* Alle informatie over programma en deelnemers van het ISU WK Afstanden in Calgary is hier te vinden.
* Voor alle uitslagen moet je hier zijn.
Irene Schouten valt en WINT!
"Niet normaal", zo betitelde Schouten haar gouden mass start. Haar kansen in de finale leken al binnen twee rondes verkeken. Ze plaatste gelijk na de eerste neutrale ronde een aanval, maar viel zonder tegenstanders in de buurt. Een lange, slopende inhaalrace moest er volgen. Gelukkig voor Schouten lag het tempo in het peloton niet heel hoog. De Italiaanse Laura Lorenzato was alleen op avontuur gegaan, terwijl de rest leek te wachten op de terugkeer van Schouten. Geen slimme keuze, want na een aanval van Marijke Groenewoud en het terughalen van Lorenzato stevenden de vrouwen af op een massaspurt. Groenewoud trok de sprint aan voor haar ploeggenote, die na haar inhaalrace nog genoeg energie over had om Ivanie Blondin van het lijf te houden. Goud en brons voor Nederland was een knappe prestatie na de val.
"Ik had al eerder in zo'n situatie gezeten", liet Schouten weten bij de NOS. "In een mass start kan alles gebeuren. De vrouwen in het peloton wisten niet wat ze moesten doen, wat in mijn voordeel werkte. Ik had er vertrouwen in dat ik terug zou keren. Ik reed er rustig naartoe, wilde mezelf niet opblazen. Afgelopen week reed ik mijn snelste ronde ooit, dus ik wist dat het goed zat met de snelheid. In eerste instantie wilde ik terugkeren om Marijke te helpen. Toen zag ik dat het een sprint zou worden en voelde ik dat ik genoeg energie over had.. Blondin kwam binnendoor, maakte minder meters, maar was niet de snelste vandaag."
In de mannenrace werden aanvallers als Peter Michael, Felix Maly en Timothy Loubineaud aandachtig in de gaten gehouden, waardoor het een onrustige koers werd zonder echte uitbraken. De naderende massasprint leek in het voordeel te zijn van Bart Hoolwerf. Zonder zelf veel energie in de wedstrijd te steken kon hij zijn wapen gaan inzetten. Ware het niet dat de rijder van Reggeborgh in de verdrukking kwam. Twee rondes voor het einde werd hij voorbijgesneld en verloor hij snelheid. Hij bevond zich halverwege het peloton toen de bel klonk en kon niet genoeg plekjes winnen om aanspraak te kunnen maken op de medailles. Hij finishte als vijfde. Bart Swings prolongeerde zijn wereldtitel, de Canadees Antoine Gélinas-Beaulieu was de verrassende tweede, brons ging naar Livio Wenger. De Zwitser viel tijdens de race, maar werd op de been geholpen door Hoolwerf.
Jordan Stolz schittert weer
Kjeld Nuis durfde voorafgaand aan de 1000 meter niet te hoog van de toren te blazen. De wereldkampioen van 2017 was zich na zijn val in Salt Lake City ervan bewust dat in een wedstrijd met Jordan Stolz gestreden moest worden voor het zilver. Met een goede slotronde verbeterde Nuis de tijd van de oude koploper Canadees Laurent Dubreuil en moest hij nog drie ritten wachten om te weten wat zijn tijd waard zou zijn.
Al in de daaropvolgende race werd duidelijk dat Nuis niet zijn tweede wereldtitel 1000 meter zou pakken. De Chinees Zhongyan Ning - rijder van Johan de Wit - noteerde een geweldige openingsronde van 24,1 en veroverde de leiding met een Chinees record. Maar toen moest het Amerikaanse wonderkind nog komen... Zowel in de opening als in de eerste ronde gaf Stolz toe, waardoor hij met achterstand de laatste 400 meter moest afleggen. Een sterke slotronde leidde ertoe dat hij zijn tweede goud van het weekend mocht ophalen. Ning kreeg het zilver omgehangen, Nuis kreeg zijn vierde bronzen WK-medaille op de 1000 meter.
Een medaille waar hij trots op was, zo vertelde hij bij de NOS: "Ik ben sinds 2010 denk ik niet meer zo blij geweest met brons. Ik moest van ver komen en had geen idee waar ik stond. Het moet even bezinken, maar wat ben ik gelukkig dat ik een plak heb. Het was een kwakkelseizoen met pieken en dalen. Een week na het WK vorig jaar zat ik alweer op de fiets, die Stolz wilde ik pakken. Ik kwam topfit uit de zomer, had zoveel zin in dit seizoen en was klaar voor het WCKT. Toen werd ik ziek en ging het op en af. Je wil een stabiele vorm waaruit je kan pieken, niet elke keer op moeten krabbelen uit een dalletje. Dat kost ontzettend veel energie. Vandaag heb ik gestreden voor wat ik waard was, dat ga ik morgen op de 1500 meter weer doen."
De directe tegenstander van Stolz, Tim Prins, werd op zijn eerste WK vijfde. Jenning de Boo, die een flink jasje uit heeft moeten doen na ziekte eindigde als zestiende.
Miho Takagi vult hiaat carrière op, brons Leerdam
De Japanse Miho Takagi won dit seizoen individueel negen World Cups, heeft olympisch goud op zak, mocht zich al wereldkampioene allround én sprint noemen, maar de pupil van Johan de Wit veroverde nog nooit individueel goud op het WK Afstanden. Na vandaag kan ze ook die prestatie op haar CV zetten. In de Olympic Oval liet ze een sterke race zien en finishte ze als enige onder de 1.13. Niemand kon haar tijd van 1.12,83 bedreigen.
Vooraf waren er veel vraagtekens gezet bij Jutta Leerdam. Ze worstelde het gehele seizoen met haar enkel en had geen grip op haar blessure. Om niet in elk interview haar problemen op te moeten rakelen laste ze zelfs een mediastilte in. De teamsprint van donderdag en de zesde plek op de 500 meter van vrijdag toonde dat ze weer in vorm raakte. Na haar opening en eerste ronde van 26,3 leek ze op koers om Takagi van de troon te stoten op de 1000 meter. In de slotronde verloor ze het goud en zakte ze naar de derde plaats, want ook een andere schaatsster van De Wit, Mei Han, finishte voor de Nederlandse.
"Het voelde weer goed op het ijs", vertelt Leerdam bij de NOS, "maar in de laatste ronde gooide ik alles weg. Ik wilde te graag. Normaal heb ik meer controle daarover. Fysiek gaat het beter dan eerder dit seizoen, daardoor is het extra frustrerend dat het er maar gedeeltelijk uitkomt. Ik train heel hard, laat veel voor het schaatsen en dan verpest ik het. Heel zonde."
Antoinette Rijpma - de Jong won vorig jaar het zilver op deze afstand, maar moest nu genoegen nemen met de vierde plek. Isabel Grevelt zal blij geweest zijn met haar zesde plaats.
Halve finales mass start - Bosker mist finale
Marcel Bosker moest in een halve finale met veel grote namen, onder wie Bart Swings en Andrea Giovannini, zich bij de eerste acht zien te rijden. Toen Shomu Sasaki en Jake Weidemann in de eerste rondes ontsnapten, sprong Swings mee. Het drietal kaapte alle punten weg, waardoor Bosker een goede sprint moest afleveren. Hij kwam daarin nipt tekort en finishte als negende. Na afloop vertelde Bosker dat hij het gat had proberen te dichten naar de koplopers, maar dat het voelde alsof het gehele peloton tegen hem reed en hij gedwongen werd te sprinten, wat niet 'zijn kunstje' is.
De andere kwalificatieronde werd een spannende strijd tussen kopgroep en peloton. Peter Michael nam vroeg in de finale een voorsprong. Enkele rondes later sloot Felix Maly aan. De rest van de rijders hield de benen stil, waardoor het tweetal aan de staart van het peloton kwam en enkele schaatsers de wedstrijd moeten verlaten. Bij de mass start is het namelijk zo dat je niet op een ronde achterstand mag komen, dan moet je uit de race stappen. Bart Hoolwerf bleef die vernedering net bespaard, hij hield het hoofd koel en kwalificeerde zich voor de finale.
Zowel Marijke Groenewoud als Irene Schouten plaatste zich met gemak voor de finales van de mass start. De rijdsters van Albert Heijn Zaanlander, die samen goed zijn voor drie Europese titels, vier wereldtitels en eenmaal olympisch goud, hoefden niet voluit te gaan. Schouten verzamelde punten tijdens de tussensprints en finishte als tweede, Groenewoud kwam als eerste over de streep.
Programma zaterdag 17 februari
20:30 uur - Halve finales mass start vrouwen
21:18 uur - Halve finales mass start mannen
22:03 uur - 1000 meter vrouwen
22:48 uur - 1000 meter mannen
23:44 uur - Finale mass start vrouwen
00:05 uur - Finale mass start mannen
MEDAILLEWINNAARS PER AFSTAND EN KLASSERINGEN NEDERLANDERS
Donderdag
3000 meter vrouwen: 1. Irene Schouten, 2. Isabelle Weidemann (CAN), 3. Martina Sablikova (TSJ)
NL: Marijke Groenewoud 4e, Elisa Dul 11e.
5000 meter mannen: 1. Patrick Roest, 2. Davide Ghiotto (ITA), 3. Sander Eitrem (NOO)
NL: Chris Huizinga 7e, Marcel Bosker 15e.
Teamsprint vrouwen: 1. Canada, 2. Verenigde Staten 3. Polen
NL: Nederland 4e
Teamsprint mannen: 1. Canada, 2. Nederland, 3. Noorwegen
Vrijdag
Ploegenachtervolging vrouwen: 1. Nederland, 2. Canada, 3. Japan
Ploegenachtervolging mannen: 1. Italië, 2. Noorwegen, 3. Canada
NL: Nederland 5e
500 meter vrouwen: 1. Femke Kok, 2. Min-Sun Kim (KOR), 3. Kimi Goetz (VS)
NL: Jutta Leerdam 6e, Marrit Fledderus 8e
500 meter mannen: 1. Jordan Stolz (VS), 2. Laurent Dubreuil (CAN), 3. Damian Zurek (POL)
NL: Stefan Westenbroek 6e, Jenning de Boo 12e, Janno Botman 15e
Zaterdag
1000 meter vrouwen: 1. Miho Takagi, 2. Mei Han, 3. Jutta Leerdam
NL: Antoinette Rijpma - de Jong 4e, Isabel Grevelt 6e
1000 meter mannen: 1. Jordan Stolz, 2. Zhongyan Ning, 3. Kjeld Nuis
NL: Tim Prins 5e, Jenning de Boo 16e
Mass start vrouwen: 1. Irene Schouten, 2. Ivanie Blondin, 3. Marijke Groenewoud
Mass start mannen: 1. Bart Swings, 2. Antoine Gélinas-Beaulieu, 3. Livio Wenger
Zondag
5000 meter vrouwen:
10000 meter mannen:
1500 meter vrouwen:
1500 meter mannen:
