Je zou zeggen van wel, zeker na de meer dan knappe overwinning die de 28-jarige Fries maandagmorgen in de Aart Koopmans Memorial wegkaapt voor de grote teams. Hij is er vandoor gegaan uit een fors geslonken peloton op het moment dat er nog een kilometer of twintig, vijfentwintig van de in totaal tachtig te schaatsen zijn. Gegeven de koerssituatie – Royal A-ware, Reggeborgh en Jumbo-Visma beloeren elkaar graag – kan zo’n vluchtpoging normaliter geen succesnummer worden. ‘Tuinman’, zoals de bijnaam van de rijder van Okay-KPMS luidt, houdt van eenzame vluchten naar de horizon, maar kan zelden juichen, en tot maandag nog nooit om eigen zeges.
Wat is het dan dat hem nu helpt met een resultaat voor de dag te komen tegen alle verwachtingen in? Van der Tuin wint solo op de Weissensee na tachtig kilometer, negentien seconden voor Harm Visser en Jordy Harink. Dat zorgt voor frustratie bij Crispijn Ariëns (Reggeborgh) die roept dat ‘er geen enkele andere ploeg dan wij echt voor de winst rijdt’. “Oh ja”, is de reactie van Sjoerd den Hertog (Royal A-ware), “als dat zo is, moet Reggeborgh doorrijden. Voor ons heeft het geen zin net zo hard achter Marco aan te racen, om vervolgens door Gary Hekman of Evert Hoolwerf erop gelegd te worden. Wij nemen een gok die zich niet heeft uitbetaald. Maar dat is ook het spelletje…”
Aha, onderlinge animositeit als voedingsbodem voor een verrassende uitslag, dat zou kunnen. Wat Van der Tuin ook winnende vleugels kan hebben gegeven, is het aangezegde ontslag, of wat vriendelijker uitgedrukt, de aankondiging dat de samenwerking met zijn ploeg binnenkort voorbij is. Afgelopen zaterdag, minder dan een etmaal voor het Open Nederlands Kampioenschap, werd hem dat verteld door teammanager Edward van Dijk. De timing kan bewust zijn geweest: Van der Tuin heeft zijn boosheid erover keurig weten te verpakken in twee uitstekende optredens op het bergmeer: zesde in het ONK, de hoofdprijs de dag erna.
Hij kan in elk geval een zeer welkom regeltje aan zijn cv toevoegen. ‘Geboren aanvaller met enorme werklust, nooit te beroerd om in teamverband te opereren en groot liefhebber van de veldslagen op natuurijs’. Bij die tekst kan het topresultaat van maandag.
Esther Kiel: 'Net een feestje op de Weissensee'
"Prachtig, super, ja, ik ben er heel erg blij mee", het is een standaardzinnetje dat Esther Kiel deze winter gedachteloos en inmiddels erg vaak opratelt. Na vier marathons op kunstijs pakte ze maandag haar eerste zege op de Spielplatz der Natur, het welbekende decor van de natuurijswedstrijden op de Weissensee. Het betrof de Aart Koopmans Memorial, doorgaans de eerste race in de serie van vier maar die door de tegenvallende weersomstandigheden eerder was afgelast. Na zestig kilometer was het voor Kiel een kleine moeite de andere rijdsters van de kopgroep voor te blijven. Maaike Verweij werd tweede, Beau Wagemaker passeerde als derde de streep. Ploeggenote Ineke Dedden werd zondag Open Nederlands Kampioene.
"Het valt me hier alles mee", zei Kiel, doelend op de met scheuren bezaaide ijsvloer. "Ik heb vorig jaar in Zweden gereden en dat ging steeds beter. Dat het vervolgens hier zo goed zou gaan, heb ik niet durven dromen." Kiel, ook actief op de langebaan, Ze schuwde in de leidende groep van veertien schaatssters het werk niet. "We konden het met drie voorin (Elsemieke van Maaren en Merel Bosma waren de andere twee, red.) prima controleren, terwijl Ineke Dedden in het peloton mooi afstopte. Om te winnen was het zeker geen appeltje-eitje. Ik ben helemaal kapot."
Het zou, in geval van een eindsprint, kiezen worden voor Van Maaren of Kiel. "Elsemieke viel echter, daarna ging het om mij of Merel. Eline Jansen reed weg, haar pakten we terug, vervolgens ging Arianna Pruisscher er vandoor die ik inrekende. Maar we deden alle drie ons deel van het werk", aldus Kiel, die zich erg op haar gemak voelt in het team van BDM-BTZ. "Ik heb hier marathons leren rijden. Het team is superleuk, we hebben een geweldige begeleidingsgroep en de sfeer is uitstekend. DE andere drie maakten sowieso een hoofddoel van het natuurijs. Ik wist nog niet zo goed wat ik ervan mocht verwachten, maar dat ik zo lekker kan meerijden en we alle vier zo sterk zijn, dat is prachtig. Het is op de Weissensee net een feestje, met zoveel mensen langs de kant."
“Mooi hè”, roept een uitgelaten Van der Tuin. “Ik dacht eerst: dit is een cadeautje van het peloton, want ik verwachtte het niet op zo’n korte afstand. Van de vier wedstrijden die we hier zouden schaatsen zou ik deze nooit hebben aangekruist. Te kort voor mij. Nu ik ’m heb is het wel handig bij het solliciteren. Ik moet weg bij Okay, dus dat hoofdstuk is klaar..”
Werkelijk? Op anderhalve meter van de plek waar Van der Tuin zijn verhaal doet, wrijft zijn baas de tranen uit de ogen. Van Dijk is apetrots, beweert dat hij altijd heeft geweten dat dit soort explosies in Marco zitten. “Hij is natuurlijk geen koekenbakker, hè, kijk maar naar de uitslagen op natuurijs. Marco rijdt vaak top-vijf, vandaar dat hij ook een van de duurdere jongens is in de ploeg. Wij hebben gekozen meer snelheid in de ploeg te brengen (door met name Bart Swings te contracteren, red.) en nadrukkelijker in te zetten op de jeugd en die door te ontwikkelen."
"Daarom investeer ik naast het Topdivisieteam ook in een belofteploeg, door onder anderen het supertalent Wisse Slendebroek aan te trekken. Die heeft afgelopen weekend ingestemd om te komen. In het nieuwe plaatje past Marco helaas niet meer. Het heeft me steeds verbaasd dat de grote ploegen hem nooit wilden hebben. Ik ben benieuwd of ze inmiddels wakker zijn. Jumbo bijvoorbeeld beschikt over niet een schaatser die normaal op natuurijs kan schaatsen…”
Er was al belangstelling. Verschillende gesprekken met Reggeborgh zijn op niets uitgedraaid. Van Dijk: “Ik heb zelf andere teams benaderd omdat ik vind dat Marco een goede ploeg verdient, nu wij een andere keuze hebben gemaakt Je hebt ook weleens jongens van wie je blij bent dat ze vertrekken. Bij hem is dat zeker niet het geval...”
De uitslagen van de AKM-mannen staan hier.
De uitslagen van de AKM-vrouwen staan hier.
