Kerstholt heeft even tijd nodig als hem gevraagd wordt naar zijn conclusie over de tweede WK-dag in het Rotterdamse Ahoy. De Nederlandse ploeg sloot sterk af met twee finaleplekken op de relay, maar daarvoor ging het op heel wat vlakken minder goed. Xandra Velzeboer kon haar wereldtitel op de 500 meter niet prolongeren, Selma Poutsma deed op die afstand evenmin mee om de titel. Suzanne Schulting geraakte op de 1500 meter niet tot de A-finale en Friso Emons liet zich in de halve finale aftroeven door twee sterke tegenstanders. Daarentegen pakte Velzeboer zilver en deed Jens van ’t Wout het prima: ook zilver op de 1500 meter. Afgemat door een achtbaan aan emoties staat de keuzeheer de pers aan het eind van de middag in de krochten van Ahoy te woord.
“Ups en downs”, zegt hij. “Vooral in het begin was er heel veel down, het viel allemaal niet. Friso werd vlak voor de finale gepakt, Jens reed te voorzichtig. Suzanne werd eruit gegooid, Xandra reed een dijk van een finale op de 500 meter maar was iets te langzaam in de halve finale, waardoor ze op een mindere startplek staat. Kan ze doorstoten, pakt ze die (Kim) Boutin gewoon in… Echt een dag van ups en downs. Omdat ik meer wil, denk ik altijd dat het een rotdag was. We moeten schakelen om weer beter te worden. Als je dan aan het eind van de dag in beide relays de finale haalt, met goede kansen, we rijden dominant. Dan moeten we ook niet overdrijven.”
De Nederlandse vrouwen veegden vorig jaar de vloer aan met de wereldtop, dit weekend is er vooralsnog een wat ander beeld ontstaan. “Door allerlei omstandigheden is er minder dominantie”, verklaart Kerstholt. “De wereldtop is hier, andere rijders die er vorig jaar niet waren. Arianna Fontana die je de boarding in knalt als je buitenom wil. Dat soort dingen hadden we vorig jaar niet, alles viel de goede kant op.” Met vijf overwinningen in zes World Cups ging Velzeboer als topfavoriete van start op haar 500 meter. Ze eindigde zaterdag met zilver, maar ligt niet wakker van de nederlaag. “Ik vind het terecht dat Xandra trots is op haar tweede plek. Ze is de beste ter wereld, maar dat betekent niet dat ze altijd wint. Ze laat zien dat ze de 500 meter op verschillende manieren kan spelen.”
Schulting trok misschien iets te fel van leer op de 500 meter, meer met diezelfde felheid had de Friezin in het verleden heel vaak succes. “Suzanne is alles of niets, juist die mentaliteit bracht haar vaak alles. Vandaag was het niets, er ging van alles mis.” Volgens Kerstholt dan dat ook komen door het feit dat Schulting, die op de 1500 meter eveneens uitgeschakeld werd in de halve finale, nog maar twee wedstrijden reed. “Normaal zou ze direct naar voren duiken en laten zien wie de baas is. Je ziet het in haar ritme dat ze dat misschien mist.”
Kerstholt is tevreden over Van ’t Wout, die op de 500 meter ongelukkig ten val kwam maar piekte op de 1500 meter. “Hij haalt nog niet de topsnelheid die hij eerder reed, maar het gaat echt de goede kant op. Dan hoop je dat er voor zo’n WK nog een stapje bij komt. Dan sta je in een wedstrijd tegen mensen die allemaal zo hard rijden, dat is bijna onmogelijk.”
Met de relay-finales in het verschiet is er nog alle kans om er een gedenkwaardig toernooi van te maken. “Maar we moeten wel meer laten zien, alles of niets. Zo voel ik het wel.”
Van ’t Wout had zilver, maar kon ook voor goud: ‘Ik was een beetje dom’
Van ’t Wout pakte zaterdag zijn eerste individuele zilveren medaille op het WK nadat hij de voorbije maanden een aangepast programma reed met minder wedstrijden. “Blij mee, maar ook wel een beetje zonde”, verklaarde hij na afloop.
De echte opmars richting de medailles werd te laat ingezet omdat Van ’t Wout zich niet bewust was van het feit dat de race al bijna op z’n eind liep. “Was niet bezig met hoeveel ronden ik nog moest, reed iets te lang rustig. Zat met anderhalve ronde nog met m’n handen op m’n rug, had aan het eind heel veel over.” Toen de bel klonk voor de laatste ronde, schrok Van ’t Wout. “Als ik het had geweten, was ik misschien wat eerder gegaan. Maar je weet niet hoe het afloopt.”
Gezien de afgelopen twee maanden een mooie beloning. “Ook de 500 meter ging goed, heel blij mee. Maar op de 1500 meter was ik nog niet moe. Dat had anders gekund, maar ben blij met zilver en met het feit dat ik pijnvrij aan het rijden ben.”
