Waarschijnlijk een beetje overdonderd door het succes – ‘De mooiste overwinning op natuurijs’ – had Beau Wagemaker nog niet veel te vertellen in haar eerste reactie. Natuurlijk, de blijdschap overheerste bij de 27-jarige Noord-Hollandse van PGM-Bakker, een van de vrouwenteams in het marathonpeloton die er na deze winter mee ophouden. Winnen betekent automatisch een plek in de etalage verdienen, iets dat altijd helpt wanneer er een andere ploeg wordt gezocht. Het lag aan de voorbereiding, zei ze. Dat klonk wat algemeen en nietszeggend, want van de meeste deelneemsters aan de ‘heilige schaatsweek’ op de prima Oostenrijkse ijsvloer mocht je aannemen dat ze gedegen werk hadden gemaakt van hun preparatie. “Ja’, klonk het enigszins aarzelend, “ik ben het afgelopen jaar ook erg aan de gang geweest met mijn techniek. Die is echt verbeterd, dankzij mijn trainer, Peter Janssen.”
Peter Janssen. 58 jaar. Limburger. Orthomoleculair therapeut van professie. Huh, wat? “Ja, noem me maar een natuurkundig therapeut, ik ben iemand die z’n eigen methodes heeft en zo mensen kan helpen. Schaatsen heb ik nooit gedaan. Ik begon ooit als verzorger in de wielersport, daar leerde ik veel van, ook op het gebied van trainen. Zo ben ik er een beetje ingerold, een jaar of 25 geleden, toen Ynco de Vries me vroeg mee te gaan op een hoogtestage van zijn team. Van het een kwam het ander, en op een gegeven moment zochten sporters me thuis op, in Ohé en Laak, om zich te laten masseren. Ik vond het mooi, vooral omdat ik mijn werk op de achtergrond kon uitvoeren. Dat beviel me, en nog steeds”, vertelde hij, zittend op een bankje in de grote feesttent naast de Weissensee. “En wat ik Beau probeer bij te brengen, pikt ze gelukkig goed op”, voegde hij er lachend aan toe, ondertussend met zijn hoofd knikkend in de richting van de winnares die een paar meter verderop haar schaatsen droogde en nog wat napraatte met een teamgenote.
Al had hij weinig op met de schaatssport, hij kreeg rap in de gaten hoe het spelletje in elkaar steekt en wat erbij komt kijken. “Techniek vind ik belangrijker dan hard rijden op die schaatsen. Als je houding goed is, of beter wordt, gaan je rondjes steeds sneller. Hoe meer je je kracht kwijt kunt, des te beter dat is. Want je kunt zo sterk als een paard zijn, wanneer je niet goed duwt op dat ijs, kost het alleen maar moeite”, aldus Janssen, die twee jaar geleden min of meer toevallig in contact kwam met Wagemaker.
Die liet hij sindsdien eindeloos veel schaatspassen maken, hele zomers lang, waarbij hij voortdurend analyseerde en corrigeerde. Verder trok hij om de week met haar naar Thialf om te voelen hoe ze goed bewoog op snel ijs. “Als je ziet hoe ze nu schaatst, dat is een verschil van dag en nacht. Voor mij is het niet verrassend dat ze vandaag wint. Ik weet wat ze kan. Het is heel simpel hè, zo’n sprint. Op de goede plaats zitten en beginnen, om wat te noemen. Deze keer wint Beau. Stel dat ze vijf plaatsen meer van achteren de sprint aangaat, dan pakt ze niet de winst en wordt ze misschien, vierde of vijfde en heeft niemand het over haar. Zo reëel moet je ook zijn. Tenminste, dat is mijn mening.”
Hij sprak de afgelopen periode veel en lang met Beau, een type dat nogal eens twijfelt aan zichzelf. “Ik zei steeds tegen haar: Kijk wat je nu hebt. Je hebt getraind, beschikt over conditie, kracht, alles moet je erin gooien. En”, besloot Janssen, intussen een vinger de lucht instekend als een soort waarschuwing, “je moet klein blijven. Compact.” De lessen bleken in haar hersenpan te zijn opgeslagen. Beau kan veel, maar er zit meer in haar. Tactisch kan ze beter rijden. Als ze in een sterkere ploeg terecht kan komen, zal dat eveneens helpen.”
De uitslag van de AKM bij de vrouwen vind je hier.
