Maar eerst melden de vijf – Timo Verkaik, Niels Overvoorde, Christiaan Hoekstra, Willem Hoolwerf en Tom den Heijer – zich zaterdagavond nog in Eindhoven voor de twaalfde race om de Daikin Marathon Cup. Niels scoort niet verkeerd (9e), Timo en Tom (15e en 16e) zitten ook in de bovenste helft van de resultatenlijst, Willem grist een 31e plek mee en Christiaan bevindt zich na negentien ronden al naast de ijsbaan. Het is een avondje zoals ze vaker hebben beleefd de voorbije maanden. Harm Visser wint, voor `~Tjerk de `Boer en Evert Hoolwerf. Maar is het nog nieuws dat de Friese pijlstaartrog zegeviert?
Niemand die verbaasd is over het naderende einde van de enige Topdivisieformatie uit Zuid-Holland. “Dit wisten we hoor, want vorig jaar was er al sprake van dat het voorbij zou zijn”, zegt Hoekstra. Dit seizoen rijdt de ploeg bij wijze van spreken al in de reservetijd die exact een jaar geleden werd verkregen…op de Weissensee.
Jan Dirk Corts, de teamvertegenwoordiger en een van de grote regelaars op de achtergrond: “Toen zijn de koppen bij elkaar gestoken met alle sponsors en is besloten de belofteploeg van Groenehartsport op te doeken. Het geld dat daarvoor bestemd was, is vervolgens in dit team gestopt om te kunnen doorgaan. Met de aankondiging dat het in maart 2024, na alle competities, klaar zou zijn. De stichting Groenehartsport wil proberen volgend seizoen terug te keren met een belofteteam. Daar zal ik geen bemoeienis meer mee hebben, omdat ik het na twintig jaar genoeg vind. Tijd voor andere zaken. Maar wat ik hoor, is dat de sponsors staan te popelen en hebben het budget ervoor. Da’s hartstikke mooi in deze tijd", vindt de oud-rijder die zich in Eindhoven ook als speaker verdienstelijk maakt.
Dat nog op te starten talententeam heeft (vanzelfsprekend) geen plaats voor de vijf routiniers die Sportchaletviehhofen vormen. Timo Verkaaik, met zijn 38 jaar de oudste marathonman van het huidige peloton, doet al bij de A’s mee sinds 2007-2008. Willem Hoolwerf is bezig aan zijn tiende winter, voor Hoekstra is het zijn achtste jaar Topdivisie, Tom den Heijer begon in 2020 bij dit gezelschap in de eredivisie van de marathon en Niels Overvoorde sloot zich in hetzelfde seizoen aan bij Viehhofen, al schaatste hij voordien al drie jaargangen in de Topdivisie.
“De situatie is vervelend. Zorgen maken, dat niet per se. Er zal het nodige veranderen voor me, dat is duidelijk. Ik ga graag door, maar op dit moment heb ik weinig nieuws te melden. Het is goed dat het bekend wordt wat onze status is, dat kan helpen een ander team te vinden”, verklaart de Pijnackernaar.
“Wat ik van plan ben?”, kaatst Verkaaik, de nestor van de ploeg, de vraag terug. “Mijn plan is komende volgende week, en die week erop, en de maand erna zo hard mogelijk te schaatsen. Vooral om te genieten van de mooiste sport die er is. Daar steek ik alle energie in. Ik heb nog geen keuze gemaakt over de toekomst, maar ik voel het vlammetje nog enorm branden, wat schaatsen betreft. Heb het erg naar mijn zin en rijd bovendien het hele jaar al lekker. De balans maak ik straks op. Vroeg of laat zal ik moeten nadenken over het afscheid nemen van mijn grootste passie. Dat leidt nu alleen maar af van de komende wedstrijden waarvoor ik vanaf april keihard aan het trainen ben geweest. Natuurlijk is het vervelend dat er geen duidelijkheid is voor volgend seizoen. Als ik dat werk zo meteen kan omzetten in een klinkend resultaat is er misschien een kans dat ik weer ergens onderdak vind. Mijn leeftijd telt niet mee, vind ik.”
Pakweg een maand of twee geleden zou Hoolwerf (29) het onmiddellijk hebben geweten. “Toen reed ik zó slecht dat ik er direct mee zou zijn gestopt. Ik was klaar met die sport, omdat ik wekelijks na vijftig rondjes langs de kant stond te kijken. Dat ik niet zomaar wedstrijden zou gaan winnen, realiseerde ik echt wel me bij de overgang van Reggeborgh naar Sportchaletviehhofen. Maar door het idee overvallen worden dat je niet meer kunt schaatsen, was heel erg. De voorbije weken is het treintjes plotseling weer gaan lopen. Wetend dat sport een beetje opportunisme is, kan ik nu niet zeggen wat ik zal doen. Misschien dat ik zelf iets optuig, mocht er geen nieuwe ploeg komen. Ik ken hier en daar wat mensen met wie vast iets valt te organiseren. Tenminste, als het niet gaat om een budget waarmee een team als Reggeborgh draait. Ik ben er nog niet uit, op de Weissensee moet ik maar eens goed nadenken”, laat de Eemdijker weten.
Waar Hoolwerf zich waarschijnlijk geen illusies maakt puur op basis van zijn uitslagen een nieuwe ploeg te vinden, doet de snelle Tom den Heijer dat wel. “Ik hoop dat ik verder kan, geholpen door wat ik vorig seizoen heb gepresteerd. De eerste contacten met teams zijn er, maar er is niets concreets”, geeft de Gouwenaar aan. Van de enkel die hem vijf maanden flink heeft gehinderd in de training en de eerste marathons, heeft hij geen last meer. “Mijn school heb ik afgerond, ik kan gaan waar ik wil. Verhuizen naar het noorden is geen probleem, dat heb ik er graag voor over.”
