Als Jenning de champagnekurken laat knallen...

"Holy damn!" 33 op Thialf. Dat ik dit mag zeggen..." Jenning de Boo sprak de woorden, maar het is net zo goed denkbaar dat aan de andere kant van wereld - met een klein beetje vertraging - in Milwaukee tekst van dezelfde orde uit de mond is gerold bij Jordan Stolz. Die stoïcijnse Amerikaan ziet zijn in noodtempo opgebouwde koninkrijk meer en meer afbrokkelen. Hij zal verschrikkelijk veel slapeloze nachten krijgen, nu Jenning 'de Boeing' met enorm machtsvertoon de weg is ingeslagen richting Milaan, verzamelpunt van de beste wintersporters met olympische dromen.

Een onwaarschijnlijk baanrecord, op een vrijdagvond in de Friese ijshal. Gekker had het niet kunnen worden, als slotact van een eerste toernooisessie om nationale titels en wereldbekerstartkaarten waar zo'n 5000 toeschouwers al uren reikhalzend hadden uitgekeken naar een megaklapper. Wat Marcel Bosker presteerde op de vijf kilometer was razendknap, de uitstekende 1500 meter waarmee Marijke Groenewoud haar tweede titel op deze afstand greep, mocht er zijn. Maar iets buitenaards had zich nog niet voorgedaan. Misschien was het wel vanzelfsprekend dat de lange Groninger zich opwierp als de man die deze taak op zich nam. Een klein beetje extra vermaak voor al die trouwe fans kon geen kwaad.

33,98, na een eerste honderd meter van 9,55 seconden. Grommend van genoegen en van top tot teen gevuld met revanchegevoelens kogelde De Boo er een rondje uit dat vergelijkbaar was met het doorbreken van de geluidsbarrière....of zoiets. Hij moest iets rechtzetten, na de eerste ronde voor de sprintende elite waarin Sebas Diniz (IKO-X2O) hem in zijn eer had aangetast. Wie was er nou de wereldkampioen op dit nummer? En hoe kon het bestaan dat die Diniz zomaar onder zijn 34,44 was gedoken? Hij was er niet van gediend.

"Nou ja, hij verraste me wel met zijn rit", erkende Reggeborghs superster. "Ik schrok ervan, maar het maakte me ook weer gretiger voor de tweede manche. Die 34,44 van mij was niet zo slecht, zeker niet voor dit moment in het seizoen. Maar als er dan een 33'er tevoorschijn komt.... Holy damn! Ik was best gefrustreerd, omdat ik een honderd procent score had die ik graag in tact wilde houden."

Geslaagd met vlag en wimpel, is de conclusie na de briljante voorstelling. De Boo verklapte dat zijn explosie niet vanzelf uit die machtige dijen was geschud. "Ik heb deze zomer hard getraind en veel aandacht geschonken aan mijn start. Dat sleutelen met de staf heeft veel geholpen. De 33'er was een nog grotere droom van Gerard (van Velde, zijn coach, red.). Die steekt er zoveel tijd in om dit te bereiken. Geweldig. Trouwens, dat geldt ook voor de andere jongens in het team. Tim Prins plaatst zich, Johan Talsma verbetert zijn persoonlijk record met een halve seconde en Stefan Westenbroek reed hartstikke goed. We kunnen op iedereen trots zijn."

Wat zeker is: De Boo krijgt komende maand de kans op het supersnelle ijs van Salt Lake City opnieuw de gelegenheid zijn footprint in het schaatslandschap te planten. Waar hij op hoogte in staat is, durfde hij niet te zeggen. "Vorige keer had ik ook van alles in gedachten en werd het niets. Laten we eerst daarheen gaan, dan acclimatiseren en dan kijken waar ik op uitkom. Ik ben nu vooral blij met mijn tweede 33'er. Maar daar mag gerust een derde bij hoor."

In het spoor van de dolgelukkige sprintkoning reizen normaal gesproken Sebas Diniz (IKO-X2O), Stefan Westenbroek (Reggeborgh), Joep Wennemars (Essent) en Tim Prins (Reggeborgh) mee naar de woestijn-ijsbaan in Utah. Het groen van Reggeborgh domineert, zoals was te verwachten, maar dat zal Diniz worst zijn. Hij katapulteerde zichzelf ook in soepele stijl door Thialf en met zijn 34,34 legde hij een stevig fundament voor een mooi vervolg van zijn wintercampagne.

"Ik heb nog nooit zo snel gereden in Thialf. Nog nergens überhaupt. Dat ik een persoonlijk record mag rijden, is fijn. Ik wist dat er veel mogelijk zou zijn, want twee weken geleden tikte ik aan na 34,53. Mijn opening vond ik wat minder, daardoor wist ik niet precies hoe hard het ging. Gelukkig kon ik goed in m'n hoeken blijven zitten, wat voor mij meestal een grote uitdaging is. Maar ja, daar heb ik dan ook hard op getraind gedurende de zomer", lichtte hij toe.

Van De Boo's hoogtepunt kreeg hij iets mee. "Ik probeerde me wel op mijn eigen rit te focussen. Aan de reacties van het publiek merkte ik dat er iets bijzonders aan het gebeuren was. En dat hield ons op bij de start van onze rit. Een 33'er, heel bijzonder. Ik had gedacht dat dit iets voor later dit seizoen zou zijn..."

De uitslagen van de eerste dag vind je hier