Beschouw de twee als de vermaarde stripfiguren en dompel je onder in de vermakelijke verhalen van de Galliërs die naar verluidt hoogtijdagen beleefden rond het begin van de jaartelling. Zo begint elk boek van de onklopbare twee-eenheid met hun hondje Idéfix.
Het is het jaar 50 voor Christus. Bijna heel Gallië is veroverd door het Romeinse leger. Alleen een klein dorpje aan de kust biedt nog weerstand. De Centurion Caius Bonus wil ontdekken waarom deze Galliërs de Romeinen het hoofd kunnen bieden. Hij stuurt een spion naar het dorp, Caligula Minus, die ontdekt dat de Galliërs een toverdrank drinken die hen bovenmenselijke kracht geeft.
Niels Kerstholt grinnikte zondagavond nog een beetje om de vergelijking tussen twee getalenteerde shorttrackers van Vlaamse komaf en de wereldberoemde striphelden. Hanne en Stijn Desmet vormen een aparte tandem die, doof voor commentaren of bedenkingen, door hard werken een topsportbestaan heeft opgebouwd in een schaatsdiscipline waarmee de rest van België weinig op heeft. De toverdrank van de plaatjesboeken is prima in te wisselen voor toewijding.
Het leven van de 26-jarige Hanne en de twee jaar jongere broer speelt zich voornamelijk af in Heerenveen, de thuisbasis van Oranje. Daar volgen ze (tegen een vergoeding) het programma dat de Nederlandse ploeg wordt voorgeschoteld. De selectie van bondscoach Niels Kerstholt (en ook van zijn voorganger Jeroen Otter) gebruikt al sinds 2018 wat meer sparringpartners om nog beter te worden. De Desmetjes profiteren er tegelijkertijd ook van, wetend dat ze in eigen land nooit en te nimmer zo ver zouden zijn gekomen als waar ze nu zijn.
Door zondag Europees goud op de 1000 meter weg te kapen voor de verbouwereerde (of geërgerde) gezichten van de Hollandse sterren gaven de twee een prachtig visitekaartje af. Hanne profiteerde heel slim van de rivaliteit tussen Suzanne Schulting en Xandra Velzeboer. Of, zoals Kerstholt ietwat kribbig opmerkte: “Ze was het hondje dat met het been ervandoor ging waar twee anderen om vochten. Dat is waar ik eerder voor waarschuwde. Als Suus en Xandra te veel oog voor elkaar zouden krijgen, zou dit scenario mogelijk zijn.”
In het geval van de mannelijke helft van Desmet lag het wat anders. Stijn, gevreesd om zijn fenomenale slotronden in een wedstrijd, blies zo hard in de nek van topfavoriet Jens van ’t Wout dat die de laatste bocht van de rit net te ruim opzette. Hoewel Desmet in vergelijking met de ranke, soepel bewegende import-Fries als de logge Obelix oogt, is hij opmerkelijk wendbaar. Hoe klein het gaatje ook was, met zijn snelheid wurmde de Belg zich langs Van ’t Wout en kon hij op de resterende meters naar de streep al feest vieren.
Was het Van ’t Wout aan te rekenen? Misschien. Hij sloopte het veld voordien op zo’n degelijke wijze dat de niet kapot te krijgen Galliër Stijn in zijn slipstream vrij spel kreeg. “Stijn kon volledig vrij rijden, want de pack was uit elkaar geknald”, constateerde Kerstholt. “Dat was jammer. Als je van voren rijdt op dit zware ijs is het een voordeel wanneer alles erachter dicht bij elkaar zit, dus met weinig bewegingsruimte. Zoals het nu verliep, was het vrijwel onmogelijk voor Jens om Stijn op te vangen.”
Twee keer goud, drie keer zilver, verdeeld over 1000 meter, 1500 meter (beiden tweede) en de mixed relay. “Broer en zus die op dezelfde dag Europees kampioen worden, dat is uniek. En zo voelt het ook”, reageerde Stijn. “Ongelooflijk dat we dit samen kunnen doen. Toen Hanne haar 1.000 meter won, gaf me dat nog meer motivatie om zelf te knallen. Vaak ben ik zenuwachtiger voor haar race dan voor de mijne.”
Hanne als Asterix, Stijn in de gedaante van Obelix: “Ik ken de namen, maar weet inhoudelijk niet zoveel van die strips. Het is wel een mooie analogie, haha”, zei de kleine rijdster die vooraf had aangegeven te mikken op een gouden 1500-meterrace. Dat mislukte, maar maakte haar nog scherper voor de derde laatste individuele discipline. “Je leert van fouten. Bovendien wist ik dat Suzanne en Xandra in de finale veel oog voor elkaar zouden hebben. Ik heb mijn tactiek niet daarop aangepast, maar ben goed blijven kijken wat ze deden en dat pakte goed uit. Het zou moeilijker zijn geweest wanneer het een-tegen-een duel was geworden met Suzanne”, erkende ze.
“We pakken de Nederlanders, zo voelt het wel. Het is mooi van een grootmacht als Nederland te winnen, als klein shorttracklandje. Al komt het niet geheel onverwacht. In shorttrack kunnen deze dingen gebeuren. Ik weet dat ik sterk genoeg ben om mee te doen om het goud. Dat geldt ook voor Stijn. Geweldig dat het zo uitkomt op een kampioenschap.”
Die Gallische Belgen toch. “Ze zetten ons op scherp”, oordeelde de bondscoach. “Wij hebben wel zes gouden medailles. Zij maar twee. Hanne en Stijn maken ons sterker. Bij deze twee blijft het hoor, we gaan niet de hele Belgische ploeg mee laten trainen.” Dat zou niet verstandig zijn. Met deze twee als kleine nederzetting in een groot (shorttrack)rijk heeft Nederland soms al heel wat te stellen….
