Met haar winnaarsmentaliteit kon Irene Schouten niet tevreden zijn met haar oogst van de eerste drie WK-dagen. Een zilveren drie kilometer, een bronzen mass start en zeker een diskwalificatie op de ploegenachtervolging stilden niet de honger van de Noord-Hollandse. “Elke keer viel het niet mijn kant op”, aldus Schouten.
“Ik heb de World Cups overgeslagen en vrij weinig gedaan. Alleen eten, slapen en trainen. Dan word ik tweede, heb ik daar alles voor gelaten? Vanochtend was ik woest. Drie keer had ik de kans gehad, driemaal was het niet gelukt, terwijl ik me goed voelde. Topsport is kneiterhard. Nu zijn het die opofferingen waard geweest,” vertelt de kampioene die de zevende Nederlandse wereldtitel van dit weekend binnenhaalde.
In december merkte Schouten dat alle verplichtingen rondom de olympische titels hun tol begonnen te eisen. Haar coach Jillert Anema probeerde haar te waarschuwen, maar wie zich onoverwinnelijk waant, ziet geen beren op de weg. “Natuurlijk dacht ze dat ze alles kon, maar dat is niet zo. Iedereen heeft een grens. Niemand die drie olympische titels gewonnen heeft, pakte het seizoen daarna een wereldtitel. Daar was ik me van bewust aan het begin van dit seizoen. Daarom vertelde ik haar ook dat we alleen op het WK zouden pieken, de rest telde niet.”
Volgens Anema is er veel meer achter de schermen gebeurd, waar de buitenwereld niets vanaf weet. “You don’t know shit. Wat een ellende we allemaal gehad hebben. Dingen die ik nog niet eerder had meegemaakt. De stress is ons wel een paar keer te lijf gegaan.” De coach die altijd predikt dat fouten je sterker maken en waardevollere lessen zijn dan waarschuwingen, moest toegeven dat het in dit geval niet opging.
Daarom was het ook dat Anema de druk er vol op wilde zetten voor de vijf kilometer. “Irene heeft er zo hard voor gewerkt. Dat moet je niet onderschatten. Het is een vechter en dan leg ik die druk erop. Gisteren heb ik tegen haar gezegd dat ze het niet mocht verkloten. Zodat ze het niet onderging, maar zodat ze vocht.” Schouten wist dat ze nog maar één kans had om haar seizoen af te sluiten met een wereldtitel.
“De vijf kilometer begon Irene wat verkrampt, maar op het moment dat Wiklund het moeilijker kreeg, zette zij de aanval in. Dan pas zie je hoe geweldig ze kan rijden. Het was een fantastische rit. Ze rost dat baanrecord aan de kant. Zo mooi schaatsen. Voor ons een grote opluchting. Dat kun je je niet voorstellen. Niet alleen die worsteling tijdens het WK, maar ook van de tijd ervoor”, aldus Anema, die na de wedstrijd een traantje moest laten.
Zowel schaatsster als coach wil volgend seizoen wat dingen veranderen. Schouten: “We moeten met de ploeg gaan zitten, zodat de randzaken beter geregeld zijn. Dit is geen team waarin alles vanzelf gaat. Wij hebben niet alle luxe zoals Reggeborgh en Jumbo-Visma. Veel dingen moeten we zelf regelen en dat kost energie. Ik woon in Noord-Holland, dat helpt ook niet altijd mee. Alles moet ik op een rijtje zetten, zodat ik volgend jaar wat meer rust heb”.
Anema ziet daarin een rol voor hem weggelegd. “Ik moet naast de trainingen ook inplannen wanneer ze niets doet. Wanneer ga je met de benen omhoog zitten en een boekje lezen? Wanneer maak je een strandwandeling? Ook dat hoort in het schema.”
Bovendien voelt de 67-jarige Fries niets meer voor troosteloze wereldbekers. “Ze jagen de sporters de hele wereld over naar plekken waar niemand op de tribune zit. Op een gegeven moment ga je daar niet meer naar toe. Voorbeelden te over van jonge rijders die in het begin van het seizoen goed zijn, maar aan het einde van de winter op zijn.”
Voor Schouten zijn de langebaanwedstrijden voorbij. Nu kan haar vakantie beginnen. Eerste bestemming? De Marathon Cup Finale in Leeuwarden.
Alle uitslagen nog even teruglezen? Klik dan hier.
