Deze skeelerrace was een schoolvoorbeeld van spektakel dat deze (overigens slecht georganiseerde) sport zo kenmerkt. Met dank aan Bart Swings, de Vlaming die Europees Kampioen werd op de afvalkoers en er een onvergetelijke thriller van maakte waarin de Nederlander Ruurd Dijkstra een bijrol had maar die met verve speelde. Swings dwong het hele peloton tot het gaatje te gaan om in koers te blijven. De Fransman Nolan Beddiaf plakte als enige tot op de finish aan zijn hielen en legde daar het loodje. Dijkstra bekroonde zijn beste race van deze zomer met een uitstekende vijfde stek.
Ruurd, het moet geweldig zijn om onderdeel te zijn van zo’n wedstrijd. Wat een topvoorstelling!
Ruurd Dijkstra: “Dat klopt helemaal. Het voelt voor mij aan als een overwinning. Ik was teleurgesteld over het piste-toernooi eerder deze week, had daar veel meer van verwacht. Ik kon mijn ritme niet vinden in de puntenkoers, tijdens de afvallingskoers kwam ik snelheid tekort. Zodra het hard ging, kon ik net niet aanpikken of bijblijven. Op een gegeven moment was het klaar. De resultaten zorgden ervoor dat ik onzeker aan het wegprogramma begon, ook nog op een parkoers dat me niet ligt: zwaar, grof asfalt dat geschikt is voor jongens met vermogen wat ik sowieso niet heb."
"De puntenkoers van vrijdagmorgen reed ik boven verwachting lekker (tiende plaats, red.), toch weer reden voor me met enig vertrouwen de afvalkoers in te gaan. Ik kon rustig in m’n ritme komen, totdat Swings zijn voorstelling aanslingerde. Hij reed een aantal keer zó lang zó hard, vanaf dat moment was het voor iedereen een kwestie van ‘ik moet erbij zien te blijven’."
Dit soort tempowisselingen zijn voor jou ook niet echt prettig.
“Nee, maar ik bleek in staat om aan te pikken. De rijders vielen bij bosjes af. Het was zaak op te letten hoe de situatie in de koers zich ontwikkelde. Dan viel het stil, dan schoot het peloton weer in gang. Heel gevaarlijk. Ik hield mijn koppie erbij en wist wat te herstellen. Zo haalde ik de finale van de wedstrijd, waarin ik zelfs wat op kop kon rijden. Door de (krappe) laatste bocht kwam ik zo soepel, terwijl grote namen als Giuseppe Bramante en Felix Rhijnen al geëlimineerd waren. De laatste twee afvalsprints moest ik maximaal gaan, bij de laatste eliminatie was het klaar. Vijfde.”
Het was qua niveau een wedstrijd en een uitslag waar je weer mee door kunt. Eerder in het jaar zat je moeilijk, qua motivatie en twijfelde je zelfs over stoppen. Als je dan een heel EK zou rijden waar het niets zou zijn geworden, zou je wellicht weer gaan twijfelen over de toekomst.
“Precies. Ik heb het hele seizoen genoten van het skeeleren, nadat ik in maart nog zoekend was naar wat ik precies wilde. Gelukkig haalde ik internationaal een aantal goede uitslagen. In Nederland liep het minder; daarnaast kreeg ik corona, wat erg lastig was. Toch op tijd hersteld, en in Oostende - een paar weken voor het EK - liep het heel goed, waardoor ik met een goed gevoel naar Italië afreisde. Die dagen op de piste waren echter teleurstellend en riepen de vraag op: verdomme, waar ligt het nu toch aan?”
Kun je er een vinger op leggen?
“Er moet extremer worden getraind. Dat moet ik nu echt gaan doen. Daar moet ik komende winter mee beginnen, ook met het oog op volgend skeelerseizoen. Ik wil zeker nog niet stoppen. Er zit meer in mijn lichaam. Op de piste moet het beter kunnen, want dat lukt me in de Europa Cups ook. Waarom het er in L’Aquila niet uitkwam? Ik heb geen idee. Ik ben conditioneel wel in orde, dat heeft het optreden in de afvalkoers bewezen.”
Hoe ga je die stap zetten?
“Normaal gesproken rijd ik komende winter weer marathons voor mijn team A6.nl, en daarnaast blijf ik skeeleren. Misschien moeten er andere ideeën komen. Daar moet ik hard over nadenken.”
Frank Fiers, de bondscoach zegt: ‘Het grootste deel van de Nederlandse inlineskate-toppers doet gemiddeld slechts dertig procent van de arbeid op skeelers die de Italianen en Portugezen gewend zijn te doen.
“Klopt.”
Daar is dus veel winst te behalen.
“Ja, dat geldt voor mij net zo goed. Als je hoort hoe extreem sommige gasten uit die landen trainen, dan lijkt het erop dat wij te voorzichtig zijn met ons lichaam. Ik wil proberen er meer uit te halen.”
Het zou dus kunnen dat je het marathonschaatsen op termijn zult parkeren?
“Dat zou heel goed mogelijk kunnen zijn, ja. Daar kijk ik deze winter naar. Ik ben heel blij met deze uitslag, net als de tiende plaats in de puntenkoers. Oké, er rijden nog wat Zuid-Amerikanen rond die goed zijn, maar dit was wel een wedstrijd op wereldniveau. Daar ben ik vijfde in geworden. Dat is heel goed.”
De uitslagen? Hier
