Aeroporto dei Parchi Giuliana Tamburro. Prachtige naam voor een setting met een droevige achtergond. De kleine luchthaven die al sinds 2014 niet meer in bedrijf is, draagt de naam van een vrouwelijke ingenieur uit de streek die bij de aardbeving op 6 april 2009 met haar zoon om het leven kwam. De praatgrage speaker van het EK zal donderdag ongetwijfeld haar naam laten passeren wanneer de titelstrijd wordt hervat.
“Het plaatje is hier prachtig, maar het wordt een aanslag op lijf en materiaal, met dit asfalt”, constateert disciplinemanager Inlineskaten van de KNSB Marcel Scheperkamp woensdagmiddag bij het gadeslaan van de training van de Nederlandse ploeg op de enige landingsbaan van het complex. “Nou”, reageert teamarts Sharon Hendriks terwijl ze hoofdschuddend naar de asfaltlaag kijkt. Die is extreem grof, bevat scheuren en lijkt op het eerste gezicht vanuit de bocht naar de finish toe wat op te lopen. “Ik hoop vooral dat iedereen overeind kan blijven. Toen we net hier arriveerden met de bus, ging er net een Fransman in deze bocht onderuit. Hij had zo te zien flinke schaafplekken.”
De ronding – een kromlopende, gele lijn die voor het vliegverkeer een markeringspunt moet zijn geweest – noemen veel rijders van Oranje na een paar keer passeren al tricky, lastig en gevaarlijk. De Belg Mathias Vosté gebruikt een overtreffende trap: levensgevaarlijk. “Vandaag hebben we wind tegen op het rechte eind naar de bocht, maar wat gebeurt er als die draait. Het is veel te krap om op volle snelheid door te komen. Als we laagvliegen, heb je geen grip meer en ben je gezien, omdat het nagenoeg een curven van 180 graden is, met een vlak wegdek”, stelt de Belg. “Het kan nog gekker hoor, hier in Italië. Ik heb ooit een EK gereden in Pollenza, daar was het niet normaal”, beweert hij. Vosté kan er niet verder op ingaan: de bus naar het hotel vertrekt, die is belangrijker om te halen.
Daar komt Fleur Huls aangereden. Met de handjes op de rug mindert ze vaart en bestudeert de grond. “Moeilijke bocht is dit. Ik ben benieuwd of ik niet onderuit knal zodra er iemand binnendoor wil en handen gebruikt. Het wordt echt uitkijken en goed opletten”, aldus de Friese sprintster. Bondscoach Frank Fiers haalt de schouders op. Natuurlijk is de Vlaming ook van mening dat de omstandigheden voor de wegraces op het randje van het toelaatbare zijn, of er overheen, maar dat laat hij niet blijken. “Jongens, er zijn titels te verdienen. Dan moet je daar alle risico’s voor nemen. Het wordt een zwaar kampioenschap, da’s goed voor de Hollanders.” Chris Berkhout, de B-juniorenkampioen op de puntenkoers, knikt instemmend. "Wie echt kan diepgaan op dit grove asfalt, kom heel ver”, is zijn overtuiging. “Toevallig kunnen wij dat goed.”
“We zijn zeker in het voordeel”, denkt ook Tom Mulder. “Het is wel heel gevaarlijk. Ik heb er zelfs over gedacht om nog kniebeschermers aan te schaffen, want met die dingen om hoef je nergens meer aan te denken en kan je er vol in beuken”, oordeelt hij. Hij woont in België en traint veel op een baan in Kessel-Lo, vlakbij Leuven. “Die lijkt veel op het parcours hier. Nou ja, alleen het asfalt daar is veel beter. Dus, ja”, klinkt het lachend, dan is het alleen de lengte die redelijk overeenkomt.”
Wat ook buiten kijf staat: het vervolg van het toernooi kan voor sommige atleten flink in de papieren lopen. Rondjes rijden op deze ondergrond blijkt de wielen in no-time te verwoesten. Vosté heeft vier keer een snelle bocht gereden: acht wielen kunnen, compleet afgesleten, de prullenbak in. “Haal je de finale op de one lap, dan moet je vier keer starten”, rekent Rémon Kwant voor. “Vier keer tweehonderd euro of meer, dat schiet lekker de hoogte in. Heb jij nog een wielensponsor voor me?” Fleur Veen en Lianne van Loon, beiden thuis op de lange afstanden, tonen het loopvlak van een bandje. Helemaal afgevlakt aan de binnenzijde. “Twintig minuten rondjes, niet meer te gebruiken”, licht Veen toe. “Gelukkig heb ik genoeg reservesetjes bij me”, vult Van Loon aan. Ze lijkt er niet mee te zitten. Een titel mag best wat kosten...
Het programma voor donderdag en de Nederlandse deelnemers:
100 meter
Junioren-B, mannen: Chris de Velde
Junioren-A, vrouwen: Lataesha Narain
Senioren, mannen: Glenn Nijenhuis, Jelmar Hempenius, Rémon Kwant
Senioren, vrouwen: Fleur Huls
Puntenkoers
Junioren-B, mannen: Chris de Velde, Chris Berkhout, Jarno Haitjema
Junioren-B, vrouwen: Sofia Schilder, Amber van der Meijden, Angel Daleman
Junioren-A, mannen: Tom Mulder, Bret Groot, Timo Lamme
Junioren-A, vrouwen: Patricia Koot, Sanne Oosterwijk, Janne Berkhout
Senioren, mannen: Ruurd Dijkstra, Jorian ten Cate
Senioren, vrouwen: Lianne van Loon, Fleur Veen
