Afgelopen seizoen had marathonrijder Harm Visser al ambities op de mass start: “Maar dat heb ik toen niet van de daken geschreeuwd.” Na een stroeve start kwam de Westereender helemaal los in de marathons en reeg hij in de tweede seizoenshelft de zeges aaneen met eindwinst in de Marathon Cup tot gevolg. Op de mass starts kwam Visser ook goed voor de dag, maar stuitte hij meermaals op Bart Hoolwerf.
“Als je kijkt naar de afmakers, dan ging het vorig jaar tussen mij en Bart”, vertelt Visser. “Op het WCKT zat hij net voor me, hij mocht de World Cups in en bewees zich daar door een wedstrijd te winnen. Hij is daardoor in aanzien gestegen en dat vond ik begrijpelijk. Op het NK won ik de sprint om de tweede plek, maar dat was kennelijk niet relevant. Bart had een streepje voor, dat begreep ik wel.”
De man van Jumbo-Visma focust zich de komende winter vanzelfsprekend op de marathons, maar het onderdeel op de langebaan wint ook bij Visser aan populariteit. “Een prachtig spel dat mij heel goed ligt. Marathons worden niet minder belangrijk, maar ik wil zien waar ik wereldwijd sta en hoever ik kan komen. De mass start is dan heel interessant.”
Waar anderen dromen van olympisch eremetaal, stelt Visser dat het WK momenteel het grootste toneel is waarop hij zich als sprinter het best kan laten zien. “De kans dat iemand speciaal voor de mass start aangewezen wordt, is ontzettend klein”, zegt Visser, die in ploegmaat Jorrit Bergsma nog altijd dé ideale tempobeul ziet.
Voorlopig is de combinatie mass start en marathon hetgeen waar Visser zich op richt. "Als ik Rintje mag geloven, wordt de mass start-competitie dit jaar belangrijker. De opzet is gewijzigd, we rijden in tweetallen. Voor mij is de opdracht simpel: Ik moet tonen dat ik veelzijdig ben en het liefst laat ik dat zien als snelste sprinter."
Hoolwerf is voor Visser de referentie als het gaat om de mass start, maar op zijn beurt vindt Marcel Bosker dat de marathonschaatser van Reggeborgh niet voldoende tot zijn recht komt op het hoogste niveau. “Hij kan beter sprinten als iemand in de ploeg volledig voor hem rijdt”, aldus Bosker, die meent dat karwei prima te kunnen klaren. “Veel teams hebben twee mannen die het kunnen afmaken. Ik ben wereldwijd een van de weinigen die mijn eigen kans wil opofferen voor een kopman.”
Zelf heeft de allrounder van Reggeborgh geen ambitie om voor overwinningen te gaan op het onderdeel. “Mocht het een keer zo uitkomen, helemaal mooi. Voor mij is het echter geen hoofddoel om als eerste te eindigen, ik win liever een vijf kilometer. Het klinkt misschien raar, maar mijn ambitie is Bart helpen.”
Tegelijkertijd ziet Bosker de meerwaarde van deelnemen aan de mass start. Het is namelijk een goede training voor de afstanden waarop hij individueel wil excelleren. Met vier wereldtitels op de ploegenachtervolging heeft Bosker een aardige staat van dienst in de Nederlandse ploeg. “Dan ben je niet slecht. Ik weet dat ik de mass start goed kan rijden, maar dat heb ik alleen nog niet zo vaak gedaan. Het dichtrijden van gaten en het aantrekken van de sprint voor Bart, daar ben ik best goed in. Ik moet zorgen dat ik onmisbaar ben.”
Om in aanmerking te komen voor de Spelen, tellen de individuele afstanden nog altijd zwaarder dan de teamonderdelen. Logisch, vindt Bosker: “Schaatsen is in eerste instantie een sport die je alleen beoefent. De teamonderdelen doe je ernaast.”
