'Als mensen mass start zeggen, moeten ze er Bart Hoolwerf achteraan noemen'

Voor mannen die als het ware wonen 'in' de schaatsmijl en hun schaatsbestaan er voor een groot deel aan ontlenen, is de tijd waarschijnlijk niets. Om internationaal te winnen, moet je minstens twee tellen sneller rondgaan op the killing distance die de benen afsnijdt en longen perforeert. Maar daar is het Hoolwerf (25) niet om te doen. Hij noemt zichzelf tegenwoordig de mass-startrijder die als het uitkomt een marathon meepikt, niet langer andersom. De olympische discipline is zijn domein, al blijft hij bescheiden. Eerst maar weer eens World Cups proberen te winnen met dit spel en een wereldtitel pakken: dat is deze winter het grote doel, de rest staat in de kantlijn.

Toch even terug naar zijn opvallende rit in Thialf, temidden van schaatsers uit de topteams en KNSB-selecties. Hoolwerf en 1500 meter, da’s namelijk geen uitgebreid dossier. Op 23 november 2013 waagde de toen 15-jarige Eemdijker zich er voor het eerst aan in een wedstrijdje op de (inmiddels gesloten) ijsbaan van Dronten. Tiener Bart won de race in 2.11,34. Er zouden, tot en met het optreden van de laatste septemberdag in 2023 (1.47,35), nog zes nieuwe pogingen worden gedaan.

De tien jaar sinds zijn ‘debuut’ leveren grappige feiten op: elke keer schaatste Hoolwerf een persoonlijk record, ongeacht op welk ijs hij startte (Dronten nog twee keer, Inzell, Eindhoven, Collalbo en Thialf), en in die periode is zijn tijd met bijna 24 seconden aangescherpt. Tussen zijn toptijd en de voorlaatste wedstrijd, de World Cup voor junioren in Collalbo, zitten zes jaar en acht maanden. “Niet zo raar dat ik in die tijd er zeven seconden heb afgehaald”, constateert hij nuchter, terwijl hij een vluchtige blik werpt op het hem aangereikte lijstje met zijn prestaties.

Vorig seizoen, toen hij tot TeamNL Langebaan was doorgedrongen tot de World Cup-selectie voor de mass start, trainde marathonman Hoolwerf mee met de langebaanjongens van Reggeborgh. Robin Derks adviseerde hem een paar keer. ‘Joh, rijd nou eens een 1500 meter. Je waarden op de fiets en het type schaatser dat je bent doen vermoeden dat je dat onderdeel aan zou moeten kunnen’. Het duurde tot een week geleden. “We hadden een druk programma, ik wilde eerst mijn mass start op orde hebben en voor de rest staken we niet veel energie in andere zaken. Ik dacht wel dat ik het kon, al ben ik niet zo’n snelle starter. Zodra ik op gang ben, kan ik gerust twee, drie rondjes heel hard rijden”, legt de gediplomeerd ‘boormeester’ bij het familiebedrijf in heiwerken uit. 

Eerder dit jaar, bij het uitstippelen van het programma en de daarbij behorende trainingsschema’s, is hem de keuze voorgelegd door zijn coach Roy Boeve. “Zou ik weer vijf kilometers erbij doen of de 1500 meter? Die laatste leek me geschikter als aanvulling op het rijden van mass starts. Ik ben ’m ingegaan zaterdag, met in m’n achterhoofd een beetje de accenten waarop we extra hebben geoefend: de start, de eerste honderd meter goed doorkomen en dan het tempo erin gooien. Verder zat er geen gedegen plan achter. Tja, 1.47,3, daar was ik heel blij mee. Kapot? Welnee, ik had het idee dat ik er na een kwartiertje bijkomen nog een zou kunnen rijden….”

Er zal niets veranderen. “Mass start staat ver boven alles op 1 genoteerd. Dit is een prima afstand die, wanneer ik ’m volledig beheers, heel goed is voor de mass start. Ik heb echter niet de illusie dat ik me tussen de Nederlandse top zal rijden hoor. Die gasten zetten 1.44 op de klok, wat nog een gigantische stap van mij is verwijderd. Ik zal er wat meer energie in gaan steken, dan zien we waar ik eindig. Tijdens de Holland Cup volgende week in Deventer probeer ik me te plaatsen voor het World Cup Kwalificatietoernooi (WCKT). Misschien kan ik dan opnieuw wat leuks laten zien, maar voor hetzelfde geld rijd ik 1.55. Voor mij telt alleen dat ik een vaste waarde word op de mass start en zo kans maak op de Winterspelen van Milaan.”

“Als dat onderdeel ter sprake komt, moeten de mensen mijn naam noemen. Zoals het nu nog bij Jorrit (Bergsma, red.) is, en in het verleden Arjan Stroetinga. Vorig seizoen was heel mooi voor me. Ik moet dit jaar aantonen dat ik hetzelfde kan, of nog beter. Ik eindigde als tweede op het WK, iets dat me nogal zwaar is gevallen. Zilver was een medaille om trots op te zijn, maar ik was zo dicht bij de wereldtitel. Bart Swings was beter. Hij heeft me gemotiveerd om deze zomer weer harder te bikkelen en te kijken op welk vlak het beter kan, of waar er winst valt te boeken.”

Roy Boeve, nooit scheutig met complimenten voor zijn rijders, prijst Hoolwerf. “Ik heb Bart er niet een keer op kunnen betrappen dat hij wat heeft laten liggen. Voorheen kon hij net zo gemakkelijk een week of twee de training onderbreken om op vakantie te gaan. Nu niets van dat alles.” “Dat klopt wel. Ik heb in augustus een week met Evert meegedaan aan een competitie skûtsjesilen, maar wanneer we van het water kwamen, pakten we de racefiets of de schaatsen om naar Thialf te gaan om te trainen. Ik heb een doel voor ogen, en dat geldt voor iedereen in de marathonploeg van Reggeborgh. Dankzij dit team heb ik nooit het gevoel dat ik er alleen voorsta. Heb ik een slechte dag, dan word ik meegenomen door de rest. Zit er een ander doorheen, dan nemen wij hem mee.”

Het tekent de sfeer in de ploeg. Sterker nog, alle marathonmannen zijn akkoord gegaan met de uitzonderingspositie die de jongste Hoolwerf inneemt. Allen bouwen mee aan het streven dat hij volledig tot zijn recht komt in de internationale competitie. “Roy vindt de meningen van meer rijders heel belangrijk. Met Gary Hekman, broer Evert en Crispijn Ariëns heb je een bak ervaring. Zij weten van hun eigen carrière wat er goed en minder heeft gewerkt in de training. Daar wordt goed naar geluisterd. Dat is ook de reden dat ik het best op mijn plek zit in zo'n marathonploeg. Behoor je tot een langebaanformatie, dan is de individuele afstand leidend. Daar draait alles om.”

Van tevoren is door de staf de hele planning besproken met alle jongens. ‘Bart zit erbij als zesde rijder’, heeft Roy gezegd. ‘Als hij in Nederland is en het past, dan rijdt hij de marathons en staat er iemand anders naast. We hopen echter dat hij de World Cups rijdt, want dat is beter voor de rest omdat er dan niemand op de reservebank hoeft te zitten’. Ik train intussen steeds mee met het team, zo maken we elkaar beter. Ik ben er ontzettend blij mee. We hebben het gezellig, het niveau tijdens de trainingen is knetterhoog. Dus ja, dit is voor mij het complete plaatje zoals ik het een paar jaar geleden al voor me zag.”

Volgende week rijdt Bart Hoolwerf de Holland Cup. Hier is de info over dat evenement, waarbij hij zich op de 1500 meter wil plaatsen voor het WCKT.