Veel afzeggingen, maar Joy Beune had een helder doel voor ogen tijdens de zesde en laatste wereldbeker in Quebec: de derde plek in het eindklassement van de 1500 meter veroveren achter Miho Takagi en Mei Han. Weliswaar zonder Takagi, die zich een vrije dag kon veroorloven. Met vijf dagzeges had de pupil van Johan de Wit winst in het klassement al binnen. Beune kwam, zag en overwon. Een nieuw ijkpunt in een bijzonder sterk seizoen. Capriolen op de teamonderdelen voerden deze schaatsjaargang lange tijd de boventoon, maar te midden van alle tumult bleef de vrouw uit Borne gefocust en deed ze de juiste dingen om individueel te verbeteren.
Dat komt vooral terug in de resultaten die ze de afgelopen maanden bij elkaar reed. Een nationale titel op de 1500 meter, een overwinning op de 3 kilometer tijdens de World Cup in Salt Lake City en zondagmiddag kwam daar in Québec ook de eerste wereldbekerzege op de 1500 meter bij. “Het voelt al heel machtig, maar er zit nog meer in”, zei Beune voor de camera van de NOS. “Vorige week was best wel pittig, merk ik nu. Die reis, iedereen heeft ermee te maken, maar was toch zwaarder dan ik dacht.” Desondanks is de vorm gewoon uitstekend voor Beune, die met vertrouwen naar het WK Afstanden in Calgary kan toeleven. “De races zijn stabiel, dat was vorig jaar al zo”, ging ze verder. “Maar mijn slechtste resultaat is een vijfde plek, daar ben ik heel blij mee.”
Met de overwinning in Quebec schoof ze bovendien naar het podium in het eindklassement. “Best wel een gat”, memoreert ze aan de voorsprong van krap negen tienden op Han. “Ik wilde in het klassement nog een sprong maken, was nodig ook omdat ik Stavanger overgeslagen heb en daar wat punten miste. Dat ik dan nog top-3 haal met zo’n goede race is heel mooi.”
Op het NK Afstanden plaatste Beune zich met haar titel logischerwijs voor de 1500 meter op de mondiale kampioenschappen, eentje waar ze de rol van schaduwfavoriet mag aannemen. Op datzelfde NK pakte ze ook een ticket op de 5 kilometer. En dat levert een bijzonder dilemma op, aangezien beide afstanden over precies twee weken op dezelfde dag verreden worden. “Ik weet niet of ik een keuze moet maken”, klinkt de vertwijfeling in de stem van Beune. “Laat ik de 5 kilometer schieten? Of ik gooi alles op die 5 kilometer... Dat moet ik nog even overleggen, maar als ik zo fit ben kan ik gewoon beide rijden.”
Ruim twee uur hersteltijd, moet volgens Beune genoeg zijn om een knappe 1500 meter te rijden op het Canadese ijs. Desondanks is het dansen op een dun koord. “Als ik de 1500 meter naast het podium eindig en de 5 kilometer niet rijd, dan denk ik ook: Goh, had ik die 5 kilometer maar gereden. En andersom: als ik beide rijd en naast het podium sta op beide, dan had je liever een keuze gemaakt. Maar ja, in deze vorm moet beide gewoon kunnen...”
Beune houdt vast aan de ritten die Takagi eerder dit weekend afleverde. “Ze reed vrijdag 3 kilometer in de B-groep en noteerde vervolgens de snelste opening op de 1000 meter. Van zo’n lange afstand naar een middellange afstand, het gaat niet direct een nadeel zijn voor de beide onderdelen. We moeten kijken waar we staan.”
Melissa Wijfje wint brons: "Voelt als een overwinning"
In de schaduw van Joy Beune pakte Melissa Wijfje een langverwachte medaille in de World Cups. Na het blessureleed van de afgelopen seizoenen verraste ze begin dit seizoen met plaatsing voor het internationale circuit, in de maanden daarna heeft ze stabiel doorgebouwd naar haar huidige niveau. Het resulteerde zondag in Québec in brons op de 1500 meter. "Ook al is het een derde plek, dit voelt als een overwinning", zei Wijfje, die onder meer teamgenote Marijke Groenewoud (vijfde) voor bleef. Ze stond er vorig jaar vrijwel het hele seizoen naast en had twijfels of ze ooit weer op niveau zou komen. "Opbouwen nam veel tijd in beslag, wist niet waar ik terecht zou komen. Dan geeft dit vertrouwen."
Voor Wijfje was het haar eerste wereldbekerpodium in vier jaar. "Ik heb in de tussentijd altijd het beste van mezelf laten zien. Dat anderen sneller zijn, dat heb ik niet in de hand. Zelfs met een blessure liet ik mezelf altijd zien. Ik heb getwijfeld mijn schaatsen aan de wilgen te hangen, maar de switch naar een nieuw team is goed geweest. Bij Arjen, Jillert en Henk (Samplonius, Anema en Hospes, red.) voel ik me goed. Ik heb grote stappen gezet."
Met nog twee weken tot het WK Afstanden lijkt Femke Kok haar topvorm bereikt te hebben. Na de nipte nederlaag van zaterdagavond was het zondagmiddag voor de goed gevulde tribunes in Quebec wel raak. Met 37,71 was ze flink sneller dan Min-Sun Kim (37,91) en Erin Jackson (37,94). Die twee gingen wel naar het podium en maakten onderling uit dat de Amerikaanse ook de eindzege in de World Cup pakte.
Bij de 500 meter besliste Wataru Morishige de wereldbeker in zijn voordeel. Hij eindigde weliswaar achter Laurent Dubreuil, maar hield voldoende voorsprong. Jordan Stolz greep de winst met een geweldige 34,36. De Nederlanders speelden een bijrol. Merijn Scheperkamp eindigde in de achterhoede, Janno Botman werd elfde. Botman was niet veel later de spil in het trio dat Nederland vertegenwoordigde op de teamsprint, samen met Stefan Westenbroek en Wesly Dijs. Ze werden vijfde en plaatsing voor het WK is daarmee een feit.
Opmerkelijk: direct na de race maakte Dijs bij de NOS bekend dat hij gepasseerd is voor het WK Afstanden. "Ik sta reserve, heb ik net gehoord", zei hij nadat hij even daarvoor bescheiden erkende niet de ideale man te zijn. "Janno gaat het doen met Jenning de Boo en Tim Prins. Ik had graag willen rijden omdat de teamsprint op de eerste dag is en mijn 1500 op de slotdag, maar goed."
Tactisch steekspel op mass start, Sandrine Tas profiteert optimaal
De mass start bij de vrouwen kreeg een verrassende wending. De Canadese of de Nederlandse vrouwen domineerden voor de verandering eens niet. Irene Schouten en Marijke Groenewoud voelden niet de verantwoordelijkheid om het gaatje naar de kopgroep dicht te rijden na de nederlaag van vorig weekend in Salt Lake City. Ivanie Blondin en Valerie Maltais deden het op hun beurt ook niet en daardoor bleef de kopgroep weg.
Sandrine Tas pakte zodoende de overwinning voor Ramona Härdi en Michelle Ührig, drie nieuwelingen op het World Cup-podium. Schouten werd achtste, Marijke Groenewoud kwam met Blondin en Francesca Lollobrigida ten val en eindigden in de achterhoede. "Beetje een stijve nek, het was best een harde knal", zei Groenewoud. "Het is even schrikken, maar ik heb nergens last van. Bij de eerste sprint reed een groepje weg en die bleven weg. Ach, kan gebeuren."
Uitslagen van de World Cup in Quebec staan hier.
