‘HET WAS DE MOOISTE OVERWINNING DIE IK HEB BEHAALD OP INLINESKATES’
“Op zondag 7 augustus 2010 stond er in het Italiaanse San Benedetto del Tronto de afsluitende afstand van het EK inlineskaten op het programma: de marathon. Deze wedstrijd had een sterk deelnemersveld en ik was het gehele seizoen al in vorm, op de puntenkoers van twee dagen daarvoor na. Het was een snikhete dag. Een deel van het parcours liep over de boulevard langs het strand en de finishstraat in het centrum van de badplaats bestond uit klinkers, Er stond veel publiek langs de kant. De wegen in Italië zijn vaak niet in allerbeste staat. Ook in deze ronde zaten er flink moeilijke stukken tussen. Ik vond het best lastig rijden; je kon niet lekker je slag maken.
M’n wielen had ik hiervoor uitgezocht. Ik koos vaak de wat zachtere, met meer grip dan waar de meesten op reden, zodat ik rake klappen kon maken. Ik weet nog goed dat mijn Italiaanse concurrent Claudio mij voor de start zat uit te lachen vanwege m’n wielkeuze. Hij dacht dat ik daarmee een flater zou slaan, maar ik reed er het hele jaar al lekker op.
Wetend dat de omstandigheden zwaar zouden zijn, had ik het plan om me lange tijd rustig te houden. Met nog drie ronden te gaan heb ik één demarrage ingezet. Deze bleek meteen succesvol. Ik had een gat en bleef weg. Er deed een aantal goede Italianen en Fransen mee. Bart Swings was ook toen al één van de te kloppen mannen. Ik vond hem de mooiste rijder om te verslaan.
Gelukkig was ik in topvorm en had ik me de hele wedstrijd gespaard, waardoor ik uiteindelijk het verschil kon maken. Met een oerkreet kwam ik als eerste over de eindstreep. Volgens mij vloog ik Gary Hekman en Crispijn Ariëns in de armen. Valentina (Berga-Belloni en inmiddels zijn vrouw, red.) stond als toenmalig jeugdcoach van de Nederlanders ergens langs het parcours. Het was één gekkenhuis. Ik weet nog dat ik heel hard schreeuwde van blijdschap. Dit zijn de wedstrijden waar je het voor doet. Het was de mooiste overwinning die ik heb behaald op inlineskates.
En achteraf gezien was het dus wel degelijk de juiste keuze geweest qua wielen. Door de goede grip kon ik er perfect m’n kracht op kwijt. Grappig toch? Dat ze me nog zo expliciet uitlachten voor de start en je dan na de race op de hoogste trede van het podium staat…
Met een mooi feestje op het strand van San Benedetto del Tronto hebben we met z’n allen die avond nog flink nagenoten van deze overwinning. Rollend tot in de kleine uurtjes…”
