Daarom was haar overwinning, de tweede van deze Daikin Marathon Cup, een mooi eresaluut naar het vrouwenpeloton dat ze pas weer op de Baltische zee zal terugzien, voor het tweede bedrijf van de wedstrijden in de vrije natuur (Lulea). Tessa Snoek verwees ze naar de tweede stek, skeelerspecialiste Lianne van Loon eindigde als derde na een niet al te opwindende vertoning. Kiels teamgenote Elsemieke van Maaren mocht na een korte onderbreking weer het oranje leiderspak aantrekken en kondigde aan er nu echt een doel van te maken om het klassement op haar naam te schrijven.
“Het is super jammer dat ik de Weissensee moet missen. Vorig jaar was het ontzettend leuk (mede door de winst in de Aart Koopmans Memorial, red.) en daarom viel het me best zwaar de keuze te moeten maken tussen twee gave dingen. Het was geen kwestie van ik heb me geplaatst voor de World Cups en daarom ga ik daarheen, zeker niet. Goed, de wereldbekers in Salt Lake City en Québec zijn kansen die ik niet kan laten lopen”, zei ze, tevens verwijzend naar het snelle ijs van de baan in Utah dat voor haar de poort open zet naar nieuwe persoonlijke records. Dat is uiteraard een reden die meetelt.
"Zodra ik echter in gedachten terugga naar de week in Oostenrijk van verleden seizoen, komen de herinneringen aan de gezelligheid naar boven. We hebben een machtig team, alleen dat is al een reden om er opnieuw bij te willen zijn. Bovendien zou ik er graag rijden omdat het misschien wel de laatste keer is dat ik het samen met Ineke Dedden zou kunnen doen, omdat zij – een van de beste rijdsters op natuurijs - er mogelijk mee stopt. Daar wordt in Oostenrijk verder over gesproken. Gelukkig rijden we met de gehele ploeg sowieso op het natuurijs in Zweden”, aldus Kiel, die erkende dat ze zich in een luxepositie bevond.
Waar de Noord-Hollandse in alle rust de koffers kan pakken voor de trip overzee, had het overgrote deel van de marathonvrouwen merkbaar meer haast ‘station Eindhoven’ de rug toe te keren. De lokroep van het Oostenrijkse bergmeer dat sinds 1989 op de kalender staat, leidt jaarlijks tot onrust vanwege de tijdelijk verhuizing over de grens. Tessa Snoek, de nummer twee in de uitslag, klom bijna verbaasd op het podium. “Joh, dit is een erg leuk extraatje, gewoon een verrassing. Ik was vandaag alleen bezig met mijn spullen bij elkaar zoeken voor de reis. Zo nu en dan schoot er door mijn hoofd dat ik ook nog een wedstrijd moest rijden. Nou, als die dan zo afloopt, is dat een aardige meevaller”, vertelde de vriendin van Harm Visser die later op de avond de draad van winnen in de cup weer oppikte door zijn zevende triomf te pakken.
De rijdster van VGR Sport-Vreugdenhil ging verder: “Er ontstonden veel kopgroepen, maar er kwam niets tot stand waar overtuiging achter zat. Ik had vlug door dat het een massasprint zou worden, omdat alles werd dichtgereden. Daarom spaarde ik m’n energie voor de finale, wetend dat sprinten me de laatste tijd goed afgaat. Met de ploeg hadden we afgesproken dat we elkaar zouden opzoeken, wat uitstekend lukte. En dan tweede worden…., hier gaan we even van genieten, voordat we zo meteen in de auto springen om het eerste deel van afstand naar de Weissensee te overbruggen.”
De uitslag van de vrouwenwedsijd in de Topdivisie staat hier En de resultaten van de Belofte-vrouwen hier.
