Voor een olympisch kampioen en een veelvraat als Thomas Krol is het bijzonder dat halverwege het seizoen de teller internationaal nog op nul overwinningen staat. Driemaal mocht hij op het podium staan van een wereldbeker (1x zilver op de 1000 meter, 2x brons op de 1500 meter), maar het goud bleef uit. Ook het World Cup Kwalificatietoernooi en het Daikin NK Sprint leverde hem geen afstandszeges op.
“Voor Jac (Orie, red.) en mij was het best wel een puzzel hoe het kon dat ik niet zo goed reed. Van alles hebben we geanalyseerd, maar vaak hebben we daarin misschien de plank misgeslagen.” Thomas Krol reed bijvoorbeeld aan het begin van het seizoen op nieuwe ijzers, maar kwam daar snel van terug. “Uiteindelijk hebben we het lek kunnen vinden.”
“De laatste jaren ben ik steeds sneller geworden. Sneller en sneller. Dat heeft mij de olympische titel op de 1000 meter bezorgd. Maar ik merkte dat mijn fietstesten minder werden, ook vorig seizoen al. Qua snelheid heb ik mijn plafond bereikt en door daarop te blijven focussen, verslechterde mijn 1500 meter. Vroeger was mijn inhoud echt mijn kracht, van oorsprong ben ik een 1500meter-rijder. Ik heb een gigantische longinhoud en duurvermogen, maar op een gegeven moment spreek je dat niet meer aan,” legt Krol uit.
“Ik heb de bijnaam ‘The Machine’, alleen moet die wel geolied worden. Hij is te weinig aan het werk gezet. Dat is iets waar ik lessen uit moet trekken. Mijn machine heeft te weinig toeren gedraaid en mijn VO2-max is onvoldoende aangesproken,” waarmee de schaatser aangeeft dat hij minder zuurstof kon opnemen tijdens zijn inspanningen.
Een andere logische verklaring zou kunnen zijn dat Krol in het post-olympische seizoen het rustiger heeft aangedaan. Al laat zijn winnaarsmentaliteit dat nauwelijks toe. “Ik heb zeker hier en daar de teugels minder strak getrokken. Maar als een training gepland staat, voer ik dat uit. En in het begin denk je tijdens wedstrijden dat anderen je niets kunnen maken, ik ben immers olympisch kampioen. Maar als je dan verliest, ben je snel weer terug op aarde. Daar baal je als een stekker van.”Het roer moest om. Eind december miste de middellangeafstandsspecialist het EK Sprint. Achteraf gezien een zege, want nu kon hij een periode investeren in zijn duurvermogen. “Met mijn 500 meter had ik daar niets te zoeken, want ik werd op die afstand niet sneller meer. Die extra week heb ik fantastisch kunnen gebruiken. Ik heb intensievere trainingen gedaan in Heerenveen en Collalbo, ook op de fiets. Nu voel ik dat ik fitter ben en de wattages laten een gigantische progressie zien.”
Waar de sporters vooral in de zomer werken aan hun inhoud, deed Krol dat dus hartje winter. “Niet ideaal om dat midden in het seizoen te doen. We hebben het wel redelijk voorzichtig aangepakt. Als je bijvoorbeeld een berg in Tenerife zou beklimmen, neem je een veel groter risico.”
Krol blijft nog in het ongewisse of zijn inspanningen zich ook vertalen tijdens wedstrijden op het ijs. “Omdat we het nu in januari gedaan hebben, is het spannend om te kijken of het nu al resultaat oplevert. Ik voel me wel veel fitter. Tegelijkertijd moet je realistisch zijn en deze kennis meenemen naar de zomer. Volgend jaar pas dingen ervan verwachten. De trainingswedstrijd over 1000 meter van vorige week ging best prima, dat geeft vertrouwen. Of ik helemaal top ben? Dat is voor mij ook een vraagteken. Binnen de mogelijkheden hebben we het maximale gedaan. En mocht het niet lukken, dan ben ik ervan overtuigd dat we de sleutel hebben gevonden om volgend seizoen hard te schaatsen.”
Voor nu is er nog niks verloren, de belangrijkste wedstrijden staan nog op het programma. “Als ik over een maand wereldkampioen word, heb ik een topseizoen gehad.” En dan mag er een bedankje naar de internationale schaatsbond. “Ik heb kritiek gehad op die saaie kalender – sta daar nog steeds achter-, maar dat heeft mij wel de ruimte geboden om aan mijn inhoud te werken. Met een World Cup in januari was dat niet gelukt. Daar ben ik de ISU toch dankbaar voor," vertelt Krol met een knipoog.
