"Het is altijd leuk om hier te rijden, ik ken alle vrijwilligers en er waren veel mensen van mijn schaatsclub en van vroeger. Dat is hartstikke leuk", zegt ze terwijl ze opnieuw iemand uit het publiek groet. "Het is leuk om iedereen weer even te zien en het voelt dan ook echt een beetje als thuiskomen. In het oranje val je dan extra op natuurlijk, al heb je zonder wel een stuk meer vrijheid."
Van Maaren, afkomstig uit Zuilichem, was door het koersverloop wel een beetje gebonden aan een knechtenrol doordat haar ploeggenote Esther Kiel in de kopgroep zat. "We weten dat we dan goede papieren hebben, dus dat we zo'n groep met een gerust hart kunnen laten gaan. Daarna wordt ze op waarde geklopt en uiteindelijk derde, dus dan is dit wat het is."
Zelf probeerde Van Maaren nog wel wat in de sprint van het peloton, ook met het oranje leiderspak in haar achterhoofd. Door haar goede start van het seizoen en de afwezigheid van de Zaanlander-vrouwen vond ze zich vorige week ineens aan de kop van het tussenklassement. "Het is mooi dat ik het oranje heb en dat ik zo stabiel rij tot nu toe. Liever wil ik eigenlijk een keer een wedstrijd winnen", zegt de 26-jarige schaatsster, die de afgelopen jaren wel regelmatig op het podium staat, maar nog nooit op de hoogste trede. "Het wordt alleen niet veel makkelijker als je het oranje pak aan hebt", voegt ze lachend toe.
Het geluk van Van Maaren is dat zondag een nieuwe wedstrijd op de kalender staat: de Staatsloterij Schaatsmarathon in Amsterdam. "Erg fijn dat ik dan weer even een vrije wedstrijd kan rijden. We zijn weer met zijn vieren (Gioya Lancee vervangt Ineke Dedden, die weekenddienst heeft, red.) en Irene Schouten start ook weer, dus het belooft weer een spektakel te worden."
Aanval loont dit keer wel voor Eline Cox
Met haar 26 jaar is Eline Cox zeker niet de jongste in het beloftenpeloton. Ondanks dat rijdt ze haast net zo onbevangen rond als haar jongere collega's. Na een periode van afwezigheid kon de studente geneeskunde na het beginnen van haar PHD dit jaar veel aandacht besteden aan haar schaatstraining. Vorige week in Deventer bleek al dat dat haar geen windeieren had gelegd, zaterdag in Breda sprintte ze ineens uit een kopgroep van vijf naar de overwinning. Waar ze vorige week nipt bijgehaald werd door het sprintende peloton, kwam ze dit keer vallend, maar winnend, over de streep.
"Nee, normaal ben ik eigenlijk niet zo'n dramaqueen", vertelde de goedlachse Cox. "Ik ga gewoon altijd maximaal en dat zie je dan zo terug op het ijs." Na haar uitstapje naar het podium in Deventer leefde ze afgelopen week een beetje op een roze wolk. "We hebben taart gegeten na de training en ik heb ook heel veel berichtjes gehad van familie en vrienden. Ze leven heel erg mee, ook al kunnen ze de wedstrijden alleen volgen via de livetiming. Ze vinden dat bijna nog spannender dan meekijken langs de baan. Elke keer wachten tot de rondetijden weer verspringen..."
In Breda zal die familie een paar minutenlang in spanning hebben afgewacht, want het verschil waarmee ze Manon Gremmen klopte bedroeg slechts een paar honderdsten van een seconde. Het smaakt naar meer, want voor Cox liggen de doelen pas verderop in het seizoen.
"Eigenlijk wilde ik pas echt goed zijn op de Weissensee. Het gaat nu alleen al zo goed, dat had ik niet echt verwacht." Haar ploeg Port of Amsterdam / SKITS, waar Team Vector onder valt, beschikt niet over een vrouwenploeg in de topdivisie. "Het is nu nog iets te vroeg in het seizoen om over een stap hogerop te gaan praten, maar ik heb het ontzettend naar mijn zin in deze ploeg. We zien wel hoe de rest van het seizoen loopt en wat er nog gebeurt."
Peesblessure
De overwinning in Breda ging zoals gezegd naar Arianna Pruisscher. De solo van de Drentse schaatsster van Team Zaanlander werd mede mogelijk gemaakt door haar ploeggenote Marijke Groenewoud, die ook deel uitmaakte van de kopgroep van zes die ongeveer halverwege de wedstrijd wist weg te rijden uit het peloton.
"Het was een barre koers", wond ze er geen doekjes om. "We hebben er een paar keer flink aan getrokken met elkaar en het werd elke keer weer dicht gereden. Toen kwamen we toch rond en wilde ik gelijk door eigenlijk. Dat was niet de slimste actie, maar in de finale konden we het mooi uitspelen."
Wat heet. Pruisscher en Groenewoud speelden met de concurrentie. Pruisscher probeerde het tot twee keer toe en de tweede keer was het raak. Groenewoud kon daarachter nog wegspringen en reed eenvoudig naar de tweede plaats. Voor "Het is mijn eerste overwinning en ook nog eens na mijn peesblessure die ik opliep op de Weissensee in februari. Ik heb nog steeds pijn en heb goede en slechte dagen. Dan is dit een heerlijk gevoel."
De concurrentie kon weinig anders dan toekijken. De ervaren Emma Engbers was al lang blij dat ze er in de finale bij zat. "Ik had niet veel over en het was een pittige wedstrijd. Het was niet mijn beste dag en met die twee meiden is het gewoon heel lastig om er iets tegen te beginnen. Ik had graag nog iets meer weerstand geboden, maar dat zat er vandaag niet helemaal in. Gelukkig is het publiek vandaag ook een winnaar en morgen is gewoon weer een dag!"
Bekijk hier alle uitslagen.
Bekijk hier meer informatie over de Staatsloterij Schaatsmarathon.
