen dat ze blijft schaatsen, ze heeft talent’,” vertelt haar vader. En zo begon het avontuur. “Dat was toen nog met een stoeltje,” vult Angel glimlachend aan.
Waarom kunstrijden, en geen langebaanschaatsen of shorttrack? “Dat was eigenlijk toeval,” zegt haar vader. “We kregen een foldertje in de brievenbus over kunstrijden. Ze zat ook op peuterdans, wat ons een mooie combinatie leek.” Dat was het ook: de dans op het ijs, de elegantie, de techniek – Angel vond er moeiteloos haar weg in.
Angel woont in Dordrecht, gaat naar school in Tilburg en traint daarnaast onder andere in het Belgische Deurne. Dat vergt een flinke logistieke inspanning – van het hele gezin. “We staan meestal om kwart over zeven op om naar school te rijden”, vertelt Angel. Haar moeder Irina, eigenaar van een dansschool in Dordrecht, past haar werktijden aan op Angels schema. “Als ze moet wachten in Tilburg, werkt ze vaak op haar laptop in het restaurant van de Jumbo,” vertelt Angel. Haar vader is zelfstandig ondernemer in de bouw. “Het is een hele organisatie, maar we hebben er alles voor over.”
Rond de middag – meestal net na schooltijd – vertrekt Angel richting de ijsbaan. Dat kan in Tilburg zijn, maar ook in Deurne, waar ze traint onder Jorik Hendrickx, voormalig topkunstrijder en broer van de Belgische ster Loena Hendrickx. “Jorik geeft nu vier dagen per week training in Deurne, dat is voor mijn persoonlijke ontwikkeling ideaal,” legt Angel uit. “Hij houdt het bewust bij kleine groepen – maximaal acht rijders op het ijs – zodat er echt aandacht is voor iedereen.”
De trainingsweek is intensief, vol uren met ijstraining, ballet, droogtraining en stretchoefeningen. Angel traint vrijwel dagelijks. Dat vereist een strakke planning. “Het is heel druk. Je gaat van school naar ijs, van ijs naar huis, eten, huiswerk en dan slapen. Vervolgens begint het weer opnieuw.”
Gelukkig zit Angel op een school die haar topsportambities volledig ondersteunt. Het Willem II College in Tilburg is flexibel, denkt mee en laat haar bij uitzondering lessen missen als dat nodig is voor trainingen of wedstrijden. “Soms bellen we last-minute omdat er een trainingsmogelijkheid in het buitenland is. Dan zeggen ze: ‘ga maar, succes!’” Dat is essentieel, benadrukken haar ouders. “Als de school niet zo meewerkend was geweest, hadden we het nooit kunnen combineren. Het is al een enorme puzzel.”
Angel traint vijf jaar samen met Loena Hendrickx. Hoewel dat inmiddels vertrouwd voelt, blijft het inspirerend. “Op het ijs voelt ze als een teamgenote. Maar wanneer ik haar op een livestream zie tijdens grote wedstrijden, besef ik pas echt hoe goed ze is.” Ze kijkt op naar meerdere grote namen uit de sport. “Vroeger vond ik Javier Fernández heel gaaf om naar te kijken, maar er waren er veel uit de wereldtop die me inspireerden. Nu is Loena wel echt een voorbeeld. Ik zie hoe ze werkt, hoe gefocust ze is en dat motiveert.”
De overstap naar Jorik Hendrickx kwam in 2020, tijdens de coronapandemie. In Dordrecht was de klik met de coaches verdwenen. Angel en haar ouders gingen op zoek naar een nieuwe plek. Die vonden ze in België. “We hebben echt gekozen voor wat het beste was voor Angels ontwikkeling,” legt haar vader uit. “Ook al betekende dat veel reizen, tijd en aanpassing. Maar als je ziet wat ze ervoor terugkrijgt – technisch, mentaal en als mens – dan is dit het waard.”
Angel is enig kind. “Voor meer kinderen hadden we geen geld”, grapt vader Maarten. Hoewel Maarten en Irina ondertussen gescheiden zijn, voelt Angel zich gesteund door haar beide ouders. “We zijn slechts met z’n drieën, maar het werkt voor ons”, aldus haar vader. Beide ouders zijn haar steun en toeverlaat. Ze rijden, plannen, werken en offeren hun eigen tijd op – allemaal om haar kansen te geven.
Angel heeft al een sterk seizoen achter de rug met onder andere deelname aan het WK junioren, waar ze de finale wist te bereiken. Daarnaast blijft ze zich ontwikkelen. Wedstrijden, trainingskampen, mogelijke trips naar het buitenland – het hoort er allemaal bij. Haar droom? “Ik wil het maximale uit mezelf halen. Wat dat precies betekent, weet ik nog niet. Dat hangt ook af van blessures, van mogelijkheden, van hoe het loopt. Maar ik wil in ieder geval zo ver mogelijk komen. Misschien EK’s, WK’s. Wie weet ooit de Olympische Spelen.”
Voorlopig blijft ze haar pad volgen, met discipline, toewijding en een sterke achterban. Haar ouders, haar coaches, haar school – allemaal vormen ze het fundament onder haar droom. Terwijl de meeste tieners van haar leeftijd nog aan het ontdekken zijn wat ze leuk vinden, heeft Angel haar passie al gevonden én een professioneel ritme opgebouwd om haar droom waar te maken.
