En dat was niet gebeurd in de tiende wedstrijd om de Marathon Cup, bovendien op de baan waar Anema, de grote baas van Albert Heijn Zaanlander het hele seizoen traint met zijn team van langebaners en marathonadepten. “Shit”, sprak Maaike Verweij zuchtend en balend, “we zijn aan onze stand verplicht te winnen. Dat je zo wordt afgetroefd, is heel vervelend”, aldus de nummer drie in de uitslag. “Dit is geweldig”, schreeuwde Esther Kiel in het winnende kamp van BDM-BTZ dat met Ineke Dedden aan de goede kant van de uitslag zat na een tactisch perfect uitgevoerde race. “Als je op deze manier kunt toeslaan, en met Ineke als de winnares, mooier kan niet. Ze verricht elke week zoveel werk voor ons, daarom is het zo fijn dat ze vanavond een beloning krijgt.”
Van verliezen heeft hij altijd veel last, is een veelgebruikte uitspraak van de Fries Anema, dus het kon niet anders dan dat deze (onnodige) nederlaag als een raket moet zijn ingeslagen op zijn gemoed. De rauwdouwer uit Bontebok bleef desondanks opmerkelijk kalm in zijn nabeschouwing op de vrij bizar verlopen wedstrijd, waarin Irene Schouten een huzarenstukje dacht uit te voeren om haar vijftigste marathonzege in te palmen, maar verstrikt raakte in het zorgvuldig gesponnen web van de formatie van BDM-BTZ, met Ineke Dedden als koele afmaakster.
De koersfeiten in het kort neergezet: er ontstaat een kopgroep van elf pionnen, met drie keer BDM-BTZ, twee van Albert Heijn en zes eenlingen. Meest opvallende afwezige: Schouten. Op 34 ronden van het einde zet Schouten de achtervolging in en krijgt twee ‘klevers’ mee: Esther Kiel (BDM-BTZ) en Eline Jansen (Van Ramshorst). Hoe hard ze ook schaatst, elf ronden later en met nog een kleine tweehonderd meter achterstand strijkt de Nederlands kampioene het vaantje. Mission impossible. Natuurlijk irriteert haar dat, nog meer ergernis kruipt er in haar lichaam wanneer Kiel achter haar rug vandaan demarreert om alsnog alleen de oversteek te wagen naar de groep aan kop. Dat laat Schouten vanzelfsprekend niet gebeuren. Eenmaal aangesloten laat het duo (Jansen is reeds teruggevallen in het peloton) zich inrekenen. Daarmee is het een vaststaand feit dat Schouten voor het eerst in drie jaar niet als winnares een marathon zal beëindigen. Voor wat het waard is...
Vanaf dat moment moest Anema zijn hoop vestigen op het duo Arianna Pruisscher en Verweij. Hij besefte echter dat de kans op de winst al grotendeels was verkeken. “Ja, die twee hadden de kopgroep allang lam moeten leggen. Dat liet ik vanaf de kant weten, maar kennelijk wilden ze hun energie liever gebruiken voor eigen voordeel dan dat ze aan het ploegbelang dachten. In de voorbespreking hebben we het er uitvoerig over gehad. Kennelijk was ik toen niet duidelijk genoeg, en ook op het ijs niet, toen ik ze vertelde de zaak op te houden zodat Irene en Kiel konden aansluiten.”
Tot overmaat van ramp koos Pruisscher in de finale de aanval met Dedden, in wie ze zich verslikte toen het op een sprint-à-deux- aankwam. “Ongelooflijk dom”, vond Anema. “Arianna had áltijd bij Maaike moeten blijven, zodat die het in de sprint had kunnen doen. Ach, hier leren ze van. Het is geen supergroot drama”, zo probeerde hij de zeperd wat te bagatelliseren. “We zullen een goede analyse maken, de kop eens goed schudden er weer verdergaan. Weet je wat het is? Ik denk dat het zo is dat ik vaak gelijk heb en daarom kun je maar beter naar mij luisteren..."
Uitslag van de vrouwenrace in Thialf staat hier.
