Groenewoud sloot haar EK Afstanden zondag af met tweemaal goud, behaald op de ploegenachtervolging en de mass start. In het slotstuk sprong de Friezin met elf ronden te gaan weg en kreeg Michelle Uhrig mee. De Italiaanse en Poolse vrouwen konden in de achtervolging geen vuist maken, Groenewoud bleef daardoor telkens uit de greep van de groep. Voor haar mede-vluchtster Uhrig duurde de wedstrijd een ronde te lang, zij moest de Hallumse bij het klinken van de bel laten gaan. Groenewoud kon solo finishen en zag achter haar dat Schouten de sprint van de groep won voor Francesca Lollobrigida.
In combinatie met het goud dat ze vrijdag haalde op de 3 kilometer kan Groenewoud terugkijken op een zeer succesvol weekend. Haar eigen conclusie? “Lang niet gek hè”, reageert ze met een brede glimlach. Het is het resultaat van vijf jaar werken in de ploeg van Jillert Anema. “Gewoon goed, de vorm is goed.” Haar status in het langebaanschaatsen is de afgelopen tijd flink veranderd. “Nu ben ik ook degene op wie gejaagd wordt, dat weet ik. Ik probeer me daar niet mee bezig te houden, doe mijn eigen ding.”
Het succes van het EK met driemaal goud en een zilveren plak zag de nuchtere Groenewoud niet helemaal aankomen: “Hier had ik niet op gerekend, het vertrouwen was na de slechte slotdag van het NK niet optimaal. Ik ging toch onzeker het weekend in, maar de overwinning op de 3 kilometer van vrijdag was een mooie boost. Dat geeft vleugels en dan wil je de rest van het weekend alleen maar meer.”
Vooralsnog reed Groenewoud vooral in de schaduw van haar teamgenote Irene Schouten, maar daar is de laatste maanden wel verandering in gekomen. “Ik probeer daar niet heel erg naar te kijken, maar Irene kloppen betekent wel dat je meedoet voor de medailles. Waarom we zo sterk zijn? Ik weet het niet precies. We hebben de sterkste vrouwelijke allroundgroep bij onze ploeg, verder volg ik vooral de schema’s en heb ik blind vertrouwen in mijn coaches.”
De gehele uitslag van het EK is hier te vinden.
Irene Schouten vanaf nu de oppas van Joy Beune
De Nederlandse vrouwen stonden een kwartier voor het begin van de ploegenachtervolging al helemaal klaar, zeker dat zij niks waren vergeten. “We hebben van tevoren alles drie keer gecheckt. Irene (Schouten, red.) zei ook al: ‘Dan ben ik vanaf nu jouw oppas’,” vertelt Joy Beune lachend. Al dat dubbelchecken heeft zijn vruchten afgeworpen: de andere Europese landen kwamen lang niet in de buurt van de tijd die het Nederlandse drietal in de eerste rit neerzette.
Beune, Schouten waren met Marijke Groenewoud ruim zes seconden sneller dan de nummer twee Duitsland. En zo was er op dit onderdeel alweer de vierde Europese titel op rij. Bij de vrouwen gaat het in tegenstelling tot de mannen een stuk minder stroef. “Ik denk dat andere teams het heel lastig vinden om met elkaar te trainen, maar daar hebben wij geen last van. Wij willen elkaar juist sterker maken. Dat is onze instelling”, aldus Beune bij wie deze keer niks misging.
De afgelopen edities van de ploegenachtervolging was Beune het zwarte schaap. Op het WK Afstanden ging het goud verloren door de enkelsokjes die niet op de juiste plek zaten, tijdens de World Cup in Polen reed ze zonder transponder. Voor het eerst werd er in deze samenstelling daadwerkelijk een tijd gereden. “Ik hoop dat het gedoe nu klaar is en dat we in Salt Lake een heel goede tijd kunnen rijden”, vertelt Beune.
Dat is zeker van belang, de Nederlandse vrouwen moeten zich daar nog zien te plaatsen voor het WK. Vanwege de diskwalificatie in Polen is het drietal veroordeeld tot de B-groep. Hierdoor is het niet meer mogelijk om genoeg punten bij elkaar te sprokkelen via de World Cup-ranking. Het is nu zaak dat Nederland zich kwalificeert als best of the rest. Wat in principe inhoudt dat de Nederlandse vrouwen in Salt Lake een snellere tijd moeten neerzetten dan Italië. Bondscoach Rintje Ritsma maakt zich hierover geen zorgen. “Onze kansen zijn heel groot. We moeten in principe gewoon finishen.”
Uitslagen van het EK Afstanden staan hier.
