Oud-shorttracker Alex Velzeboer leidt een leven dat bijna voelt als een filmscenario. In de winter staat hij op het ijs als assistent-trainer van de langebaanploeg van Essent; in de zomer werkt hij als noodhulpverlener. Afgelopen zomer leefde en werkte hij onder extreme omstandigheden in Zuid-Soedan, als Urban Water Supply Specialist voor IOM WASH, een tak van de Verenigde Naties. Twee totaal verschillende werelden, zou je denken, maar voor Alex zijn ze verrassend verbonden: zijn schaatsachtergrond vormt in beide rollen een stille motor.
Om te begrijpen hoe een topsporter in de humanitaire hulp belandt, gaan we terug naar 2011. Alex werkt dan bij Arcadis, maar besluit een sabbatical te nemen. Zijn zus Monique, ambassadeur voor het Liliane Fonds, neemt hem geregeld mee naar ontwikkelingslanden. Het contrast met zijn eigen leven blijft knagen. Een voorlichtingsavond van Artsen zonder Grenzen volgt, daarna een intensieve selectieprocedure. “Ze willen geen mensen uitzenden die er na twee weken doorheen zitten,” vertelt hij. Zijn eerste missie, een half jaar Tsjaad, verandert alles. “De eerste weken waren heftig, maar ik merkte: ik kan dit. En het is mooi werk.” Het is het begin van een reeks uitzendingen naar noodgebieden in onder meer Turkije, Ethiopië, Afghanistan, Oekraïne en recent Zuid-Soedan.
