De kleine Gelderse bruiste van energie, barstte van het zelfvertrouwen en had totaal geen ontzag voor de rivales van wie sommigen een grotere erelijst hebben dan zij. Mingeong Choi? Suzanne Schulting? Courtney Sarault? Ze was hen allemaal de baas op het ijs, en niet een beetje ook. Velzeboer won afgetekend het duel met de Koreaanse kopvrouw (tweede), de Canadese (derde) én die vrouw die lange tijd een soort alleenrecht had op de 1000 meter: Suzanne Schulting. De wereldkampioene op de 1500 meter verliet het ijs met een penalty en kwam dus niet in de uitslag voor. Die klap dreunde ongelooflijk na bij de Friese machine. Schulting, ook een echte teamspeelster, wist gelukkig de mentale en fysieke batterij genoeg te herladen om haar rol te vervullen op de twee teamonderdelen die het gedroomde resultaat opleverden.
De vrouw van het toernooi heette deze keer Xandra Velzeboer. "Niet gedacht, wel gehoopt. Je denkt er weleens over na, en 1000 meter was zeker een doel. In eerste instantie draaide het om de 500 meter, daar wilde ik goud prolongeren. Toen dat gebeurde, was ik opgelucht en kon ik wat relaxter aan de tweede dag beginnen. Toch was ik in de kwartfinale (de eerste race van de dag voor haar, red.) nog wat te veel gestresst en koos ik ervoor om langer op kop te rijden dan de bedoeling was. Tot mijn grote geluk hield ik dat beter vol dan ik had verwacht. Dat bracht extra zelvertrouwen voor de rest van de wedstrijden", vertelde de shorttrackkoningin van Seoul in viervoud.
Haar getoonde blijdschap had die andere vedette uit Nederland graag willen kopiëren. Schulting, want over haar gaat het nu, kon net zo goed trots zijn op haar uitslagen met bijbehorende prijzen (drie keer goud, een keer zilver). Desondanks overheerste (en niet voor het eerst) de teleurstelling over het feit dat ze de tweede finaledag geen schim was geweest van de oersterke, nooit nooit versagende en daardoor meestal alles opslokkende kampioene. Voor het verlies van de heerschappij op haar 1000 meter was moeilijk te verkroppen, zo werd duidelijk toen ze voor de camera van de NOS verscheen in gezelschap van de teamgenotes die aan de verschillende relays hadden deelgenomen. Op de eerste de beste vraag brak ze in tranen uit, en nauwelijks hoorbaar piepte ze dat ze haar emoties niet onder bedwang kon houden. Dat lukte na een herstelpauze in de coulissen beter.
"Ik merk dat ik tekort kom. Mijn lichaam is helemaal leeg, en dat is frustrerend. Daar kwamen de tranen zojuist vandaan. De 1500 meter van zaterdag was een fantastische rit..... " Opnieuw moest ze kort op de rem trappen. "Het laatste deel van hetseizoen heb ik me niet zo fit en krachtig gevoeld als ik had gewild. Dat doet heel erg veel pijn." Hoe de toekomst eruit moet zien, kon of wilde ze niet zeggen. "Eerst vakantie, dan evalueren over hoe het verder moet."
De uitslagen staan hier.
