Geen beter gevoel dan dat van WINNEN, om in een auto te springen die je een dikke duizend kilometer verderop brengt, waar je weer verder kunt gaan met wat zojuist erg goed is gelukt, Hij glundert, zijn gezicht lijkt heerlijk warme zonnestralen te verspreiden terwijl de temperatuur op de baan in Eindhoven lager moet zijn dan-ie de komende weken in Oostenrijk is. Ten Cate is deze avond de baas van de B’s, volgens hem het gevolg van een soepel functionerende ploeg. Dat kan kloppen, want als je een makker hebt (die in Eindhoven overigens ontbreekt) voor wie nummer 1 worden langzamerhand een gewoonte is, krijgt het bestaan van een (top)sporter meestal een prettige wending. Eendracht maakt macht, en dat is te zien bij de formatie van Okay-Interfarms.
Negen marathons voor de divisie onder de top zijn er verreden, in acht gevallen is de hoofdprijs terechtgekomen in de schoot van Ten Cate (drie), Wisse Slendebroek (vier) en Kevin van der Horst (een). Slechts Colin James Duivenvoorden, een week geleden de beste in Heerenveen en zaterdag bijna opnieuw, heeft een keer uitbundig staan juichen bij de huldiging.
“Helaas was Wisse er niet bij. Dat zorgde ervoor dat we een keer vaker moesten meespringen bij ontsnappingen, omdat andere teams met vier jongens rondreden. Maar we zijn sterk, en dat geeft vertrouwen. We zaten er steeds goed bij. Bovendien weet ik, dat als het op een sprintje aankomt, ik dat vaak prima kan afronden”, vertelt de Apeldoorner, die buiten zijn drie hoogtepunten op het ijs inmiddels een andere grote beloning heeft binnengesleept: volgend seizoen krijgt hij een A-nummer op zijn pak, oftewel hij wordt lid van de hoofdmacht van Okay-Interfarms. Dat werk zal hij proberen te blijven combineren met de langebaan en het inlineskaten, twee grote passies van hem.
“Voor die promotie heb ik keihard gewerkt afgelopen zomer. De ploegleiding wilde me graag houden en ik hoopte te kunnen doorstromen naar de Topdivisie, met dit team. Ik moet officieel nog tekenen, maar dat zal op de Weissensee gebeuren. Ik heb er heel veel zin in. Als ik een goede zomer heb, hoop ik dat ik meteen vooraan kan meedoen. Ron Neymann laat veel blijken dat hij erg in me gelooft. Dat is belangrijk voor me, want als sprinter valt het de ene keer op zijn plek, en de keer erna juist niet. Ik realiseer me dat tussen de A’s rijden heel anders is. Daar ben ik niet bang voor; zolang ik vooruitga en me verbeter, waarbij de focus vooral op het schaatsen zal liggen, ben ik ervan overtuigd dat ik ver kan komen.”
Bij de B's in de vrouwencategorie was het sprintduel tussen Maaike Koelewijn en Jet Fransen een bijzonder exemplaar. Koelewijn ging van ver aan, leek eenvoudig te winnen maar moest die riante positie kort na het ronden van de laatste bocht prijsgeven. Fransen kroop voorbij en viel alsnog stil waardoor ze de zege door de vingers zag glibberen. De enige troost: ze veroverde wel de koppositie in het klassement. Ze heeft 1,1 punt voorsprong op Anna Marit Sybrandi.
De uitslag van de mannen staat hier, die van de vrouwen hier.
