Alles voor nóg betere bochten op de langebaan

Jaren geleden inmiddels, als talentvol meisje van het Gewest Friesland, maakte Femke Kok kennis met de sport van het korte bochtenwerk op het kleine baantje, omringd door hoge veiligheidskussens. “Dat was leuk. Ik had nooit overwogen te gaan shorttracken toen ik begon met sporten, maar het maakte de laatste jaren in het gewest deel uit van het programma dat we als langebaanrijders kregen. Het beviel me destijds zeker”, vertelt Kok, een van de toppers uit de stal van Reggeborgh.

De groene brigade besloot vorig seizoen pas voor het eerst shorttrackuurtjes te implementeren in het schema van de opbouw naar de winter. Naar het schijnt was het Jenning de Boo, oud-wereldkampioen shorttrack bij de junioren, die de voorzet deed; daarna hoefde de teamleiding ’m slechts in te koppen, want weer iets anders proberen in de lange voorbereiding op de competitiemaanden sprak de meeste schaatsers wel aan.

Kok schaart het uur op de korte ijzers onder de noemer van een ‘andere prikkel’. “Shorttrack is ook schaatsen, maar totaal onvergelijkbaar met langebaan. Wat je ervaart bij het rijden en aansnijden van de bochten, is zo anders. De druk op je benen voelt anders, en je wordt op een shorttrackrondje meteen afgestraft wanneer je technisch iets niet goed doet. Dan kan prima werken om te verbeteren als langebaanschaatser”, aldus de Friezin, die zich afgelopen week met Kjeld Nuis voor een sessie meldde. Die had plaats onder leiding van de Engelsman Philip Brojaka, een van de assistent-coaches bij de opleidingsploeg van de KNSB, Wadro KTT Noord. Hij was voorheen ook de trainer van Kok in de gewestelijke ploeg.

“Shorttrack geeft een andere kijk op de techniek van het schaatsen”, licht Brojaka toe. “Ik zou er absoluut voor pleiten om beide disciplines altijd te combineren, zowel bij professionele atleten als in de jeugdcategorieën. Voor mij staat het vast dat je er een betere langebaanrijder door wordt.” Brojaka, die de eerste jaren van dit millennium actief was als shorttracker en naderhand overstapte naar de langebaan, haalt het voorbeeld aan van Shani Davis. De Amerikaanse ster won als langebaanman op de Winterspelen van Turijn en Vancouver vier medailles (twee keer goud, twee keer zilver).

“Hij had als stelregel dat hij even terugkeerde naar zijn roots – shorttrack – zodra hij merkte dat hij niet lekker schaatste op de langebaan, om het goede gevoel terug te vinden. Dat alleen al was voor mij het bewijs dat de combi van beide onderdelen waardevol is. Al snap ik goed dat het eenvoudiger is de shorttrackijzers onder te binden wanneer je ermee bent opgegroeid. Niettemin geloof ik dat een senior-langebaanschaatser die nooit eerder heeft geshorttrackt er ook van kan leren door het te proberen.”

De Brit geniet van de trainingen met de Reggeborgh’ers. “Femke en Kjeld doen het fantastisch. Als je ziet hoe goed het bochtenwerk van Nuis is op de langebaan, is het bijna logisch dat hij op de shorttrackbaan ook uitstekend voor de dag komt. Het helpt hem bovendien bij het gevoel dat hij nodig heeft in zijn discipline.” Brojaka refereert aan de Koreanen. “De langebaanrijders daar waren in sommige periodes meer bezig op de shorttrackpistes dan op de 400-meterbaan. Ik heb me laten vertellen dat het dan vier shorttracktrainingen per week waren, tegen twee op de langebaan."

Jenning de Boo verschijnt inmiddels wat frequenter op het shorttrackijs. Hij blijkt de skills geenszins te zijn kwijtgeraakt. Kok: “Zijn niveau is een stuk hoger dan het onze, maar dat is niet vreemd want hij komt uit deze tak. Het is prachtig te zien hoe behendig hij is op die schaatsen. Afkijken kan, maar nadoen is uiteraard onmogelijk. Ook bij hem is er een proces van jaren aan voorafgegaan. Onlangs was ik met Jenning en Stefan Westenbroek bezig. Het verschil in gemak was enorm. Ik verbaas me er dan ook niet over dat hij gewoon kan meedraaien in een training van de KNSB-talenten. Die ambitie heb ik niet hoor, hahaha. Het is leuk en dat vind ik voldoende!”