De skeelerzomer van Jordy Harink was door blessureleed minder uitgebreid dan gehoopt, maar de 'Hel van het Noorden' liet hij niet aan zich voorbijgaan. De beslissing om in Hallum te starten werd rijkelijk laat genomen. Maandag gaf de man uit Rouveen zijn deelname door en pas donderdag was echt zeker dat Harink zou starten. Zonder verwachtingen. “Woensdag heb ik even geskeelerd en donderdag nog op het ijs gestaan, dat voelde heel goed”, zegt Harink.
De rijder wilde graag starten in Hallum, maar ook de voorbereiding op het ijs gaat intussen gewoon door. Het is een lastige spagaat voor rijders die op twee fronten actief zijn: “Het wordt steeds lastiger om dit soort wedstrijden in stand te houden, het deelnemersaantal ligt zo laag”, aldus Harink. Dat was in aanloop naar de Bartlehiem Skeelertocht het grote vraagstuk. De skeelersport heeft het in Nederland behoorlijk moeilijk. Organisator Bram Buruma uit Hallum vroeg zich zelfs af hoe het verder moet met deze klassieker op de kalender.
Maar hoe moeilijk de sport het ook heeft en hoe groot de uitdagingen ook zijn voor de bond, de organisatoren en de ploegen: in Hallum staat er altijd een dankbaar publiek aan de kant van de weg en de aanwezige rijders en rijdsters maakten er een aantrekkelijk schouwspel van. De wedstrijd van zaterdag werd door het geringe deelnemersaantal al vroeg een gevecht van man tegen man. Na drie grote ronden die het veld via Wanswert en Marrum weer op de finishstraat in Hallum brachten waren er in feite nog acht man in koers. In de laatste grote ronde sloegen Post en Harink hun slag waarna het op een eindsprint uitdraaide. “Ik deed eigenlijk alles verkeerd”, zegt Harink over zijn sprint. “Ik wilde op kop beginnen maar haakte mezelf en viel bijna.”
En toch: Harink stak zijn wiel 55 duizendsten eerder over de streep dan Post. “Vaak als ik hier aan de start stond, had ik het gevoel: shit man, ik ben niet goed genoeg.” Nu kwam de rijder van Albert Heijn Zaanlander zonder verwachtingen naar het noorden van Friesland, waar hij ook nog eens de enige vertegenwoordiger van zijn ploeg was. “En dan win je ineens”, lacht Harink.
Post moest genoegen nemen met de tweede plek en een troostprijs. Hij kreeg de Willem Poelstra Trofee, een aardigheidje voor de meest strijdlustige rijder. In het rood-wit-blauw had Kevin van der Horst ook graag meegedaan voor de overwinning, maar hij kon wel leven met Harink als winnaar. “Ik had nog een kleine rekening bij Jordy nadat hij de sprint voor me aantrok tijdens het NK in Rotterdam”, zegt Van der Horst, die op zijn beurt afrekende met Harm Visser en derde werd. “Op de lokale ronde kon ik een beetje herstellen, ik durfde te gokken. Harm had volgens mij het idee dat hij met iemand naar de sprint reed die niet sneller was."
Marijke Groenewoud weer met de handen omhoog in eigen dorp
Talloze dorpsgenoten hadden de felicitaties al overgebracht aan Marijke Groenewoud toen Beau Wagemaker en Esther Kiel de sprint om de tweede plek reden. Met een gigantische voorsprong bereikte ze de finish van de 66 kilometer durende wedstrijd bij de vrouwen.
“Acht minuten? Oeh, dat is veel”, reageert de Friezin, die al vroeg koers maakte. “Na de eerste ronde werd bij terugkomst in Hallum gedemarreerd door de anderen en toen gaf ik gas. Ik zag een van de Masters voor me en ben naar hem gereden. We hebben kop over kop uitgereden.”
Eigenlijk bestond er weinig twijfel over de winst van Groenewoud. “Maar je moet het toch doen hè”, glimlacht ze. “Het is altijd speciaal om hier voor eigen publiek te winnen. Een titel als deze wil je gewoon winnen, ook al is het aantal deelnemers niet om over naar huis te schrijven.”
Toch blijft ook na de Friese slijtageslag de vraag hangen: hoe moet het verder met de sport en wat is nodig om weer volle startvelden op de been te krijgen? Minder wedstrijden en meer richten op kwaliteit, daar zijn de meeste mensen het wel over eens. “Er moet zeker iets gebeuren”, zegt Harink. “We moeten met de marathonploegen overleggen en zorgen dat we allemaal starten, dan heb je snel weer een mooi startveld.”
En als het aan Van der Horst ligt: “Zomerijs afschaffen. Dan hebben die gasten geen keuze en komen ze rijden. Er zijn jongens die deze wedstrijd links laten liggen, omdat ze twee zware weken op het ijs gehad hebben. Maar daarna gaan ze twee weken op kamp. Als deze wedstrijd niet in je zware programma past, wat dan wel? Zwaarder dan dit soort wedstrijden ga je het niet krijgen.”
