Het was oorspronkelijk wel de bedoeling, erkent de wervelwind. “Maar zondag vlieg ik naar Canada, om mee te doen aan het WK voor junioren…” Aha, een veel hoger doel lonkt, dan doe je een paar dagen ervoor geen gekke dingen meer. Nog sterker, voor zulke afspraken moet van deze bezeten 16-jarige het liefst álles wijken. Ja, komt er schoorvoetend uit, ook school heeft eronder te lijden. Vorig jaar toch, toen is ze in havo-4 blijven zitten, omdat ze tussen december en mei niets had gedaan. Ja, kunstrijden…
Met een nieuw vakkenpakket en goede, duidelijke richtlijnen van de school is dat traject intussen weer op orde. Een uur of veertien volgt ze lessen, de overige tijd gaat op aan trainen (zes keer per week op het ijs in Dordrecht) en wedstrijden. De combi werkt prima, want Julia blijft de stappen maken die haar trainers/coaches en zijzelf in gedachten had. Marieke Ter-Kruithof, een van de twee begeleidsters, legt uit dat het leerritme wat is bijgesteld omwille van het kunstrijden. “Natuurlijk moet Julia normaal naar school. Maar ze is nu jong en dan kun je in kunstrijden kijken wat je plafond is. Hoe ver reikt haar top? Op het moment dat ze 25 is, kan dat niet meer. Maar dan kan Julia nog wel doorstuderen in het hoger beroepsonderwijs, of de universiteit, wat haar dromen ook zijn.”
Die als kunstrijdster steekt ze bepaald niet weg. “In 2026 naar de Winterspelen, daar hoop ik op. Ik werk er hartstikke hard aan om dat te bereiken. Zet er alles voor opzij.” Bijna vanzelfsprekend haalt ze het typische feest van onder de rivieren aan, carnaval waar Brabant en omstreken de voorbije week vol van was. “Nee, heb ik niet gevierd”, antwoordt ze. Van haar provinciegenote Lindsay van Zundert, een jaar ouder en al een stuk verder op de lange, kronkelige route naar de wereldtop, is bekend dat die zich graag in dat feestgedruis stort.
Van Dijk, op bezwerende toon: “Ik doe het echt niet. Ja, toen ik tien was, deed ik mee. Sinds ik de grote toernooien rijd, is het voorbij. Kost me geen enkele moeite. Ik krijg er zoveel voor terug. Vorig seizoen ben ik op het WK in Tallinn geweest. Niemand van mijn leeftijd kan me dat nazeggen. Het is niet hele erg dat ik carnaval of dat soort dingen mis. Ik ga nu naar Canada. Hoe mooi is dat? Dan lig ik maar om half tien op mijn bed.”
In Calgary wil ze vlammen, van de eerste tot de laatste minuut etaleren waarom haar wereld zich voornamelijk afspeelt op een ijshockeybaan. Ter-Kruithof is voorzichtig in haar voorspellingen, bang als ze is haar pupil met te veel druk op te zadelen. “Julia is in vorm, rijdt goed, maar we hebben samen ook naar het deelnemersveld gekeken, in relatie tot de technische waarden die ze zelf heeft gehaald. Puur op basis van de scores in dit seizoen, zou ze de finale van het toernooi (vrije programma, red.) moeten kunnen bereiken. Dat is haar in Tallinn ook gelukt.”
“Nou, wereldkampioene word ik niet hoor”, floept er meteen uit de mond van Van Dijk. “Op school vragen ze dat weleens, wanneer ze horen dat ik mag meedoen aan het WK. Ik ben realistisch. Ik doe mijn best, meer kan niet.” Dat gebeurt met een korte kür die haar vrolijke, ietwat onstuimige karakter vertolkt. “Bij de samenstelling ervan moest dat drukke van me eruit springen. In het lange programma, met Spaanse muziek, is juist geprobeerd wat meer kalmte in te bouwen, want ik ben net een voortrazende trein, haha”, merkt ze lachend op.
Woensdag kan ze los in de Winsport ArenA van Calgary, met 39 andere jeugdige toppers vanuit alle windstreken. Vrijdag wacht de vrije kür. Tegen de vertegenwoordigsters van de grootmachten Japan, Amerika, Korea valt normaliter weinig in te brengen. Dat weet Julia, daar is haar meereizende coach Nicole Goossens van doordrongen. Het moet echter raar lopen, wil ze haar debuutresultaat van een jaar geleden (20e) niet overtreffen….
Meer info over het WK voor de junioren vind je hier.
