“Het moet wel even gebeuren, maar ik heb van tevoren gedacht dat ik de capaciteiten heb om het podium te bereiken. Alleen maar mooi dat het ook is gelukt”, zei de 24-jarige rijder van de nationale trainingsselectie die bekendstaat als een uitstekende langeafstandsman. Op het zware, zachte ijs in Hala Olivia van Gdansk had hij zich prima thuisgevoeld. “Ik vind dat echte werkijs niet zo erg. Dikwijls zie je dat er een aantal andere mensen onder zulke moeilijke omstandigheden niet op kop durft te schaatsen.”
De reden kende de bondscoach wel. “Op dit ijs is het een hele uitdaging de koppositie te pakken, om de simpele reden dat je heel gauw door je energievoorraad heen bent. Normaal gebruik je twintig procent meer energie op positie 1, hier is dat veertig procent. Buiten dat gegeven is het noodzakelijk dat je heel irritante lijnen moet kunnen rijden. Jens kan dat en Friso is er ook zeer bedreven in geworden.”
Emons haakte gretig in: “Het is mooi de boel aan te sleuren en uiteindelijk helemaal te slopen. De hele dag door werden er veel races teruggeschoten (opnieuw begonnen na valpartijen bij de start, red.). Dat vergt veel van rijders. Wat je ook zag met dit ijs: het was vechten voor je plek. Mensen doken op elkaar, omdat ze allemaal op plekkie twee (achter de degene die het tempo bepaalt, red.) wilden zitten. Wanneer je dan aan de leiding reed, bleef je lekker uit het gedrang, wat ook mijn plan was.”
Tegen de grote motoren van landgenoot en dé man in vorm Jens van ’t Wout en de Belg Stijn Desmet kon Emons in de slotfase niet meer op. De twee passeerden hem, maar daarna deed hij de deur achter zich definitief op slot om zich van het brons te verzekeren. “Hier hecht ik net iets meer waarde aan dan aan de zilveren medaille die ik vorig jaar op het WK won als lid van de relayploeg. Dit is mijn eerste individuele plak in een competitie van de internationale schaatsbond (ISU), wat het speciaal maakt. De kleur interesseert me dan niet zoveel, ik vind het belangrijker dat de eerste binnen is, vooral na de vierde plaatsen van de World Cup deze winter in Montréal en Almaty. Misschien komt er nog een prijs bij”, besloot hij, refererend aan de teamrelay met de mannen.
In de halve finale reed het kwartet Jens/ Melle van ’t Wout, Itzhak de Laat en Emons soepel naar de eindstrijd van zondag. Dan wacht een duel met de ploegen van Italië, Frankrijk en Polen. “Doen we wat we normaal gesproken ook kunnen, dan is goud zeker mogelijk. Ik merk dat de aflossingswedstrijden steeds beter gaan. Ik voel me er comfortabel in, rijd stukken makkelijker dominant en dat helpt automatisch mee m’n positie binnen de selectie te versterken.”
