“Dat was genieten hoor! Op zo’n avond als beste sprinter in een deelnemersveld van 74 man tevoorschijn komen, dat had ik totaal niet verwacht.” De Drent, studerend voor laborant schrijft zijn zege ook een beetje toe aan een beetje geluk. Door een afmelding kon hij namelijk in de halve finale zijn liezen en spieren sparen. “Zo had ik een vrije rit naar de eindstrijd.” En in dat allesbeslissende duel met de winnaar van verleden jaar (Johan Talsma), liet Kamp de benen nog een keer op verwoestende wijze spreken. Beide races over 160 meter vielen in zijn voordeel uit. Voor de goed orde: ook Talsma had tijdens het toernooi in de kwartfinales een vrije doortocht gekregen. “In dat opzicht was de stand gelijk.”
Kamp overleefde zeven schiftingen. Het systeem van een kortebaanwedstrijd is heel simpel, volgens het knock-outprincipe. De nummers 1 en 2 rijden twee keer tegen elkaar ('Heen en terug') , nummers 3 en 4 alsmede de volgende inschrijvers zijn ook steeds elkaars tegenstander. De winnaars van die confrontaties gaan door. “Zo schuift het hele veld als een piramide in elkaar, totdat je twee rijders overhoudt. Het was een behoorlijke strijd, mijn liezen en mijn rug hebben er flink onder geleden. Ik raakte trouwens gedurende de avond ook het besef van tijd kwijt. Op een gegeven moment, zo rond de finale, vroeg iemand me hoe laat het was. Ik schatte een uur of kwart voor elf. Toen stond de klok al op half twaalf”, vertelt Kamp, die in de kwartfinale de voor hem zwaarst mogelijke opponent trof.
Jim Dhore kende hij van de vorige editie in Nijelamer; toen klopte die hem twee keer. “Jim staat erom bekend dat hij altijd op de sprint opent in 9,8 seconden, terwijl ik het met 10,0 moet doen. Als je op voorhand vroeg wie de grote favoriet zou zijn op deze kortebaanmeeting, zouden de meeste mensen zijn naam hebben genoemd. Gelukkig was hij deze keer al behoorlijk kapot van eerdere ritten: hij stond bij de start tegen mij te hijgen. Ik had net ervoor juist twee makkelijkere races gehad. Mijn starts waren vlekkeloos, en ik maakte geen enkele misslag. ”
Met Talsma liep het precies hetzelfde af. “In Thialf is het altijd wel close tussen Johan en mij. De ene keer wint Johan, de andere keer ben ik het. Voor deze finale voelde ik me echter top. Bovendien wist ik dat Johan had moeten afrekenen met Chris Frederiks, een van de betere schaatsers op de kortebaan. Ik versloeg hem twee keer, en dat ging tamelijk eenvoudig”, aldus Kamp die nu zijn zinnen heeft gezet op een startbewijs voor de Holland Cup. “Dat is van een heel andere orde, omdat ik me nog moet plaatsen. Daar heb ik een heel snelle 1000 meter voor nodig: 2,5 seconden harder dan mijn persoonlijk record. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik dit seizoen nog geen behoorlijke 1000 meter heb gereden. Op 21 januari staat er een op het programma. Direct de laatste kans; op 22 januari is de deadline voor de Holland Cup. Dan is duidelijk wie er mogen meedoen in Utrecht op 3 en 4 februari. Dat zou heel gaaf zijn, mocht me dat lukken.”
