Bij het laatste interview voor de aangekondigde mediastilte liet Leerdam de tranen de vrije loop gaan. De situatie met haar enkel was niet onder controle en een oplossing leek ver weg. Er werd besloten tot na de 1000 meter in Calgary geen interviews te geven. Na de teamsprint en 500 meter bleef Leerdam weg van de media, maar was uit de lichaamstaal af te lezen dat het stukken beter ging dan in Salt Lake City. De frustratie na de 1000 meter van zaterdag was totaal anders dan wat zich enkele weken eerder in Utah afspeelde, toen ze elfde werd en in tranen uitbarstte voor de camera van de NOS.
Toch was de stress voor de WK-race niet groter dan anders, puur om het feit dat Leerdam zichzelf altijd onder druk zet en gefocust is op het winnen van zoveel mogelijk races. “Het is altijd stressvol, vorig seizoen ook”, vertelde ze, enigszins op adem gekomen na de tranen van teleurstelling die ze na de race voelde. "Toen was ik altijd scherp, dat is gewoon hoe ik het seizoen doorkom. In volle focus, normaal gesproken leef ik met meer zelfvertrouwen naar zo’n WK toe. Als je dan elfde eindigt in een World Cup geeft dat niet het goede gevoel waar je naar zoekt. Dan ga je niet met de gebruikelijke rust naar een toernooi.”
De enkel is na weken van behandeling nog niet als vanouds. Tweemaal daags werd ze behandeld door de fysiotherapeut van de ploeg, alles om zo optimaal mogelijk aan de start te komen. “Het is veel rustiger dan het was, dat scheelt enorm met de kracht die ik kan leveren.” De eerste 600 meter van Leerdams rit leken wel weer op de races die ze in het verleden zo vaak reed. Daarna ging het mis, maar waarom? “Ik miste het zelfvertrouwen om de rust te bewaren, ging te gehaast rijden. Ik verloor snelheid omdat ik niet in de houding bleef zitten. Ik hoefde niet eens extra snelheid te maken, gewoon blijven zitten. Dan had ik kunnen winnen.”
In plaats van een nieuwe wereldtitel werd het de derde plek op vier tienden van Miho Takagi en eindigde Leerdam op een fractie van de Chinese Mei Han. “Dat zou ik geaccepteerd hebben als ik in slechte doen was, maar ik was zó goed onderweg, voelde me supergoed en reed een ronde 26,3. In die laatste ronde, daar heb ik het verpest.” Gezien de aanloop geen slecht resultaat, maar Leerdam voelde zich te goed voor brons. “Ik kan weer op twee benen staan en dan zie je gelijk hoe hard ik dan kan rijden”, ging ze verder. “Dat had ik graag in de eindtijd laten zien.”
Om rust te creëren rond haar persoon werd door de staf van de ploeg besloten een mediastilte in te lassen. “Weet je, ik vind het helemaal niet erg om met de media te praten. Alleen, ik ben heel eerlijk en zeg alles wat ik denk en wat in me omgaat. Daardoor heeft de staf bepaald dat het goed is, dat ik er niet over praat. Als de pers ermee aan de haal gaat, wordt het een ding. Dat was het al. Ik vind het moeilijk om nee te zeggen, wil het liefst eerlijk en transparant zijn. Maar het zat me nu in de weg.”
Nu de horde Calgary genomen is, kan de blik op het slotstuk van dit seizoen: het WK Sprint in Inzell. Leerdam is al geplaatst voor dat eindtoernooi en hoeft derhalve volgende week niet te starten in Thialf. Ze acht zichzelf niet kansloos in de Duitse arena. “Dit WK was de 500 meter al een stuk beter dan de afgelopen wedstrijden, wil weer een goede 1000 rijden die ik normaal ook kan rijden. Nu neem ik rust, eventjes geen wedstrijden en dan alles uit het WK Sprint halen. Dat is het belangrijkste.”
Uitslagen van het WK Afstanden staan hier.
