Achterhoedegevechten van de marathon op Jaap Eden

Zoals eerder geconstateerd op Schaatsen.nl: van alle teams bleek Royal A-ware het meest klaar voor de aftrap van de Marathon Cup. Van scorebordjournalistiek houden de betrokkenen niet zo erg, maar de cijfers die na 125 veelal boeiende ronden op de Jaap Edenbaan uit de computer rolden, onderschreven die conclusie. Op de plaatsen 1, 2, 7, 14 en 19 stonden mannen van Jillert Anema. Uit en thuis met het vijftal, dat kon geen ander team zeggen.

Toch waren er meer dan tevreden gezichten en geluiden te zien en te horen in de gelederen van bijvoorbeeld Hamco, dat Arjen van Damme op de rand van de top-10 had (10e), plus Klaas Poortinga (12e) en Daan Berkhout (16e) tot de twintig uitrijders mocht rekenen. Vergeten waren de voortijdige afmeldingen van Topdivisie-debutant Nino van Dijk (na 91 ronden klaar) en grondlegger van de ploeg, Jan Hamers (81 ronden) voor wie het goed beschouwd een feest moet zijn geweest weer mee te schaatsen, na een jaar van sportgeluk-bedreigend blessureleed.

“Nou ja, het is misschien ook waar dat ik niet meteen te veeleisend moet zijn. Dat zeiden de anderen steeds. Ik reageerde eerst boos omdat ik niet tot het einde kon meedoen. Stond aan de start om iets met het team te bereiken. ‘Joh, houd eens op’, riepen de jongens, ‘kijk eens waar je nu bent. Verleden jaar kwam je hier op wieltjes (in een rolstoel, red.) binnen. Nu kun je dit’. Ze hadden wel gelijk. Veel mensen hadden het niet voor mogelijk gehouden”, verzekerde de Voorthuizer.

Even het geheugen activeren: Hamers viel zich verleden jaar in de Franse Alpen bijna voorgoed ongelukkig tijdens een fietstraining. Een fragment uit het artikel van een jaar geleden: ‘De schade was aanzienlijk. De arts vermoedde dat er een bloeding in Hamers’ hoofd zat, wat de chirurgen in het ziekenhuis van Grenoble in eerste instantie ervan weerhield al te gaan opereren. “In mijn linkerhand zagen ze een fractuurtje, maar daar werd niets aan gedaan. Mijn rechteronderarm was gebroken, net boven mijn rechterknie bleek een heel vieze wond te zitten die tot op het bot werd gereinigd en gehecht, en aan de hand van de röntgenfoto’s constateerde men dat de hak van mijn rechtervoet (de onderkant, red.) was gebroken of verbrijzeld. Dat was niet zo’n makkelijk karwei, omdat het door de zwelling van die voet allemaal moeilijk was te zien. Tot mijn grote geluk bleek de bloeding in mijn hoofd redelijk te zijn gestopt. Toen ben ik geopereerd aan mijn arm waarin een plaatje is aangebracht. Mijn hak – waarmee ik de klap na de val waarschijnlijk heb opgevangen - moest twintig tot dertig dagen in het gips zodat de zwelling zou afnemen.”

Hamers heeft zich uitstekend door de ellende heen gebikkeld, dat bewijs leverde hij zaterdag. Behalve het ‘lijmen’ van alle lichamelijke scherven om weer fit te geraken moest er ook een mentaal dermpeltje worden overwonnen. “Gelukkig heb ik aan de testwedstrijd in Hoorn meegedaan, het weekend voor Amsterdam, want ik merkte toen dat er nog wat angst inzat. Ik was sowieso benieuwd hoe het zou gaan met andere schaatsers in de buurt. Hoorn was wennen, maar op de Jaap Eden heb ik geen last meer gehad. Ja, het was loeizwaar. Ach, dat is een marathon net zo goed als je honderd procent in orde bent, hè. Het enige vervelende vond ik dat mijn schoenen nog niet klaar waren…”

Hij kachelde nu rond op twee verschillende modellen. Als gevolg van het ongeval en de noodzakelijke chirurgische reparaties is de hak van Hamers’ rechtervoet iets breder geworden. Daardoor past hij zijn huidige schaatsschoeisel rechts niet meer. Een oud, zogenoemd thermoplastisch exemplaar doet dat wel en dus heeft hij van de nood een deugd gemaakt. “Die schoen geeft helemaal niks mee. Ik ben een hoop extra energie kwijt aan het (bij)sturen van de schaats. En stijfheid ontbreekt aan de rechterkant, terwijl ik me er klaar voor voel. Logisch dat ik graag wil dat mijn nieuwe schoenen klaar zijn. Dat duurt langer dan verwacht. Ik heb de bestelling bewust zo lang mogelijk uitgesteld omdat mijn hak steeds een beetje van omvang veranderde in het herstelproces. Geduld hebben dus.” En tevreden zijn met 81 ronden, nietwaar?

Ploegmakker Nino van Dijk is dat zeker over de 91 die hij er actief was. “Ik moet m’n plekkie vinden in zo’n nieuw peloton”, verklaart de 27-jarige Driebergenaar die de voorgaande drie seizoenen tussen de beloften schaatste. Hij zegt dat hij het tempo van de zware wedstrijd tot halverwege prima kon volgen. “Ik wil graag wat voor het team kunnen betekenen. Alleen, van het ene op het andere moment werd er flink aan de boom geschud in het peloton. Toen sneuvelde ik zelf en moest ik het onderspit delven. ’t Maakte niet veel uit, we beleefden een uitstekende dag als ploeg, waren hartstikke blij om met een bijna nieuwe samenstelling van start te gaan en op deze manier te presteren.

“Op voorhand zou ik denk ik niet tevreden zijn geweest wanneer ik het 91 ronden zou volhouden. Nu bekijk ik het anders: oké, hoe heb ik de koers gereden en wat zit er nog in het vat? Volgens mij kan ik snel de kant opgaan van het uitrijden. Ik ben niet gedesillusioneerd of zo, maar gematigd tevreden. Zaterdag is er een nieuwe kans, op mijn thuisbaan. Daar kan ik mooi op de fiets naartoe, want ik woon tegenwoordig in Utrecht.”

Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Dat geldt ook voor Ruben Verkerk van Port of Amsterdam, de zoveelste nieuweling op het hoogste niveau. Dat hij slechts 46 toertjes voltooide – tot grote teleurstelling van de fans die voor hem langs het ijs stonden – is het gevolg van de tactische ingeving van coach Casper Helling. Die noemt het 'de speling van het lot. Zou er een andere jongen de achterste van ons zijn geweest, dan had ik hem aangewezen'. Wat was het geval? Koen de Best deed een poging alsnog naar de kopgroep te springen, en kon daar best wat hulp bij gebruiken. “Ik reed van de Port of Amsterdam-mannen het meest achter in het peloton, toen Casper zei dat ik me moest laten afzakken. Het was het proberen waard, al kun je achteraf stellen dat het veel te laat was om dat nog te doen. We moesten wat, want zonder iemand in de kopgroep strijd je niet mee voor de voorste plek in de wedstrijd. Helaas pakte onze strijdlust niet uit zoals we wilden. En ik kwam niet naar Amsterdam om 45 rondjes te schaatsen”, aldus Verkerk, wiens oudere broer Joram (Okay- Vreugdenhil Dairy Foods) evenmin de 125 ronden aantikte.