De winst op de 500 meter was een fijne bevestiging voor Femke Kok; iets dat ze wel even nodig had. “Ik ben er superblij mee. Ja echt! Ik had met de eerste 500 meter een gat geslagen en dat wilde ik graag vasthouden. Alsnog voelde ik de druk, want je weet dat Leerdam ook hard rijdt en je weet het nooit met de 500 meter. Dit seizoen ging het eigenlijk allemaal heel slecht en niets lukte. Nu gaat het eindelijk weer lekker. Dat geeft wat meer vertrouwen en is heel fijn.”
Na het WCKT heeft Kok met de begeleidingsstaf gezeten, waar ze het lek vonden voor de moeizame start van haar seizoen. “We hebben een nieuw plan gemaakt en heel veel aangepast in het trainingsschema. Het liep tot vorige week nog niet lekker, maar ik heb vooral veel uitgerust en het op z’n beloop gelaten. Ik kon er toch weinig meer aan doen. Ik merk dat mijn openingen weer wat makkelijker gaan. Dat werpt nu z’n vruchten af. Ik ben blij dat het net op tijd goed is gekomen.”
Een weekje Collalbo heeft Kok goed gedaan en werkte voor haar als een soort resetknop. “We hebben natuurlijk best veel wedstrijden gehad de afgelopen periode. Door even geen competitie te hebben, is heel fijn om mentaal ook weer wat frisser te worden. Ik vond het lekker. Wel zwaar, maar dat was even goed. Het gaf me extra rust en je bent net even wat frisser.”
Met de snelste tijd in de eerste omloop (37,48) en de tweede tijd in de tweede omloop (37,64) werd de sprintster van Reggeborgh na 2021 voor de tweede keer Nederlandse kampioene op de 500 meter. “Het was heel cool om met de Nederlandse vlag een ereronde te maken. Toen ik voor het eerst de nationale titel pakte, was het midden in de coronapandemie, dus toen was er niemand. Gaaf om het nu met zoveel mensen te kunnen delen. Mijn doel is om tijdens het WK een 36’er te rijden. Er is niets mooier dan zo’n toernooi te rijden in een vol Thialf. Het is onze thuisbaan. Ik krijg daar enorm veel energie van.”
De bronzen medaille van haar ploeggenote Michelle de Jong stemt haar eveneens vrolijk. “Het is super dat we met z’n tweeën naar het WK gaan. Bij het NK Sprint ging het bij haar even iets minder. Dat ze er nu weer staat, is alleen maar mooi. Zij is mentaal zo sterk. Ik vind het knap dat ze de knop kan omzetten, ook bij tegenslag. We proberen elkaar altijd te motiveren. Dat is zo leuk aan ons team. Met z’n drieën (Kok, De Jong en Marrit Fledderus, red.) probeert ieder elkaar er bovenop te helpen. We kennen elkaar al zo lang en proberen er altijd een positieve sfeer in te houden. Er is nooit gezeik, we gunnen het elkaar en willen allemaal beter worden. Dat helpt enorm.”
En die tegenslag bij Michelle de Jong, die was er. Net als teamgenoot Bosker kampte de 23-jarige sprintster vlak voor het Daikin NK Afstanden ook met schoenproblemen. “De stevigheid van mijn rechterschaats was verdwenen. Ik had totaal geen druk en viel ermee naar binnen. Eigenlijk lukte niets meer. Ik stond op het ijs, maar niet om mezelf te verbeteren en dat wil je heel graag gedurende de weken richting zo’n toernooi.”
Ze vond het redmiddel. “Vorige week donderdag kreeg ik nieuwe schoenen. Toen heb ik twee korte trainingen gereden en daarna meteen een trainingswedstrijd. Ik merkte dat het meteen heel goed ging. Dat gaf me een bevestiging. Dan moet je toch een beetje cool blijven en ervan uitgaan dat het goed komt.”
Bosker gaf haar eveneens inspiratie. “Het was natuurlijk vervelend dat het ons allebei overkwam en ook nog eens in precies dezelfde periode, dus hij begreep heel goed wat ik allemaal voelde en dat ik een beetje in paniek raakte. Marcel zei tegen me: ‘blijf rustig, je maakt echt kans, dus als je dit nu op orde krijgt, ga er gewoon voor.’ Hier had ik veel aan. Vervolgens zag ik dat hij gisteren zo goed reed, toen dacht ik: oohhh het kan!
Tijdens de eerste omloop versloeg De Jong Leerdam in een rechtstreeks duel, dat haar de tweede plaats in het tussenklassement opleverde (37,65 om 37,80). Na twee races kreeg ze het brons omgehangen en stelde ze een WK-ticket veilig. “Mijn opening loopt nu eindelijk weer en met die nieuwe schoenen neem ik veel meer snelheid mee. Mijn tweede 500 meter ging net even iets minder, maar ik heb wel gewoon twee stabiele races laten zien en die WK-plaatsing binnengehaald. Het zal mijn debuut op het wereldkampioenschap worden. Ik hoop dat ik dit niveau nog een beetje kan doortrekken en nog iets beter wordt.”
Leerdam zilver op 500 meter
Jutta Leerdam noteerde in de eerste omloop de derde tijd (37,80), achter Femke Kok (37,48) en Michelle de Jong (37,65). De oorzaak hiervan had de Europees kampioene helder voor de bril. “Gisteravond stond ik na de 1500 meter nog helemaal stijf van de adrenaline, dus ik sliep pas laat. Vanmorgen was ik alweer om zeven uur wakker, dus heb ik maar vier à vijf uur geslapen vannacht. Ik merkte dat ik vanmorgen een beetje vermoeid was. Dat is niet lekker, maar weet je, het is een NK en ik wilde natuurlijk heel graag de titel winnen.”
In de tweede omloop was ze wel de snelste. “Heel raar, blijkbaar kan ik dus een knopje omzetten en denken: Laten we het gewoon nog een keer doen en niet te veel denken aan wat niet goed ging. Ik denk dat ik als geen ander kan loslaten en weer opnieuw kan beginnen. Alsof het een nieuwe dag is en ik ineens supergoed ben. Hierin kan ik heel snel schakelen. Het is heel fijn dat ik dit in zo’n korte tijd supersnel kan fixen.”
Leerdam kijkt positief terug en vooruit. “Bij de eerste 500 meter lag ik vier tienden achter op Femke en de tweede versla ik haar, dus dat is wel lekker. Het bewijst dat ik die knop om kan zetten. Dat het dus niet uitmaakt en dat ik uiteindelijk gewoon weer de snelste kan zijn. Voor nu: ik kan het nog, dat is fijn. Ik houd mezelf scherp en ik denk er nooit te makkelijk over. In verhouding is morgen wel mijn fijnste afstand. Ik wil aan mezelf bewijzen dat ik goed ben en wil morgen sowieso een rondje 26,7 rijden. We gaan het zien.”
